Ως που μπορεί να φτάσει αλήθεια η θρησκευτική μας παράνοια, η μυθομανία και η αγάπη μας στα θεολογικά κόμιξ, πριν χαρακτηρισθούμε επισήμως ως θεολογικά αλλοπαρμένοι;
Αν σας έλεγαν πως η γενική πρόβα της χριστιανικής ανάστασης έχει ήδη γίνει με επιτυχία, και μάλιστα πολλοί νεκροί, ήδη σηκώθηκαν από τους τάφους τους και περπάτησαν καμαρωτοί μέσα σε μια πολυσύχναστη πόλη όπως η Ιερουσαλήμ... θα το πιστεύατε;
Ε, λοιπόν αυτό πιστεύετε ήδη αποδεχόμενοι τον χριστιανισμό και τις εβραϊκές παρα-μυθοπλασίες των εβραϊκών γραφών!
Απ' την άλλη μεριά, μήπως είναι καιρός να παραλεχθούμε πως όλοι εμείς, τα μονίμως απονήρευτα κουτάβια, πίνοντας απ' τον θεολογικό μανδραγόρα αυτής της θρησκείας, υπήρξαμε σε τέτοιο αξιοθρήνητο βαθμό "υπνωτισμένοι" (κατ' ουσία μαγεμένοι), αφού ανεχθήκαμε αδιαμαρτύρητα, κυριολεκτικώς τα πάντα... και δεχθήκαμε ως θεόπνευστες, ακόμα και τις πλέον τερατώδεις και ανατριχιαστικές εικόνες, με νεκροζώντανα ζόμπι να παρελαύνουν μέσα στην Ιερουσαλήμ, γιορτάζοντας την ανάσταση κάποιου Ναζιραίου;!
Ναι, ακριβώς αυτό λέει ο Ματθαίος ότι συνέβη, την ώρα που ο Ιησούς παρέδωσε το πνεύμα: «ο δε Ιησούς κράξας αφήκε το πνεύμα. Και το καταπέτασμα του Ναού εσχίσθη... και η γη εσείσθη και οι πέτρες εσχίσθησαν». Μέχρις εδώ καμμία αντίρρηση, σε όσα μυθολογικά θέλει ο Ματθαίος να συμβαίνουν στον θάνατο του Ιησού, όμως η συνέχεια γελοιοποιεί βάναυσα κάθε έννοια θεολογικής παραμυθολογίας: «και τα μνημεία άνοιξαν και πολλά σώματα των νεκρών αγίων ηγέρθησαν και εξελθόντες εκ των μνημείων μετά την έγερση (ανάσταση) αυτού (του Ιησού) εισήλθαν εις την άγια πόλη και ενεφανίσθησαν σε πολλούς» Ματθ.27.50-54.
Το υγκεκριμένο εδάφιο, είναι εντελώς παρανοϊκό!
Όχι μόνο σηκώνονται μαζικά νεκροί από τους τάφους... αλλά ενώ ξύπνησαν απ' τον σεισμό (την ώρα του θανάτου του Ιησού) προσέξτε, δεν αποφασίζουν να μπουν στην πόλη, παρά μόνο μετά την ανάσταση του Ιησού ώρες (ή κατά την παραδεδεγμένη πίστη τρεις μέρες) αργότερα
Δηλαδή, μόλις ο Ιησούς παρέδωσε το πνεύμα, όχι μόνο έγινε ένας μεγάλος σεισμός, (τα ίδια έλεγαν για τον θάνατο, του Κύρου, Αλέξανδρου, Καίσαρα και... άλλους) αλλ' απ' αυτόν, "ξύπνησαν" (αναστήθηκαν) πολλοί αρχαίοι άγιοι... όπως ο Αβραάμ, ο Ιωσήφ, ο Μωυσής, ο Ηλίας, ο Δανιήλ, και δεκάδες άλλοι προπάτορες και προφήτες της βιβλικής ιστορίας!
Αλλά... δεν σηκώθηκαν αμέσως από τους τάφους... βλέπεις, μετά από τόσους αιώνες νεκρικής ακινησίας χρειάζεται και κάποιος χρόνος για το σχετικό ξεμούδιασμα. Ή αν σηκώθηκαν αμέσως και πεταχτήκαν έξω από τους τάφους τους με την ζωντάνια του φρέσκο-αναστημένου νεκρού... για να μην προηγηθούν φανερά της ανάστασης του Ιησού, περίμεναν κάπου κρυμμένοι, ώρες ή μέρες ολόκληρες, πρώτα να αναστηθεί ο Ιησούς, η υποτιθέμενη: «απαρχή των κεκοιμημένων» (Α΄Κορ.15.20) και μόνο «μετά την έγερση (ανάσταση) αυτού» του αρχηγού της ανάστασης, αποφάσισαν να βγουν απ' τις κρυψώνες τους, και όλοι μαζί έκαναν μια χαρούμενη πασχαλινή παρέλαση μέσα στην πόλη!
Τώρα πως γίνεται να ανασταίνονται πρώτα τα ζόμπι των αγίων της Παλαιάς Διαθήκης, και μετά ο Ιησούς, και παρ' όλα αυτά, ο Ιησούς να είναι «η απαρχή των κεκοιμημένων», αυτό μόνο ο η χριστιανική λογική μπορεί να μας το εξηγήσει!
Ναι, κάπου εδώ χάνεται πλέον οριστικά κάθε αίσθηση μέτρου!
Κι όμως, αυτά ακριβώς λέει ο ευαγγελιστής Ματθαίος... Οι άγιοι της Π. Διαθήκης, σέρνοντας πίσω τους τα λειωμένα σάβανά τους, παρέλασαν καμαρωτοί μέσα στην πόλη!
Ναι, τα περί "λιωμένων κουρελιών" δεν είναι δική μας κακοήθεια... εκτός κι αν δίπλα στο θαύμα της ανάστασης των ζόμπι, προσθέσετε και την "ανάσταση ρούχων και σανδαλίων", ή εποπτευθείτε κάποια μυστική και άκρως ενημερωμένη υπηρεσία ολοζώντανων, που παρασκηνιακά ανέλαβαν τα σχετικά ενδυματολογικά καθήκοντα.
Υποθέτω δε, πως αυτή η δεύτερη ενδυματολογική εκδοχή, πρέπει οπωσδήποτε να απορριφθεί, μια και ένα ολόφρεσκο αναστημένο πτώμα, με κανονικά ρούχα και συμπεριφορά, όχι μονό δεν θα έπειθε κανέναν, αλλά θα τραυμάτιζε ανεπανόρθωτα την ευαίσθητη ψυχολογία των ζόμπι, που θα ανάλωναν όλο τους τον χρόνο σε όρκους... που δεν θα πίστευε κανένας. Έτσι αντί για κραυγές έκπληξης και φόβου, χάχανα και γέλια θα γέμιζαν την πόλη και όχι ανατριχίλες θεού και τσουνάμι πίστης. Η αρχική μας λοιπόν εκτίμηση περί της τυπικής κουρελοειδούς περιβολής των τυπικών ζόμπι... είναι και η επικρατέστερη.
Παρ' όλα αυτά (συμφωνά πάντα με την "θεόπνευστη" αφήγηση) κάτι δεν πρέπει να πήγε και τόσο καλά! Το περίεργο είναι πως, ενώ νυχτιάτικα ένα ολόκληρο λεφούσι από ζόμπι εισβάλει, στην κατάμεστη από κόσμο Ιερουσαλήμ... τίποτε το ιδιαίτερο δεν παρατηρείται!
Ο μοναδικός αφηγητής και ο εμπνευστής αυτής της παραμυθένιας εικόνας (ο Ματθαίος) διαβλέποντας εξαιρετικές αφηγηματικέ επιπλοκές, δεν αναφέρει τίποτε περισσότερο γύρω από το κοσμοϊστορικό αυτό γεγονός, της μαζικής ανάστασης τρισένδοξων μάλιστα προσωπικοτήτων της εβραϊκής προϊστορίας, όπως ο Αβραάμ και ο Μωυσής! Μάλιστα οι υπόλοιποι ευαγγελιστές, αγνοούν επιδεικτικά ολόκληρο το περιστατικό, για τους ιδίους φαντάζομαι λόγους.
Εμείς όμως μένουμε με τις έξεις δικαιολογημένες απορίες: Πως πέρασαν απαρατήρητοι άλλοι αυτοί οι κουρελήδες αναστημένοι άγιοι; Τι νέα μας έφεραν από τον άλλο κόσμο; Μην ξεχνάτε μάλιστα πως ο ένας, ο Αβραάμ, ήταν και διευθυντής του Παραδείσου, και συνομιλούσε με τροφίμους τις κόλασης όπως τον πλούσιο της παραβολής του Λαζάρου (Λουκ.16.24)... ειδικά λοιπόν η δική του μαρτύρια θα ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. Τόσοι αρχαίοι άγιοι και σοφοί δεν είπαν κάποια βαρύγδουπη σοφία; Σε ποιους εμφανίστηκαν και τελικά τι απέγιναν; Γιατί δεν ξεσηκώθηκε ξοπίσω τους ολόκληρη η κατάμεστη από κόσμο εορτάζουσα πόλη; Με ποιον τρόπο, πέρασαν ανάμεσά τους απαρατήρητοι ενώ ενεφανίσθησαν σε πολλούς, (δηλαδή σε ποιους; Μόνο σε ημέτερους;)... Γιατί δεν έγινε κοσμοσυρροή τέτοια, που θα μπορούσε να αφήσει πίσω της μια απ' τις εντονότερες καταγραφές στα ιστορικά αρχεία των Ρωμαίων;!
Όπως καταλαβαίνετε, εμείς δεν παρατραβάμε τίποτε! Αυτή είναι η κανονική εικόνα που δίνουν τα κείμενα... τα κείμενα των θρασύτατα ψευδόμενων, φαντασιόπληκτων και φοβοποιών μάγων της Βίβλου... που αιώνες τώρα δικαιολογημένα γελούν περιπαιχτικά με την ανίατα αρρωστημένη ευπιστία μας!
Προκύπτουν βέβαια κάποιες επιπλέον διασκεδαστικές απορίες. Τελικά γιατί αναστήθηκαν όλοι αυτοί οι άνθρωποι... και τι απέγιναν όλοι αυτοί οι αναστημένοι άγιοι; Πώς τους υποδέχθηκαν οι «πολλοί» που είχαν την τύχη να τους συναντήσουν; Ποιοι είναι αυτοί οι «πολλοί» και γιατί δεν μας είπαν τίποτε; Πώς τους περιποιήθηκαν; Τους έπλυναν, τους έντυσαν και τους τάισαν; Άραγε μπορούσαν να κοιμηθούν μετά από τόσο ύπνο αιώνων... ή μήπως είχαν επιμονές αϋπνίες;
Πώς τους φάνηκε ο κόσμος τόσους αιώνες μετά; Τι απαντήσεις έδωσαν στις επιμονές ερωτήσεις για το πώς πέρασαν όλο αυτόν τον καιρό στον άλλο κόσμο; Τι είπαν για τον Άδη απ' τον οποίο επέστρεψαν; Πόσοι ήταν στον σκοτεινό Άδη και πόσοι στον Παράδεισο; Τι είπαν για τους Έλληνες και τους Ρωμαίους που πρωτοαντίκρισαν;
Ο μέγας Μωυσής, πως αποδέχτηκε ρολό κλητήρα στην θεοκρατική διακυβέρνηση του Ισραήλ... που ο ίδιος δημιούργησε; Τι απέγινε ο Παράδεισος τον καιρό που απουσίαζε απ' αυτόν, ο κλειδοκράτορας του εβραϊκού παράδεισου Αβραάμ;
Μήπως κάποιοι απ' αυτούς έγραψαν και σημαντικότατα απομνημονεύματά, και κάποιοι κακοήθεις μας τα κρύβουν; Και μετά; Πόσο καιρό μετά ξαναπέθαναν; Μια και ήταν ήδη άγιοι, δηλαδή μεγάλα ονόματα της Ιουδαϊκής ιστορίας... γιατί δεν ηγήθηκαν του Χριστιανισμού; Γιατί δεν κατάφεραν να εμπνεύσουν στο αδιόρθωτο φαρισαϊκό ιερατείο την πιστή στον νέο-εμφανισθέντα Μεσσία Χριστό; Ή μήπως... τελικά πράγματι ηγήθηκαν του Χριστιανισμού, και αυτό ήταν και το μυστικό νόημα της ανεξήγητης και πραγματικά αλληγορικής αυτής εικόνας;!
Μήπως δηλαδή, με το τέλος της πετυχημένης "ανάστασης" του Ιησού κάποιοι νεκροί άγιοι (προφήτες) δικαιώθηκαν (αναστήθηκαν) απολύτως... κι αυτό είναι όλο που υπονοείται στη γελοία μεν, αλλά ταιριαχτή αυτή αλληγορία, περί "ανάστασης" αρχαίων Εβραίων αγίων;
Μήπως δηλαδή, μόλις ολοκλήρωσε με επιτυχία την επικίνδυνη αποστολή του ο Ιησούς, στην μνήμη όλων, "ξύπνησε" ο Αβραάμ, αυτός που πρώτος δίδαξε την εικονική θυσία του γιού του; Μήπως με την ολοκλήρωση του άθλου της "ανάστασης", κάποιοι είδαν να δικαιώνεται μια ολόκληρη στρατιά μεγάλων προφητών, που με την ζωή και τα έργα τους, απέδειξαν ότι το κυνήγι του ακατόρθωτου, είναι ο φυσικός χώρος των προφητικών τεχνών; Μήπως η αλλαγή σκηνικού που πέτυχε ο Ιησούς, να περάσουν από τον βρυχώμενο και οργίλο Γιαχβέ, στον καλοσυνάτο και αγαπητικό βοσκό Ιησού, αποτελούσε και την κραταιά δικαίωση, άλλων εκείνων των αξιοθαύμαστων Εβραίων προφητών, που αιώνες πριν κατάλαβαν πως "χέρι που δεν μπορείς να το δαγκώσεις φίλησέ το";
Μήπως έτσι "αναστήθηκαν" οι μεγάλοι άγιοι του Ισραήλ, μόλις ο Ιησούς περαίωσε το "θέατρο της σωτηρίας" και την αναγκαία αλλαγή σκηνικού; Μήπως η πετυχημένη αποστολή του Ιησού, "ανέστησε" (δικαίωσε) πράγματι αλληγορικά και ηθικά, τους σημαντικότερους αγίους του Ισραήλ, και επιτέλους τους ανεγνώρισαν (τους "είδαν") πολλοί στην Ιερουσαλήμ, ενώ πρώτα (όπως οι Σαδδουκαίοι) τους αμφισβητούσαν, προσχωρώντας σταδιακά στον ελληνιστικό τρόπο ζωής; Μήπως εδώ, περισσότερο απ' οπουδήποτε αλλού, η βιβλική αλληγορία διασώζει πράγματι το ξεχωριστό κρυφό νόημά της;
Επιτέλους! Μήπως κάπου εδώ πρέπει να τελειώσει και η δική μας υπομονή, στα παραμύθια της ψεύτικης αυτής θρησκείας;!
Αναρωτιέμαι λοιπόν, άνθρωποι που είναι πρόθυμοι να πιστέψουν κυριολεκτικά οτιδήποτε γράφεται στην ιουδαϊκή Βίβλο, και επέτρεψαν αυτή τη "θεολογική λάσπη" της ιουδαϊκής πιστής, να εισχωρήσει τόσο βαθειά στον εγκέφαλο τους, πως θα μπορούσαν ποτέ, να ορθώσουν ένα αποφασιστικό φράγμα αντιρρήσεων και έλεγχου σε οποιονδήποτε τον επιβουλεύεται, οικονομικά θεολογικά ή πολιτισμικά;
Μήπως εδώ μπροστά μας βρίσκεται η εγκεφαλική διάφορα θηρευτών και θηραμάτων, που τελικά, είναι όντως κυριολεκτικά συντριπτική. Με τόσο λίγα εγκεφαλικά εφόδια αντίστασης ανάμεσα σε μας τους Έλληνες (και όχι μόνο), και τους ιουδαίους δέσποτες μας, είναι πραγματικά, σαν να έχουμε αντιμέτωπους ανυπεράσπιστα μωρά, μπροστά σε καταχθόνιους ανθρωποφάγους γίγαντες! Κατάμαυρη λοιπόν είναι η προδιαγεγραμμένη μοίρα μας αν δεν ξυπνήσουμε εγκαίρως από τον τρισάθλιο βιβλικό μας λήθαργο.
Μ. Καλόπουλος
...................................
Η γνώση είναι... η καλύτερη εκδίκηση!
Περισσότερα: http://www.schizas.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου