Η εκκλησία του Ιερώνυμου δεν φορολογείται, αλλά μας προτρέπει σε θυσίες για να δικαιωθούν οι κλέφτες!
Δεν είναι τυχαίο, πως όταν ο ψελλίζων Ιερώνυμος έρχεται, το εκκλησίασμα φεύγει... Δεν είναι τυχαία η συγκεκριμένη εξέλιξη, αφού πριν από μερικές ημέρες η αστυνομία κυνηγούσε έλληνες πολίτες που διαδήλωναν κατά της λαθρομετανάστευσης και η εκκλησία έκλεισε τις πόρτες της στους χριστιανούς που προσπάθησαν να βρούνε καταφύγιο στον οίκο του Θεού, αγνοώντας πως είχε ήδη μετατραπεί σε οίκο του Ιερώνυμου...
Δεν είναι τυχαίο που ο αρχιεπίσκοπος βρίσκει την χριστιανική του αγάπη μόνο όταν απευθύνεται σε λαθρομετανάστες, ενώ με τις προτροπές του (λεκτικές και πρακτικές) προτρέπει σε λαθρομετανάστευση (ή μετανάστευση) το ποίμνιό του...
Μήπως ο σεβασμιώτατος Ιερώνυμος θα έπρεπε να πληρώσει το δικό μου μέρισμα για να καλυφθούν τα κλεμμένα; Κι αυτό, επειδή εγώ δεν έχω τίποτε να δώσω, ενώ ο ίδιος έχει αρκετά και αφορολόγητα... Εξάλλου, δεν πρέπει να υπακούσει στο "όποιος έχει δύο χιτώνες θα πρέπει να δώσει τον ένα;"
Σε εγκύκλιό της για την οικονομική κρίση η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, επισημαίνει πως «τα πάθη της φιληδονίας, της φιλοδοξίας, της φιλαργυρίας-φιλοκτημοσύνης είναι εκείνα που οδηγούν τους ανθρώπους σε οικονομικές κρίσεις».
Φταίνε βέβαια λίγο και οι κυβερνήσεις, διότι κατά τον Μέγα Βασίλειο, “τα των αρχόντων κακά, συμφορά τοις αρχομένοις γίνεται“, αλλά «η ευμάρεια, η ευδαιμονία, η υπερκατανάλωση, είναι τα γενεσιουργά αίτια των οικονομικών κρίσεων…»
«Η εκκλησιαστική ζωή συνδέεται στενά με την ασκητικότητα και την ολιγάρκεια. Και οι Χριστιανοί πρέπει να ζουν με λιτότητα. Δυστυχώς όμως σε υπερκαταναλωτικές κοινωνίες δεν βιώνεται η άσκηση, που είναι η βάση της χριστιανικής ζωής. Λέγοντας δε άσκηση εννοούμε την καλή χρήση των υλικών αγαθών που είναι αναγκαία για την ζωή και όχι την συσσώρευση και την υπερκατανάλωση αυτών» σημειώνουν οι Άγιοι Πατέρες και προσθέτουν:
«Εκείνο που παρατηρείται στην σύγχρονη κοινωνία είναι ότι υφίσταται μεγάλη διάσταση μεταξύ της κατανάλωσης και της παραγωγής. Όταν μια χώρα αυξάνει τον βιοτικό τρόπο ζωής, χωρίς να παράγει, είναι φυσικό να οδεύει σε οικονομική κρίση. Αυτό συμβαίνει και στην οικογενειακή και την προσωπική μας ζωή. Όταν τα έξοδα είναι περισσότερα από τα έσοδα, όταν δαπανούμε χρηματικά ποσά σε ευδαιμονιστικές καταστάσεις και μάλιστα με δανεισμένα χρήματα, τότε δημιουργούνται οικονομικές κρίσεις».
«Η Ιερά Σύνοδος», καταλήγει η εγκύκλιος, «αυτήν την περίοδο απευθύνεται σε όλους, Κληρικούς και λαϊκούς, άρχοντες και αρχομένους, και προσφέρει μήνυμα ελπίδας και αισιοδοξίας, θάρρους και πίστεως. Επί πλέον, παρακαλεί όλους να αποκτήσουν τον τρόπο της ζωής των πρώτων Χριστιανών που ζούσαν με κοινοκτημοσύνη και κοινοχρησία και προσέφεραν το περίσσευμά τους για τις ανάγκες των αδελφών τους. Συγχρόνως, η Ιερά Σύνοδος προσεύχεται στον Θεό να δίνη στους πολιτικούς οι οποίοι χειρίζονται τα δημόσια πράγματα, ιδίως αυτήν την κρίσιμη περίοδο, δύναμη, έμπνευση, σύνεση, εφευρετικότητα, αγωνιστικότητα, όχι μόνον για να βρουν λύσεις και να αντιμετωπίσει η Πατρίδα μας την κρίση, αλλά και για να βελτιώσουν και να εκσυγχρονίσουν τους κοινωνικούς θεσμούς, όπως και να αντιμετωπίσουν με περισσότερη ευαισθησία και δικαιοσύνη τους ανθρώπους εκείνους που είναι αναγκασμένοι να σηκώνουν δυσβάσταχτα φορτία».
«Είναι δε ευνόητον», υπογραμμίζεται, «ότι η Εκκλησία, που είναι ο μεγαλύτερος φιλανθρωπικός φορέας της Πατρίδας μας, με τα Ιδρύματα που λειτουργεί και την φιλανθρωπία που ασκεί, θα συνεχίσει, όσον είναι δυνατόν, να εργάζεται εντατικά για την ανακούφιση του λαού».
Μετά από την συγκεκριμένη εξέλιξη - ανακοίνωση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, αναρωτιέμαι εάν κάποιος πρέπει να υπενθυμίσει στους ιεράρχες που μετέχουν σε αυτήν, αλλά και στον ίδιο τον αρχιεπίσκοπο, πως πρέπει να ξαναθυμηθούν την έννοια της λέξης ποιμένας... Να θυμηθούνε τις γραφές και τις αναφορές στον ρόλο του ποιμένα... Και όποτε τελειώσουν την ανάγνωση και αφού βάλουν βαθιά μετάνοια προς όλο τον ελληνικό λαό και στο πλήρωμα της ελληνορθόδοξης εκκλησίας, ας ξαναμιλήσουν ή ας σιωπήσουν για πάντα προχωρώντας ταυτόχρονα σε μαζικές παραιτήσεις...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου