Τελευταία γίνεται πολύς λόγος από ελληνορθόδοξους κύκλους και για τη δήθεν ελληνική καταγωγή του Ιησού. Ο Ιησούς ήταν ένας Εβραίος. Όταν η Σαμαρείτιδα τόνισε την ιουδαϊκή του καταγωγή, εκείνος δεν την αρνήθηκε («κατά Ιωάννη» δ΄9). «Παλαιά» και «Καινή Διαθήκη» εμμένουν στην καταγωγή του Ιησού από τον Δαβίδ και τον Αβραάμ και οι ελληνορθόδοξοι επιμένουμε πως ήταν Έλληνας. Η φύση θέλει τους απογόνους να ανήκουν στην ίδια φυλή με τους προγόνους τους. Σε πείσμα κάθε λογικής εμείς οι Έλληνες επιμένουμε πως είμαστε Εβραίοι, «απόγονοι του Αβραάμ» («προς Γαλάτας» γ΄29) και ο Εβραίος Ιησούς ότι ήταν Έλληνας. Είναι να χάνει κανείς το μυαλό του!
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΕΒΡΑΙΟΙ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΕΒΡΑΙΟΙ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Ήταν ο Ιησούς Χριστός, Έλληνας ή φιλέλληνας;
Τελευταία γίνεται πολύς λόγος από ελληνορθόδοξους κύκλους και για τη δήθεν ελληνική καταγωγή του Ιησού. Ο Ιησούς ήταν ένας Εβραίος. Όταν η Σαμαρείτιδα τόνισε την ιουδαϊκή του καταγωγή, εκείνος δεν την αρνήθηκε («κατά Ιωάννη» δ΄9). «Παλαιά» και «Καινή Διαθήκη» εμμένουν στην καταγωγή του Ιησού από τον Δαβίδ και τον Αβραάμ και οι ελληνορθόδοξοι επιμένουμε πως ήταν Έλληνας. Η φύση θέλει τους απογόνους να ανήκουν στην ίδια φυλή με τους προγόνους τους. Σε πείσμα κάθε λογικής εμείς οι Έλληνες επιμένουμε πως είμαστε Εβραίοι, «απόγονοι του Αβραάμ» («προς Γαλάτας» γ΄29) και ο Εβραίος Ιησούς ότι ήταν Έλληνας. Είναι να χάνει κανείς το μυαλό του!
Τα χειρόγραφα της Νεκράς Θάλασσας, η βιβλιοθήκη του Ναγκ Χαμάντι και το ευαγγέλιο του Ιούδα – Βόμβες στα θεμέλια του Χριστιανισμού
Τα χειρόγραφα της Νεκράς Θάλασσας
Τα χειρόγραφα της Νεκράς Θάλασσας, τα οποία χαρακτηρίστηκαν ως η σπουδαιότερη αρχαιολογική ανακάλυψη του προηγούμενου αιώνα, είναι ένα σύνολο περίπου 900 ιουδαϊκών κειμένων, γραμμένα σε περγαμηνές και παπύρους, στην εβραϊκή, αραμαϊκή και ελληνική γλώσσα, που βρέθηκαν το 1947 κρυμμένα σε έντεκα σπήλαια της ευρύτερης περιοχής του Κιρμπέτ Κουμράν κοντά στη Νεκρά Θάλασσα. Η ονομασία αυτή δεν ανταποκρίνεται πλήρως στην πραγματικότητα, αφού χειρόγραφα δεν ανακαλύφθηκαν μόνο στο Κουμράν, ούτε αποκλειστικά σε παράκτιες περιοχές της Νεκράς Θάλασσας, αλλά και σε άλλες, που καλύπτουν ολόκληρη σχεδόν την έκταση της ερήμου της Ιουδαίας ή ερήμου του Ιούδα, όπως είναι γνωστή από την Παλαιά Διαθήκη.
Τα χειρόγραφα της Νεκράς Θάλασσας, τα οποία χαρακτηρίστηκαν ως η σπουδαιότερη αρχαιολογική ανακάλυψη του προηγούμενου αιώνα, είναι ένα σύνολο περίπου 900 ιουδαϊκών κειμένων, γραμμένα σε περγαμηνές και παπύρους, στην εβραϊκή, αραμαϊκή και ελληνική γλώσσα, που βρέθηκαν το 1947 κρυμμένα σε έντεκα σπήλαια της ευρύτερης περιοχής του Κιρμπέτ Κουμράν κοντά στη Νεκρά Θάλασσα. Η ονομασία αυτή δεν ανταποκρίνεται πλήρως στην πραγματικότητα, αφού χειρόγραφα δεν ανακαλύφθηκαν μόνο στο Κουμράν, ούτε αποκλειστικά σε παράκτιες περιοχές της Νεκράς Θάλασσας, αλλά και σε άλλες, που καλύπτουν ολόκληρη σχεδόν την έκταση της ερήμου της Ιουδαίας ή ερήμου του Ιούδα, όπως είναι γνωστή από την Παλαιά Διαθήκη.
Το ολοκαύτωμα της Νάουσας
Αν αφαιρέσεις από την ιστορία την αλήθεια, αυτό που μένει γίνεται ανώφελη, άχρηστη διήγηση».
Πολύβιος
Παλαιότερα, στα σχολικά εκπαιδευτικά βιβλία, υπήρχε αναφορά στην σφαγή της Νάουσας που συνέβη το 1822. Πριν μερικά χρόνια όμως, το ιστορικό αυτό γεγονός «εξομαλύνθηκε» ή και απαλείφθηκε απ’ αυτά. Ο λόγος καθώς φαίνεται, είναι η αρνητική παρουσία των Εβραίων στην ιστορία αυτή κι έτσι με την δικαιολογία ή το πρόσχημα του Αντισημιτισμού, το κεφάλαιο που αφορά την συνδρομή τους στην σφαγή των Ναουσαίων, έχει απλά εξαφανιστεί.
Πολύβιος
Ραβίνος στέρησε το δικαίωμα ψήφου από τις γυναίκες
Μέχρι στιγμής καμία γυναίκα δεν έχει γραφτεί στους εκλογικούς καταλόγους ενώ οι εκλογές θα γίνουν την προσεχή Τετάρτη.
Ο Ραβίνος δημοσίευσε τις αποφάσεις του μετά από γράμμα το οποίο έλαβε από νεαρή κοπέλα η οποία ζήτησε την άδεια του για να θέσει υποψηφιότητα. Η νεαρή μέσω της επιστολής της επίσης εξέφρασε το παράπονο της για το γεγονός ότι οι γυναίκες δεν μπορούν να θέσουν υποψηφιότητα.
Βόμβα στους Μασόνους;
Αποκλεισμένη βρίσκεται αυτή τη στιγμή η οδός Αχαρνών, στο ύψος της Σουρμελή, λόγω εκρηκτικού μηχανισμού που φέρεται να έχει τοποθετηθεί στο κτίριο του Τεκτονικού Ιδρύματος. Σύμφωνα με την ΕΛ.ΑΣ. το προειδοποιητικό τηλεφώνημα που έγινε, δεν αποτελεί φάρσα και θα ακολουθήσει σύντομα ελεγχόμενη έκρηξη.
Ένας από τους λόγους, που η ΕΛ.ΑΣ. θεωρεί ότι πρόκειται για πραγματική βόμβα, είναι τα σημερινά γεγονότα στα ανοικτά της Γάζας, όπου ισραηλινές δυνάμεις επετέθησαν σε πλοία που προσπαθούσαν να διασπάσουν τον αποκλεισμό των παλαιστινιακών εδαφών.
Οι μασονικές στοές θεωρούνται ότι αποτελούν παρακλάδια του παγκοσμίου σιωνιστικού κινήματος και γι' αυτό θεωρούνται ως εν δυνάμει στόχοι αντιποίνων για την βάρβαρη πολιτική του ισραηλινού στρατού.
ΠΟΙΟΙ ΕΛΕΓΧΟΥΝ ΤΟ ΔΝΤ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΕΝΤΡΙΚΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΠΛΑΝΗΤΗ;
Η αλήθεια είναι οτι για να φθάσουν στο σημείο να ελέγχουν την παγκόσμια οικονομία εργάστηκαν σκληρά και με αλληλεγγύη.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα απο την αρχή.
Μας έλεγαν τα «παπαγαλάκια» στην TV οτι κάποιος οίκος Moody's μας υποβαθμίζει συνεχώς και ανεβάζει τα spread.
Δεν μας είπαν ποτέ όμως ποιοί βρίσκονται πίσω απο τον οίκο Moodys. Ο οίκος Moody's αποτελείται απο διάφορους διεθνείς «Guru» της οικονομίας που κάνουν προβλέψεις. Ενας απο αυτούς είναι και ο γνωστός σε όλους μας Τζόρτζ Σόρος, που είναι Εβραίος στην καταγωγή. Είναι μάλιστα ο δεύτερος μεγαλύτερος επενδυτής.
Η πρώτη γυναίκα πρόεδρος του Ευρωνοινοβουλίου ήταν Εβραία.
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΣΙΩΝΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΣΙΩΝΙΣΜΟΣ
Με τον όρο Σιωνισμός εννοούμε την διαχρονική προσπάθεια της εβραϊκής τεχνητής και φυσικής διασποράς προς δημιουργία του κράτους του Ισραήλ. Επειδή ο ναός του Σολομώντα προς τιμή του Γιαχβέ ήταν κτισμένος στο όρος Σιών, και επειδή το ιερατείο επέβαλε σε κάθε εβραίο την προσκύνηση εκεί έστω άπαξ του βίου του, το κίνημα προς επαναπατρισμό αποκαλείται σιωνιστικό. Η λέξη Σιών πιθανότατα είναι ελληνική. Οι Δωριείς, το Δ το επρόφεραν και Σ και έτσι απεκάλουν τον Δία Σία κατά το Διός Βουλαί=Σιός Βουλαί=Σίβυλλαι
Με τον όρο Σιωνισμός εννοούμε την διαχρονική προσπάθεια της εβραϊκής τεχνητής και φυσικής διασποράς προς δημιουργία του κράτους του Ισραήλ. Επειδή ο ναός του Σολομώντα προς τιμή του Γιαχβέ ήταν κτισμένος στο όρος Σιών, και επειδή το ιερατείο επέβαλε σε κάθε εβραίο την προσκύνηση εκεί έστω άπαξ του βίου του, το κίνημα προς επαναπατρισμό αποκαλείται σιωνιστικό. Η λέξη Σιών πιθανότατα είναι ελληνική. Οι Δωριείς, το Δ το επρόφεραν και Σ και έτσι απεκάλουν τον Δία Σία κατά το Διός Βουλαί=Σιός Βουλαί=Σίβυλλαι
Οι Δέκα Εντολές – Μαθήματα «ηθικής»
Οι Δέκα Εντολές (ή Δεκάλογος), υποτίθεται ότι αποτελούν έναν κώδικα ηθικής συμπεριφοράς, που δόθηκαν απ’ τον Θεό στους ανθρώπους, μέσω του Μωυσή.
Πριν συνεχίσουμε, ίσως θα ήταν ενδιαφέρον, να παρατεθεί εδώ μια ενδιαφέρουσα μελέτη*, στα πλαίσια τής οποίας τέθηκε το εξής υποθετικό σενάριο:
Πριν συνεχίσουμε, ίσως θα ήταν ενδιαφέρον, να παρατεθεί εδώ μια ενδιαφέρουσα μελέτη*, στα πλαίσια τής οποίας τέθηκε το εξής υποθετικό σενάριο:
Πόσους σκότωσε ο Γιαχβέ σύμφωνα με την ιερή εβραϊκή Έμπνευση;
Πόσους σκότωσε ο Γιαχβέ σύμφωνα με την ιερή εβραϊκή Έμπνευση;
Είναι αδύνατον να πούμε με βεβαιότητα πόσους, σίγουρα, όμως, είναι πολλοί. Πόσους έπνιξε ο Γιαχβέ στον Κατακλυσμό; Πόσους έκαψε στα Σόδομα και Γόμορρα; Πόσα πρωτότοκα παιδιά των Αιγυπτίων σκότωσε; Η Έμπνευση δεν μας λέει κι έτσι δεν μπορούμε να ξέρουμε σίγουρα, μπορούμε όμως να υπολογίσουμε και να φτάσουμε σε μια κατά προσέγγιση εκτίμηση.
Είναι αδύνατον να πούμε με βεβαιότητα πόσους, σίγουρα, όμως, είναι πολλοί. Πόσους έπνιξε ο Γιαχβέ στον Κατακλυσμό; Πόσους έκαψε στα Σόδομα και Γόμορρα; Πόσα πρωτότοκα παιδιά των Αιγυπτίων σκότωσε; Η Έμπνευση δεν μας λέει κι έτσι δεν μπορούμε να ξέρουμε σίγουρα, μπορούμε όμως να υπολογίσουμε και να φτάσουμε σε μια κατά προσέγγιση εκτίμηση.
Δηλώσεις "επιφανών" σιωνιστών
"Εάν η ροή της ιστορίας δεν γυρίσει προς τον Διεθνισμό, τότε η Εβραϊκή φυλή είναι χαμένη". (George Marlen, Στάλιν, Λένιν ή Τρόσκυ, σελ. 414, Νέα Υόρκη 1937). "Το μεγάλο ιδανικό του Εβραϊσμού είναι ότι ολόκληρος ο κόσμος θα εμποτιστεί με Εβραϊκές διδασκαλίες και ότι σε μια Παγκόσμια Αδελφότητα των εθνών - στην ουσία ενός μεγαλύτερος Εβραϊσμός - όλες οι ξεχωριστές φυλές και θρησκείες θα εξαφανιστούν". (Εβραϊκός κόσμος, 9/2/1883).
"Με το χρυσάφι μπορούμε να αγοράσουμε τις πιο ανεξάρτητες συνειδήσεις, μπορούμε να χορηγούμε όλα τα κρατικά δάνεια και μετέπειτα να κρατάμε κράτη στο έλεός μας. Ήδη οι κύριες τράπεζες, οι συναλλαγές ολόκληρου του κόσμου, οι πιστώσεις όλων των κυβερνήσεων είναι στα χέρια μας". (Ραββίνος Reicham).
"Οι Εβραίοι της Ρωσσίας, στο σύνολό τους, ήταν υπεύθυνοι για την Επανάσταση". (Angelo S. Rappaport, "Οι Πρωτοπόροι της Ρωσσικής Επανάστασης" σελ. 250, Εκδόσεις Stanley, Paul and C., Λονδίνο, 1918).
"Κρύβονται πολλά στην ουσία του ίδιου του Μπολσεβικισμού, απ' το γεγονός ότι πάρα πολλοί Εβραίοι είναι Μπολσεβίκοι. Τα ιδανικά του Μπολσεβικισμού συμβιβάζονται με πολλά από τα υψηλότερα ιδανικά του Εβραϊσμού". (Εβραϊκά Χρονικά, Λονδίνο, 4 Απριλίου 1919).
"Ο Μπολσεβικισμός είναι μια θρησκεία και μια πίστις. Πως μπορούν αυτοί οι ημιδιαμορφωμένοι πιστοί να ονειρεύονται να καταβάλουν το "Αληθινό" και το "Πιστό" του ίδιου τους του δόγματος, αυτοί οι ιεροί σταυροφόροι που συγκεντρώθηκαν γύρω από το Κόκκινο Έμβλημα του Προφήτη Καρλ Μαρξ και που πολέμησαν κάτω από την τολμηρή καθοδήγηση εκείνων των έμπειρων ηγετών όλων των μετέπειτα Επαναστάσεων - τους Εβραίους". (Δρ. Oscar Levy, Εισαγωγή στο "Η Παγκόσμια Σημασία της Ρωσσικής Επαναστάσεως", Εκδ. George Pitt-Rivers, 1920.
"Πως λογαριάζετε το γεγονός ότι τόσοι πολλοί νέοι Εβραίοι βρίσκονται στις ριζοσπαστικές κινήσεις όλων των χωρών;". Michael Gold, Καινούργιες Μάζες, σελ. 15, 7 Μαϊου 1935.
"Οι Εβραίοι θα μπορούσαν να είχαν την Ουγκάντα, τη Μαδαγασκάρη και άλλες περιοχές για την ίδρυση της Εβραϊκής Πατρίδας, αλλά ήθελαν οπωσδήποτε την Παλαιστίνη... Αλλά επειδή η Παλαιστίνη είναι το σταυροδρόμι της Ευρώπης, της Ασίας και της Αφρικής, επειδή η Παλαιστίνη αποτελεί το αδιαφιλονίκητο κέντρο της παγκόσμιας πολιτικής δύναμης, το στρατηγικό κέντρο για παγκόσμιο έλεγχο". (Ναhum Goldman, Πρόεδρος Διεθνούς Εβραϊκού Κονγκρέσου).
"Η παγκόσμιος Σιωνιστική κίνηση είναι μεγάλη υπόθεση. Στις πρώτες δύο δεκαετίες μετά την αβέβαιη γέννηση του Ισραήλ το 1948, διοχέτευσε περίπου 4 δισεκατομμύρια δολλάρια σε δωρεές στη χώρα. Ακολουθώντας, ο Αραβοϊσραηλινός πόλεμος του 1967, οι Σιωνιστές μάζεψαν 730 εκατομμύρια δολλάρια μόνο σε δύο χρόνια. Αυτόν τον χρόνο, 1970, η κίνηση μαζεύει εκατό εκατομμύρια δολλάρια. Ο Gottfield Hummar, επικεφαλής Σιωνιστής στη συγκέντρωση χρημάτων είπε: "Όταν ρέει το αίμα, ρέει το χρήμα"." (Laurence Masher, Εθνικός Παρατηρητής, 18 Μαϊου 1970).
"Η τηλεόραση μας έχει επιτρέψει να δημιουργήσουμε μια κοινή κουλτούρα, χωρίς την οποία δεν θα μπορούσαμε να πραγματοποιήσουμε τον σκοπό μας". ("Αμερικανική ιστορία", Δημόσια Τηλεόραση, Δρ. Μοrris Janowitz, Καθηγητής Ψυχολογίας, Πανεπιστήμιο του Σικάγου, 1 Δεκεμβρίου 1984).
Mια ακόμη εβραϊκή συνομωσία…
Μετά την ισραηλινή επιχείρηση στη Γάζα με το κωδικό όνομα Χυμένο Μολύβι, η βρετανική κυβέρνηση επέβαλε μερικό εμπάργκο όπλων στο Ισραήλ. Παράλληλα οι βρετανικές φιλανθρωπικές οργανώσεις Διεθνής Αμνηστία και War on Want άρχισαν να προωθούν το βιβλίο του αντι-ισραηλινού αρθρογράφου Μ Γουάιτ, με τίτλο «Ισραηλινό απαρτχάιντ: οδηγός για αρχάριους». Η ομοσπονδία των εργατικών συνδικάτων στο ετήσιο συνέδριο της απηύθυνε έκκληση για μποϊκοτάζ των ισραηλινών προϊόντων καθώς και για ολοκληρωτικό εμπάργκο όπλων.
Στο χώρο των μέσων μαζικής ενημέρωσης, βρετανική εφημερίδα κλιμάκωσε την καμπάνια της εναντίον του εβραϊκού κράτους, σε βαθμό που στο διαδικτυακό τόπο της εφημερίδας εμφανίζονται καθημερινά τουλάχιστον ένα ή δύο πολεμικά σχόλια σε βάρος του Ισραήλ. Αλλά και μεγάλο βρετανικό κανάλι συνεχίζει να εξασκεί τη μεγάλη του επιρροή στη βρετανική κοινή γνώμη ξεπλένοντας τον αντισημιτισμό και την άρνηση του Ολοκαυτώματος που κυριαρχούν στην Μέση Ανατολή. Στο σάιτ του, για παράδειγμα, παρουσιάζεται ένα προφίλ της Χαμάς χωρίς καμία αναφορά στο μέγα μίσος της οργάνωσης προς τους Εβραίους ή στην εμμονή της σε λογικές του τύπου των Πρωτοκόλλων της Σιών που βλέπουν παντού παγκόσμιες εβραϊκές συνωμοσίες.
Προκαλεί ως εκ τούτου κατάπληξη το γεγονός ότι τα βρετανικά μέσα μαζικής ενημέρωσης και το πολιτικό κατεστημένο της Βρετανίας φέρονται τρομοκρατημένα από την ισχύ μιας μυστικής σπείρας σιωνιστικών λόμπι που έχουν εξαφανίσει κάθε κριτική προσέγγιση για το Ισραήλ από τον δημόσιο χώρο της Βρετανίας.
Αυτές οι κατηγορίες βγήκαν στον αέρα σε ένα ντοκιμαντέρ - ορόσημο με τίτλο «Το Ισραηλινό Λόμπι στη Βρετανία» στο Κανάλι 4. Πρόκειται για το ίδιο κανάλι που φιλοξένησε μια 7λεπτη προπαγάνδα του Ιρανού προέδρου που αρνούνταν το Ολοκαύτωμα πέρυσι τα Χριστούγεννα.
Οι δημιουργοί του ντοκιμαντέρ, ο αρθρογράφος της D M, Π. Όμπορν και ο τηλεοπτικός δημοσιογράφος Τ. Τζόουνς έγραψαν για το ντοκιμαντέρ τους σε βρετανική εφημεριδα. Και οι δύο αρνούνται κατηγορηματικά ότι προωθούν θεωρίες συνωμοσίας. Αλλά αυτό φαίνεται καθαρά μέσα από την εξήγηση που οι ίδιοι παρέχουν για το πώς γεννήθηκαν οι υποψίες τους ότι κάτι σκοτεινό συμβαίνει στους διαδρόμους της βρετανικής εξουσίας.
Όλα αποκαλύφθηκαν, λένε στους αναγνώστες, με την ομιλία του ηγέτη του Συντηρητικού Κόμματος σε δείπνο της οργάνωσης Συντηρητικοί Φίλοι του Ισραήλ στις αρχές του 2009.
«Το κυρίαρχο γεγονός των τελευταίων 12 μηνών είναι η ισραηλινή εισβολή στη Γάζα», γράφουν. «Σοκαριστήκαμε από το γεγονός ότι ο ηγέτης του Συντηρητικού Κόμματος δεν έκανε καμία αναφορά στη μαζική καταστροφή που προκάλεσε, στους 1370 νεκρούς που είχε ως συνέπεια, και τελικά ούτε καν στην ίδια την εισβολή. Μάλιστα ο πιθανός μελλοντικός μας πρωθυπουργός έφτασε στο σημείο να επιδοκιμάσει το ισραηλινό κράτος γιατί ‘αγωνίζεται για να προστατέψει αθώες ζωές’. Και δεν αστειευόταν».
Μπορεί να φαίνεται αδιανόητο, αλλά οι δημιουργοί του ντοκιμαντέρ πραγματικά πιστεύουν ότι οποιοσδήποτε αποδίδει στο Ισραήλ κάτι διαφορετικό από καταδικαστέα κίνητρα πρέπει ή να έχει πληρωθεί για να κάνει, ή να έχει πέσει θύμα εκφοβισμού.
Και αν αυτό φαίνεται γνωστό, όντως είναι. Οι Όμπορν και Τζόουνς έφτιαξαν ένα μεγάλο φυλλάδιο συνοδευτικό του ντοκιμαντέρ, όπου αναγνωρίζουν ότι πηγή έμπνευσής τους στάθηκαν οι John M. και Stephen W, συγγραφείς του βιβλίου «Το Ισραηλινό Λόμπι στην Εξωτερική Πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών» - άλλη μια θεωρία συνωμοσίας που εντοπίζει, υποτίθεται, την κακοήθη σιωνιστική επιρροή στις ΗΠΑ.
Αλλά αν οι John M και Stephen W ένιωσαν τουλάχιστον την ανάγκη να επενδύσουν την πολεμική τους με ψευτοακαδημαϊκό περιτύλιγμα, ο ερασιτεχνισμός του βρετανικού ντοκιμαντέρ είναι εκπληκτικός. Παρακολουθούμε μια επίμονη επιβολή του Άστρου του Δαβίδ πάνω στη βρετανική σημαία που, σε συνδυασμό με την μελαγχολική μουσική του βάθους, έχει στόχο να προετοιμάσει τους ακροατές για τις μεγάλες αποκαλύψεις. Μόνο που οι αποκαλύψεις αυτές δεν έρχονται ποτέ.
Όπως προκύπτει από τη συνέχεια του ντοκιμαντέρ, οι υποτιθέμενοι κρυφοί Εβραίοι δωρητές είναι πασίγνωστοι και προωθούν την υπόθεσή τους σύμφωνα με τον νόμο. Ένας απ' αυτούς, ο Π. Ζ, δισεκατομμυριούχος ιδρυτής του Britain Israel Communication and Research Center είναι φίλος μεγάλης τραγουδίστριας – όχι η σωστή παρέα αν θες να κρύβεσαι πίσω από ένα πέπλο σκότους.
Πολλά λέγονται επίσης για την επιρροή της οργάνωσης Φίλοι του Ισραήλ στο βρετανικό Κοινοβούλιο. Οι συγκεκριμένοι ισχυρισμοί χάνουν προφανώς τη σοβαρότητά τους μόλις σκεφτείς ότι υπάρχει η αντισταθμιστική επιρροή των χρημάτων του αραβικού πετρελαίου, για να μην πούμε ότι η συμμετοχή σ' αυτές τις ομάδες για πολλούς βουλευτές είναι εντελώς τυπική ή χωρίς κανένα νόημα. Ο Μάικλ Ά, για παράδειγμα, πρώην υπουργός της Βόρειας Ιρλανδίας και μέλος της οργάνωσης Συντηρητικοί Φίλοι του Ισραήλ για 30 χρόνια, καλεί συχνά σε συνομιλίες με την Χαμάς.
Με δεδομένη τη φτώχεια των επιχειρημάτων θα μπορούσαμε να αγνοήσουμε το γεγονός σαν ασήμαντο. Όμως η προβολή του ντοκιμαντέρ έχει ήδη προκαλέσει ένα κύμα καταχρήσεων σε βάρος των Εβραίων της Βρετανίας, κι όχι μόνο στον δικτυακό τόπο του Καναλιού 4 με την υψηλή του επισκεψιμότητα, που οι διαχειριστές του βρίσκουν λογικό να εγκρίνουν δεκάδες αναρτήσεις για τη «στασιαστική συμπεριφορά», «την αηθή επίθεση στη βρετανική δημοκρατία» και «το χέρι του παγκόσμιου σιωνισμού» του σιωνιστικού λόμπι, με καταλήξεις του τύπου: «Θέλουμε πίσω τη χώρα μας. Έξω οι πράκτορες των ξένων δυνάμεων που έχουν διαβρώσει όλα τα επίπεδα της κυβέρνησής μας».
Αν κυριαρχήσει αυτός ο τύπος λόγου, η κατάσταση στη Βρετανία που ήταν ήδη αρνητική θα γίνει χειρότερη. Οι ηγεσίες των εβραϊκών οργανώσεων από καιρό φοβούνταν τη διατύπωση πιθανών κατηγοριών σε βάρος τους ότι μοιράζουν την νομιμοφροσύνη τους μεταξύ της Βρετανίας και του Ισραήλ και κατά ειρωνικό τρόπο έχουν γίνει στόχος κριτικής ότι δεν κάνουν αρκετά για την υπεράσπιση του ισραηλινού κράτους μέσα στις ίδιες τους τις κοινότητες. Ο κίνδυνος τώρα είναι να φοβηθούν τόσο πολύ ώστε να σωπάσουν.
Αλλά και οι μη Εβραίοι που απηύθυναν έκκληση για μια πιο ορθολογική συζήτηση περί το Ισραήλ – μια μικρή και ολοένα συρρικνούμενη ομάδα στη Βρετανία – θα έχουν να αντιμετωπίσουν επιπρόσθετες επιθέσεις ενάντια στην ηθική ακεραιότητά τους: Από τη στιγμή που δεν έχουν κανέναν εύλογο λόγο να υπερασπίζονται το Ισραήλ, συνεπάγεται ότι έχουν πουληθεί στο ‘λόμπι’
Πηγηhttp://www.liako.gr/
O ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΣΙΩΝΙΣΜΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΠΕΡΙΟΔΟ
Ιδιαίτερα έντονα εκδηλώνεται η μισελληνική δραστηριότητα των ιουδαίων, κατά τους βυζαντινούς χρόνους. Οι εβραίοι επιδόθηκαν στην διάβρωση και αυτής ακόμη της βυζαντινής αυτοκρατορίας, γεγονός αναμενόμενο, ύστερα από την υπέρμετρη ανοχή την οποία επέδειξε το Βυζάντιο απέναντι στο εβραϊκό στοιχείο.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το 614 μ.Χ. με κοινή δράση εβραίων και Περσών, κατελήφθησαν τα Ιεροσόλυμα και εσφάγησαν από τους εβραίους 90.000 'Έλληνες. Την εποχή εκείνη οι ραββίνοι, σε καθημερινή βάση επαναλάμβαναν στις συνομιλίες τους τον ακόλουθο στίχο: «Οι απόγονοι του Ιακώβ θα κυριαρχήσουν και θα καταρρίψουν τα λείψανα της Πόλεως...»
Το 628 μ.Χ. ο αυτοκράτορας Ηράκλειος επισκέπτεται τα Ιεροσόλυμα και πείθεται -ιδίοις όμμασι- για το υποχθόνιο έργο των εβραίων. 'Εχοντας επίγνωση των δεινών που επέφερε η ιουδαϊκή δολοπλοκία, θα προβεί στη λήψη πολλών μέτρων για την ασφάλεια του κράτους. Μεταξύ δε αυτών συγκαταλέγεται και η ενεργοποίηση του νόμου του αυτοκράτορα Ανδριανού, ο οποίος απαγόρευε στους εβραίους να πλησιάζουν τα Ιεροσόλυμα. ''Ομως οι ιουδαίοι δεν πτοήθηκαν.
'Εχει προηγηθεί κατά τρεις περίπου αιώνες η άνανδρη δολοφονία του Αυτοκράτορος Ιουλιανού, το 363 μ.Χ., από εβραίο εκχριστιανισμένο στρατιώτη, σύμφωνα με όσα εξιστορεί ο Λιβάνιος στον «Επιτάφιο».
Ενδεικτική των δολίων μέσων των οποίων οι εβραίοι μετέρχονταν, προκειμένου να προξενήσουν ανθελληνικά κτυπήματα, είναι και η μέθοδος την οποία χρησιμοποίησαν, προκειμένου να εξωθήσουν τους άραβες στην καταστροφή της περίφημης βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας, στην οποία ήταν συγκεντρωμένο το απάνθισμα της αρχαίας Ελληνικής σοφίας. Στις 21 Δεκεμβρίου του 640 μ.Χ. οι εβραίοι έπεισαν τον άραβα στρατηγό που κατέλαβε την Αλεξάνδρεια, να πυρπολήσει τη βιβλιοθήκη, επικαλούμενοι το επιχείρημα, ότι τα βιβλία που φυλάσσονται εντός αυτής αντίκεινται στο Κοράνιο, επομένως είναι επιζήμια. Είχε προηγηθεί η λεηλασία της βιβλιοθήκης από το εβραϊκό στοιχείο, αποκομίζοντας μοναδικούς θησαυρούς τους οποίους οι σιωνιστές κατέχουν και αξιοποιούν ακόμη και σήμερα.
Είναι ιστορικά τεκμηριωμένο, ότι οι εβραίοι υπονόμευσαν τον Ελληνισμό κατά τα δύσκολα χρόνια του Βυζαντίου (600-800 μ.Χ.), παρέχοντας κάθε δυνατή βοήθεια στους εισβολείς, αλλά και ενισχύοντας τις φθοροποιές εσωτερικές διαμάχες και έριδες (Εικονομαχία). Οι εβραίοι μέσω ομοεθνών τους συμβούλων που διέθεταν στην αυλή του Αυτοκράτορα Λέοντα του Γ' και του Κωνσταντίου του Ε', προώθησαν τις εβραϊκές αντιλήψεις της εικονομαχίας σε τέτοιο σημείο, ώστε οι εικονολάτρες να κατηγορούν όσους αντιμάχονταν τις εικόνες ως «ιουδαϊζοντες».
Κατά τα χρόνια της βασιλείας του Αυτοκράτορα Φωκά στην Αντιόχεια, πραγματοποιείται η μεγαλύτερη σφαγή Ελλήνων από εβραίους. 'Έχουν προηγηθεί, οι επαναστάσεις των εβραίων στην Κύπρο και στην Κυρηναϊκή, οι οποίες συγκαταλέγονται στις αιματηρές διώξεις που γνώρισε κατά τη μακραίωνη ιστορία του ο ελληνισμός. Τουλάχιστον 240.000 Έλληνες στην Αφρική και 100.000 στην Κύπρο, γνώρισαν τον πλέον φρικτό θάνατο από τους σημίτες.
Η ανθελληνική τοποθέτηση των σημιτών, διαφαίνεται ευκρινέστερα κατά την περίοδο εκείνη, κατά την οποία εντάθηκαν οι επιδρομές των αράβων. Οι εβραίοι συμπαρατάχθηκαν ενεργά στους άραβες εισβολείς, επαναλαμβάνοντας τη στάση που τήρησαν κατά την εισβολή του Πέρση Χοσρόη του Β'. Έχει μάλιστα καταγραφεί στην ιστορία, η κοινή επίθεση σημιτών και περσών κατά του βυζαντίου, υπό τη διοίκηση του σατράπη Σαρμπαζάρ.
Από τον 5ο μ.Χ. αιώνα, η εβραϊκή παροικία της Κωνσταντινουπόλεως αυξάνει σε πληθυσμό και συγκεντρώνεται στο τμήμα εκείνο που έφερε το όνομα «Χάλκινος Αγορά». Οι ραδιουργίες που ανέπτυσσαν όμως οι εβραίοι, έγιναν αιτία της εκδιώξεώς τους από την περιοχή εκείνη.
Ο Θεοδόσιος ο Β', παρά το γεγονός ότι διακατεχόταν από ακραιφνή φιλοσημιτικά αισθήματα, θα αναγκασθεί ύστερα από πιέσεις, να εκδώσει διάταγμα εκτοπίσεως των ιουδαίων από εκείνο το τμήμα της πόλεως, ενέργεια η οποία σύμφωνα με ορισμένους ιστορικούς, αποδίδεται όχι στον Θεοδόσιο αλλά στον Ιουστινιανό τον Β'. Παράλληλα θα κλείσει και η Συναγωγή ως άνδρο επικίνδυνο. Όποιος κι αν ήταν όμως ο αυτοκράτορας που έλαβε τα αντιεβραϊκά μέτρα, σημασία έχει ο εντοπισμός του παρασιτικού ρόλου που ασκούσαν και στο Βυζάντιο.
Ιδιαίτερη σημασία πρέπει να αποδοθεί στην κρίσιμη εκείνη χρονική στιγμή, κατά την οποία εκδηλώθηκαν οι σλαβικές επιδρομές κατά της Ελλάδος. Είχε προηγηθεί η δόλια προσπάθεια των εβραίων, να ανέλθει στον αυτοκρατορικό θρόνο μία πανούργα γυναίκα, εβραϊκής καταγωγής. Επρόκειτο για την κόρη του Επιτρόπου του ανήλικου Αυτοκράτορα Αρκαδίου, του Ρουφίνου. Η προσπάθεια αυτή τελικά δεν τελεσφόρησε. Δεν συνέβη όμως το ίδιο και με μια άλλη εβραϊκή διείσδυση που έγινε τον 8ο αιώνα μ.Χ., όταν οι εβραίοι πέτυχαν αυτό το τόλμημα, καθόλου τυχαία. Συνέπιπτε με την έξαρση της εικονομαχίας αφ' ενός (μία διαμάχη με φαινομενικό θρησκευτικό-θεολογικό χαρακτήρα, υποκινούμενη σαφώς από τους εβραίους διαβρωτικά, δεδομένου ότι την απεικόνιση των μορφών στη θρησκεία απαγορεύουν οι ιουδαϊκές παραδόσεις) και με την εισβολή των σλάβων στα Ελληνικά εδάφη αφ' ετέρου. Επίσης δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι σε αυτή την περίοδο της σκληρής δοκιμασίας για τον Ελληνισμό, επικεντρώνει το «επιστημονικό» ενδιαφέρον του, ο σιωνιστής «ιστορικός» Φαλμεράϋερ, προκειμένου να αποφανθεί περί... της «σλαβικής καταγωγής των Ελλήνων!», ισχυριζόμενος αδιάντροπα και αντιεπιστημονικά ότι επήλθε, δήθεν, φυλετική επιμειξία.
__________________
Αξίζει να σημειωθεί ότι το 614 μ.Χ. με κοινή δράση εβραίων και Περσών, κατελήφθησαν τα Ιεροσόλυμα και εσφάγησαν από τους εβραίους 90.000 'Έλληνες. Την εποχή εκείνη οι ραββίνοι, σε καθημερινή βάση επαναλάμβαναν στις συνομιλίες τους τον ακόλουθο στίχο: «Οι απόγονοι του Ιακώβ θα κυριαρχήσουν και θα καταρρίψουν τα λείψανα της Πόλεως...»
Το 628 μ.Χ. ο αυτοκράτορας Ηράκλειος επισκέπτεται τα Ιεροσόλυμα και πείθεται -ιδίοις όμμασι- για το υποχθόνιο έργο των εβραίων. 'Εχοντας επίγνωση των δεινών που επέφερε η ιουδαϊκή δολοπλοκία, θα προβεί στη λήψη πολλών μέτρων για την ασφάλεια του κράτους. Μεταξύ δε αυτών συγκαταλέγεται και η ενεργοποίηση του νόμου του αυτοκράτορα Ανδριανού, ο οποίος απαγόρευε στους εβραίους να πλησιάζουν τα Ιεροσόλυμα. ''Ομως οι ιουδαίοι δεν πτοήθηκαν.
'Εχει προηγηθεί κατά τρεις περίπου αιώνες η άνανδρη δολοφονία του Αυτοκράτορος Ιουλιανού, το 363 μ.Χ., από εβραίο εκχριστιανισμένο στρατιώτη, σύμφωνα με όσα εξιστορεί ο Λιβάνιος στον «Επιτάφιο».
Ενδεικτική των δολίων μέσων των οποίων οι εβραίοι μετέρχονταν, προκειμένου να προξενήσουν ανθελληνικά κτυπήματα, είναι και η μέθοδος την οποία χρησιμοποίησαν, προκειμένου να εξωθήσουν τους άραβες στην καταστροφή της περίφημης βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας, στην οποία ήταν συγκεντρωμένο το απάνθισμα της αρχαίας Ελληνικής σοφίας. Στις 21 Δεκεμβρίου του 640 μ.Χ. οι εβραίοι έπεισαν τον άραβα στρατηγό που κατέλαβε την Αλεξάνδρεια, να πυρπολήσει τη βιβλιοθήκη, επικαλούμενοι το επιχείρημα, ότι τα βιβλία που φυλάσσονται εντός αυτής αντίκεινται στο Κοράνιο, επομένως είναι επιζήμια. Είχε προηγηθεί η λεηλασία της βιβλιοθήκης από το εβραϊκό στοιχείο, αποκομίζοντας μοναδικούς θησαυρούς τους οποίους οι σιωνιστές κατέχουν και αξιοποιούν ακόμη και σήμερα.
Είναι ιστορικά τεκμηριωμένο, ότι οι εβραίοι υπονόμευσαν τον Ελληνισμό κατά τα δύσκολα χρόνια του Βυζαντίου (600-800 μ.Χ.), παρέχοντας κάθε δυνατή βοήθεια στους εισβολείς, αλλά και ενισχύοντας τις φθοροποιές εσωτερικές διαμάχες και έριδες (Εικονομαχία). Οι εβραίοι μέσω ομοεθνών τους συμβούλων που διέθεταν στην αυλή του Αυτοκράτορα Λέοντα του Γ' και του Κωνσταντίου του Ε', προώθησαν τις εβραϊκές αντιλήψεις της εικονομαχίας σε τέτοιο σημείο, ώστε οι εικονολάτρες να κατηγορούν όσους αντιμάχονταν τις εικόνες ως «ιουδαϊζοντες».
Κατά τα χρόνια της βασιλείας του Αυτοκράτορα Φωκά στην Αντιόχεια, πραγματοποιείται η μεγαλύτερη σφαγή Ελλήνων από εβραίους. 'Έχουν προηγηθεί, οι επαναστάσεις των εβραίων στην Κύπρο και στην Κυρηναϊκή, οι οποίες συγκαταλέγονται στις αιματηρές διώξεις που γνώρισε κατά τη μακραίωνη ιστορία του ο ελληνισμός. Τουλάχιστον 240.000 Έλληνες στην Αφρική και 100.000 στην Κύπρο, γνώρισαν τον πλέον φρικτό θάνατο από τους σημίτες.
Η ανθελληνική τοποθέτηση των σημιτών, διαφαίνεται ευκρινέστερα κατά την περίοδο εκείνη, κατά την οποία εντάθηκαν οι επιδρομές των αράβων. Οι εβραίοι συμπαρατάχθηκαν ενεργά στους άραβες εισβολείς, επαναλαμβάνοντας τη στάση που τήρησαν κατά την εισβολή του Πέρση Χοσρόη του Β'. Έχει μάλιστα καταγραφεί στην ιστορία, η κοινή επίθεση σημιτών και περσών κατά του βυζαντίου, υπό τη διοίκηση του σατράπη Σαρμπαζάρ.
Από τον 5ο μ.Χ. αιώνα, η εβραϊκή παροικία της Κωνσταντινουπόλεως αυξάνει σε πληθυσμό και συγκεντρώνεται στο τμήμα εκείνο που έφερε το όνομα «Χάλκινος Αγορά». Οι ραδιουργίες που ανέπτυσσαν όμως οι εβραίοι, έγιναν αιτία της εκδιώξεώς τους από την περιοχή εκείνη.
Ο Θεοδόσιος ο Β', παρά το γεγονός ότι διακατεχόταν από ακραιφνή φιλοσημιτικά αισθήματα, θα αναγκασθεί ύστερα από πιέσεις, να εκδώσει διάταγμα εκτοπίσεως των ιουδαίων από εκείνο το τμήμα της πόλεως, ενέργεια η οποία σύμφωνα με ορισμένους ιστορικούς, αποδίδεται όχι στον Θεοδόσιο αλλά στον Ιουστινιανό τον Β'. Παράλληλα θα κλείσει και η Συναγωγή ως άνδρο επικίνδυνο. Όποιος κι αν ήταν όμως ο αυτοκράτορας που έλαβε τα αντιεβραϊκά μέτρα, σημασία έχει ο εντοπισμός του παρασιτικού ρόλου που ασκούσαν και στο Βυζάντιο.
Ιδιαίτερη σημασία πρέπει να αποδοθεί στην κρίσιμη εκείνη χρονική στιγμή, κατά την οποία εκδηλώθηκαν οι σλαβικές επιδρομές κατά της Ελλάδος. Είχε προηγηθεί η δόλια προσπάθεια των εβραίων, να ανέλθει στον αυτοκρατορικό θρόνο μία πανούργα γυναίκα, εβραϊκής καταγωγής. Επρόκειτο για την κόρη του Επιτρόπου του ανήλικου Αυτοκράτορα Αρκαδίου, του Ρουφίνου. Η προσπάθεια αυτή τελικά δεν τελεσφόρησε. Δεν συνέβη όμως το ίδιο και με μια άλλη εβραϊκή διείσδυση που έγινε τον 8ο αιώνα μ.Χ., όταν οι εβραίοι πέτυχαν αυτό το τόλμημα, καθόλου τυχαία. Συνέπιπτε με την έξαρση της εικονομαχίας αφ' ενός (μία διαμάχη με φαινομενικό θρησκευτικό-θεολογικό χαρακτήρα, υποκινούμενη σαφώς από τους εβραίους διαβρωτικά, δεδομένου ότι την απεικόνιση των μορφών στη θρησκεία απαγορεύουν οι ιουδαϊκές παραδόσεις) και με την εισβολή των σλάβων στα Ελληνικά εδάφη αφ' ετέρου. Επίσης δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι σε αυτή την περίοδο της σκληρής δοκιμασίας για τον Ελληνισμό, επικεντρώνει το «επιστημονικό» ενδιαφέρον του, ο σιωνιστής «ιστορικός» Φαλμεράϋερ, προκειμένου να αποφανθεί περί... της «σλαβικής καταγωγής των Ελλήνων!», ισχυριζόμενος αδιάντροπα και αντιεπιστημονικά ότι επήλθε, δήθεν, φυλετική επιμειξία.
__________________
ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΚΑΤΑΓΕΓΡΑΜΜΕΝΕΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΙΩΝΙΣΜΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ
Η σύγκρουση ανάμεσα στον Ελληνισμό και στον εβραϊσμό, συγκεκριμενοποιείται προς τα τέλη του 17ου αιώνα π.Χ., σε μία περίοδο κατά την οποία συντελείται μία πολιτιστική ανάπτυξη των Φιλισταίων στις ακτές της Παλαιστίνης. Οι Φιλισταίοι ως γνωστόν είναι ελληνικό φύλο που έλκει την καταγωγή από τους Αχαιούς, προέρχεται δε από την Κρήτη.
Οι Φιλισταίοι λοιπόν, φορείς μίας υψηλής πολιτιστικής παραδόσεως που όμοιά της δεν είχαν ποτέ γνωρίσει οι νομάδες σημίτες, επεκτείνονται σε ολόκληρη την περιοχή της Παλαιστίνης. Τότε ακριβώς επιχειρείται λυσσωδώς η εκδίωξή τους από τους Χανανίτες και τους ευρισκόμενους σε πρωτόγονη κατάσταση περιφερόμενους ιουδαίους. Μέχρι να επέλθει η επιβολή των Φιλισταίων, προηγήθηκε ένας αγώνας αδυσώπητος, σηματοδοτώντας την αρχή της συγκρούσεως, ανάμεσα στον Ελληνισμό και στον εβραϊσμό.
Στο σημείο αυτό αξίζει να επισημανθεί, ότι τους Φιλισταίους οι Αιγύπτιοι τους αποκαλούσαν «Παλαισάτι», δηλαδή πρόσφυγες, ονομασία από την οποία προήλθε αργότερα η λέξη «Παλαιστίνιος». Ανιχνεύοντας τις πηγές του παρελθόντος, προκύπτει ότι η χώρα της Παλαιστίνης, ουσιαστικά γη Ελληνική, έλαβε την ονομασία της από τον Ηρόδοτο. Το δε νότιο τμήμα της Παλαιστίνης, της γης δηλαδή των «Παλαισάτι» - Φιλισταίων, ονομαζόταν από τους εβραίους «νεγέβ των Χερεθί», φράση η οποία σημαίνει «νότος των Κρητών» ακριβώς λόγω της κυρίαρχης παρουσίας των Φιλισταίων στην περιοχή.
Οι εβραίοι, ουδέποτε συμβιβάστηκαν με την Ελληνική παρουσία στην Παλαιστίνη. Αντιπροσωπευτικό δε των αισθημάτων που έτρεφαν και που εξακολουθούν να τρέφουν για τους Έλληνες, είναι το ακόλουθο απόσπασμα, προερχόμενο από τον «προφήτη» Σοφωνία (6ος αιώνας π.Χ.), έναν από τους απειράριθμους συγγραφείς περικοπών της Παλαιάς Διαθήκης: «Αλίμονον εις τους κατοικούντας εις τα παράλια της θαλάσσης, εις το έθνος των Κρητών. Ιδού ο λόγος του κυρίου εναντίον σας: Θα σε ταπεινώσω, χώρα των Φιλισταίων, θα σε ερημώσω, ώστε ουδείς κάτοικος να υπάρχη. Και θα γίνει λιβάδιον, βοσκότοπος δια τους ποιμένας και μάνδρα δια τα πρόβατα. Αύτη θα μοιρασθή δια κλήρου εις το υπόλοιπον του Οίκου του Ιούδα...»
Εξ άλλου η επινόηση και διαιώνιση του μύθου της κατατροπώσεως του Φιλισταίου Γολιάθ από τον ισχνό εβραίο Δαυίδ αποτελεί έναν μύθο που συνιστά κωδικοποίηση μιας οδυνηρής πραγματικότητας, η οποία αλληγορεί την προσπάθεια που κατέβαλλε δια δόλου ο σιωνισμός, προκειμένου να επιτύχει την εξόντωση του πανίσχυρου μυικά, αλλά άδολου Γολιάθ (Ελληνισμού), με σκοπό την τελική εξόντωσή του. Υποδηλώνει την σύγκρουση της δολιότητας με τη δύναμη και την επικράτηση της πρώτης.
Επανερχόμενοι στο κυρίως θέμα, πρέπει να τονίσουμε ότι την Ελληνικότητα των Φιλισταίων δεν διανοούνται να την αμφισβητήσουν ούτε τα ίδια τα φερέφωνα του εβραϊσμού. Χαρακτηριστική επ' αυτού είναι η περίπτωση του πρέσβη Γ. Τσορμπατζή, γνωστού φιλοσιωνιστή, ο οποίος σε βιβλίο που εξέδωσε το 1905 υπό τον τίτλο «Ηώς της Εβραϊκής Παλιγγενεσίας», αναφορικά με την καταγωγή των Φιλισταίων, παραθέτει τα ακόλουθα αποκαλυπτικά στοιχεία: «Οι Φιλισταίοι ήταν 'Ελληνες, Κρήτες ιδία, αποικήσαντες εις Παλαιστίνην κατά το 1500 ή 1800 π.Χ., ήτοι επί της εποχής του Μυκηναϊκού Πολιτισμού. Παρά την Βηθλεέμ ευρέθη μία των κυριοτέρων πόλεων, η Μητρόπολις ίσως των Φιλισταίων, εκτισμένη επί ερειπίων ετέρας πόλεως των αρχαίων ιθαγενών Χαναναίων, ηττηθέντων προφανώς υπ' εκείνων. Τα εν τοις τάφοις των Φιλισταίων ευρεθέντα χαλκά ή αργυρά κοσμήματα και πήλινα αγγεία, προδίδουν αριδήλως την Μυκηναϊκήν τέχνην των, αντιθέτως προς τα εν τοις συγχρόνοις τάφοις ευρήματα, πάντα ευτελούς και πρωτογόνου σχεδόν νεολιθικής εποχής, ενώ και τα οστά των τάφων των Φιλισταίων, καταδεικνύουν ομοίως την ανθρωπολογικήν διαφοράς της φυλής. Ετέρα έκπληξις την οποίαν επεφύλαττεν εις την Ελληνικήν Ιστορίαν η αρχαιολογική σκαπάνη, είναι ότι δεν παρελάβομεν ημείς την γραφήν των Φοινίκων, αλλ' οι Φοίνικες παρά των Φιλισταίων υπό τον αρχαιότατον ιερογλυφικόν τύπον, 22 γράμματα του οποίου απετέλεσεν την βάσιν του βραδύτερον μεταδοθέντος εκ Φοινίκης αλφαβήτου...»
Κατά πολύ αργότερα, οι έχοντες σημιτική καταγωγή Φοίνικες, θα πολεμήσουν λυσσαλέα τον Ελληνισμό σε όλες τις περιοχές του, με σκοπό να καταστούν ισχυρή ναυτική δύναμη. Οι Φοίνικες θα συνεργασθούν στενά με τους Πέρσες εναντίον των Ελλήνων και το 498 π.Χ., έτος κατά το οποίο οργανώθηκε από τον Αρισταγόρα και τον Ιστιαίο η Ιωνική Επανάσταση κατά των Περσών, οι 'Ιωνες θα κατατροπώσουν τον φοινικικό στόλο πλησίον της Σαλαμίνας της Κύπρου.
Θα επακολουθήσει μία δυσμενής έκβαση των θαλασσίων επιχειρήσεων τις οποίες διεξήγαν οι Έλληνες, η οποία θα ολοκληρωθεί με τη διάλυση του στόλου των Ιώνων από τους Φοίνικες, ύστερα από ναυμαχία που δόθηκε κοντά στη νήσο Λόδη το 596 π.Χ. Αιτία της ήττας ήταν η οργανωτική αδυναμία του Ιωνικού στόλου, ήττα η οποία θα ανοίξει το δρόμο στους Πέρσες για την κατάληψη της Μιλήτου και την εξόντωση των κατοίκων της. Μία άγνωστη πτυχή στους ελληνοπερσικούς πολέμους αποτελεί το γεγονός ότι στην εκστρατεία του Ξέρξη κατά της Ελλάδας, σημαντικότατο παρασκηνιακό ρόλο διαδραμάτισε η σύζυγος του Πέρση βασιλιά, η εβραία Εσθήρ. Η Εσθήρ προκειμένου να επηρεάσει αποφασιστικά τη γνώμη του Ξέρξη, αναφορικά με το ζήτημα της εκστρατείας, εξόντωσε το φιλέλληνα σύμβουλό του Αμμάν και σε πλήρη σύμπνοια με τον επίσης εβραϊκής καταγωγής πρωθυπουργό Μαρδοχαίο, έστρεψαν τον Πέρση αυτοκράτορα κατά των Ελληνικών πόλεων.
'Όταν ο Ξέρξης θα εκστρατεύσει κατά της Ελλάδος, το 480 π.Χ. ο φοινικικός στόλος με το βασιλιά της Σιδώνας Τετρανέστο, της Τύρου Μάπεν και της Αράδου Μερβαάλ, θα μεταφέρει το μηδικό ασκέρι στα ελληνικά εδάφη. Οι φοίνικες όμως δεν περιορίσθηκαν σε αυτές τους τις ανθελληνικές ενέργειες, αλλά επετέθηκαν και στην Μεγάλη Ελλάδα κατά των Ελλήνων, σε σύμπραξη με τους αποίκους τους Καρχηδονίους. Ωστόσο τα μισελληνικά τους σχέδια δεν ευοδώθηκαν. Την ημέρα κατά την οποία ο περσικός στόλος που είχε φοινικική ηγεσία καταστράφηκε στην ένδοξη ναυμαχία της Σαλαμίνας, το 480 π.χ., ο τύραννος των Συρακουσών Γύλων, νικούσε τα στρατεύματα των Φοινίκων στην μάχη που διεξήχθη κοντά στην Ιμέρα, κατά την οποία μάλιστα σκοτώθηκε και ο αρχηγός των Φοινίκων Αμίλκας. Δεν θα πρέπει, οπωσδήποτε, να διαφύγει της προσοχής μας το γεγονός ότι ο προδότης στη μάχη των Θερμοπυλών, ο μηδίσας Εφιάλτης, ήταν γεφυραίος...
Όμως οι εβραϊκές ραδιουργίες δεν σταματούν στο σημείο αυτό. Ο «περιούσιος λαός» εμπνεόμενος από τον ιουδαίο ιστορικό Φλ. Ιώσηππο, ο οποίος στα έργα του «Λόγοι κατ' Απίωνος» και «Ιουδαϊκή Αρχαιολογία» επιχειρεί να υποβαθμίσει την ζωτική συμβολή των Ελλήνων στη γένεση του Πολιτισμού, επιδίδεται στην διαστροφή της αλήθειας.
Πληθώρα ιστορικών στοιχείων αποδεικνύουν ότι ανάμεσα στο 1000 και στο 500 π.Χ. κλιμακώνεται εντονότατα η αντίθεση ανάμεσα στους 'Ελληνες και στους Φοίνικες εμπόρους. Η κυριαρχία στη Μεσόγειο, αποτελεί ζωτικό στόχο αμφοτέρων των πλευρών, η επίτευξη του οποίου συνεπάγεται τον έλεγχο της οικονομικής ζώνης της ευρύτερης περιοχής. Κάτω από αυτή την εξήγηση παρέχεται μία επαρκής απάντηση στο ερώτημα, γιατί οι φοίνικες εξέθρεψαν ένα πρωτοφανές μίσος κατά των Ελλήνων και έγιναν μηδίσαντες. Είναι απόλυτα τεκμηριωμένο ότι οι Γεφυραίοι (σημιτικής καταγωγής) συνετέλεσαν αποφασιστικά τόσο στην συνθηκολόγηση της Μιλήτου και της Αλικαρνασσού, όσο και στην υπονόμευση της άμυνας της Εφέσου, την οποία ανενδοίαστα κατέστρεψαν. Ο δε Γεφυραίος, με εξελληνισμένο όνομα, Ηρόστρατος, πυρπόλησε και κατέστρεψε το ναό της Αρτέμιδος στην Έφεσο, δημιούργημα που συγκαταλεγόταν στα Επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου.
'Έκδηλη υπήρξε επίσης η αντίδραση των εβραίων στην προσπάθεια την οποία κατέβαλλε ο Μ. Αλέξανδρος δια της οποίας απέβλεπε στην πολιτική ένωση του Ελληνισμού. Είναι ιστορικά γνωστό, ότι η μοναδική πόλη που αντιστάθηκε στο ενωτικό κήρυγμα του Αλεξάνδρου, πριν ξεκινήσει την εκστρατεία του προς την Ασία, ήταν η Θήβα. Η πόλη των Θηβών, αποτελούσε την ισχυρότερη, εντός Ελλάδος, κοινότητα των γεφυραίων, οι οποίοι υπήρξαν προγενέστερα οι πρώτοι μηδίσαντες στρεφόμενοι κατά του Ελληνισμού. Επίσης οι γεφυραίοι πρωτοστάτησαν στην εισαγωγή του του νοσηρού φαινομένου της ομοφυλοφιλίας και της παιδεραστίας στον ελλαδικό χώρο. Η καταστροφή της κοινότητας των γεφυραίων και η εξάλειψη της ισχύος τους, επέφερε την ενότητα του Ελληνισμού. Κατά την διεξαγωγή της εκστρατείας του Μ. Αλεξάνδρου προς την Ασία και συγκεκριμένα κατά τη διέλευση της Μικράς Ασίας, ο μακεδόνας στρατηλάτης έγινε μάρτυρας σωρείας ανθελληνικών ενεργειών που διέπραξαν οι γεφυραίοι, τους οποίους απέπεμψε από όσες Ελληνικές πόλεις απελευθερώθηκαν.
Ακόμα είναι γνωστό ότι ο Αλέξανδρος τους επέβαλλε, σαν ανταπόδοση και ελάχιστη τιμωρία για τα επαίσχυντα εγκλήματά τους, σκληρές οικονομικές κυρώσεις, ενώ πολλοί από αυτούς πλήρωσαν τις πράξεις τους με την ποινή του θανάτου. Στο σημείο αυτό αξίζει να τονισθεί, ότι ιδιαίτερα σθεναρή αντίσταση στα στρατεύματα του Αλεξάνδρου προέβαλλε η σημιτική Τύρος, μία στάση η οποία ερμηνεύεται ως προσπάθεια του ιουδαϊσμού, να ανακόψει την ακάθεκτη προέλαση του στρατηλάτη και την ευεργετική επίδραση του Ελληνικού πνεύματος στην ευρύτερη περιοχή της Παλαιστίνης. Επακολούθησε η αναίμακτη είσοδος των Ελληνικών στρατευμάτων στην Ιερουσαλήμ, η οποία ύστερα από την καταστροφή της Τύρου κατελήφθη αμαχητί. Πανικόβλητοι οι εβραίοι, δεν τόλμησαν να προβάλλουν την ελάχιστη αντίσταση, προκειμένου να μην έχουν την τύχη των κατοίκων της Τύρου. Μετά την είσοδό του στα Ιεροσόλυμα, ο Μ. Αλέξανδρος, σύμφωνα με τη συνήθειά του να πραγματοποιεί θυσίες στους Θεούς των υποταγμένων λαών, θυσίασε και προς τον γιαχβέ. Όμως σε ένδειξη της απόλυτης κυριαρχίας του, εισέδυσε, παρά τις σαφείς απαγορεύσεις, στο άδυτο των αδύτων του Ναού του Σολομώντα, μία πράξη στην οποία προσδώθηκε από τους Ιουδαίους προσβλητικό περιεχόμενο.
Οι ιουδαϊκές ραδιουργίες ωστόσο δεν σταμάτησαν. Συνεχίσθηκαν, φθάνοντας στην αποκορύφωσή τους κατά τα χρόνια του Αντίοχου του Επιφανή. Ο Αντίοχος ωστόσο επεφύλαξε στους Ιουδαίους την επιβεβλημένη αντιμετώπισή τους. 'Οχι μόνο κατέπνιξε τις ιουδαϊκές αντιδράσεις στην περιοχή της Παλαιστίνης, αλλά παράλληλα κατέστρεψε τον Ναό του Σολομώντα, ανεγείροντας στην ίδια ακριβώς θέση μεγαλοπρεπή ναό αφιερωμένο στο Δία.
Επί της κυριαρχίας του Αντίοχου του Επιφανή, ο ιουδαϊσμός περιορίσθηκε θανάσιμα, συρρίκνωση την οποία οι εβραίοι δεν συγχώρεσαν ποτέ. Ενδεικτικά για το ανθελληνικό μένος που έτρεφαν οι εβραίοι, είναι τα βιβλία των Μακαβαίων. Το περιεχόμενό τους αναφέρεται στους πολέμους τους οποίους διεξήγαγαν οι εβραίοι κατά των Ελλήνων Αντιγόνων και αποτελούν μνημεία ανθελληνισμού.
Αξίζει να παρατεθεί το απόσπασμα που αναφέρεται στο θάνατο του Αντίοχου του Επιφανή, για του λόγου το αληθές: «Ο δε πανεπόπτης κύριος ο θεός του Ισραήλ, επάταξεν αυτόν ανιάτω και αοράτω πληγή, άρτι δε καταλήξαντος τον λόγον έλαβεν αυτόν ανήκεστος των σπλάχνων αλγηδών και πικραί των ένδον βάσανοι πάνυ δικαίως τον πολλαίς και ξενίζουσαις συμφοραίς ετέρων σπλάχνα βασανίζοντα»*
'Οταν το βασίλειο των Πτολεμαίων αντικαταστάθηκε από εκείνο των Σελευκιδών, οι εβραίοι εκμεταλλεύτηκαν την αστάθεια που δημιούργησε η μετάπτωση αυτή και υπό την καθοδήγηση των Μακκαβαίων, εξεγέρθηκαν αρχίζοντας έναν ένοπλο αγώνα με σκοπό την επικράτησή τους. Μετά από αιματηρές μάχες, οι Μακαββαίοι κατόρθωσαν να επιβάλλουν τον μωσαϊκό νόμο σε κάποιες περιοχές της Παλαιστίνης, εκμεταλλευόμενοι στο έπακρο εσωτερικές διαμάχες των Ελλήνων.
Το 63 π.Χ. εκδηλώθηκε νέα εξέγερση των εβραίων κατά των Ελλήνων αλλά και κατά των Ρωμαίων, κυριάρχων πλέον της Παλαιστίνης. Το 66 π.Χ. λαμβάνει χώρα στην Παλαιστίνη και νέα ιουδαϊκή ένοπλη επανάσταση, η οποία έφερε ως αποτέλεσμα την επικράτηση των εβραίων στην Ανθηδόνα, στην Ασκαλώνα καθώς και στη Γάζα, με αποτέλεσμα την γενικευμένη σφαγή των Ελλήνων. Ωστόσο, γρήγορα άρχισε η ανασύνταξη των Ελληνικών και ρωμαϊκών δυνάμεων, οι οποίες υπό την κάλυψη των ρωμαϊκών λεγεώνων του Τιβερίου, ξεκλήρισαν τουλάχιστον 50.000 εβραίους στην Αλεξάνδρεια.
Ουδέποτε σταμάτησε το υπονομευτικό έργο των εβραίων κατά του Ελληνισμού. Μεταξύ 115 και 116 μ.Χ., σημειώνεται μεγάλη εβραϊκή εξέγερση, η οποία συμπίπτει με τη νικηφόρα προέλαση του αυτοκράτορα Τραϊανού κατά των Περσών. Η εξέγερση θα προσλάβει πολυμέτωπο χαρακτήρα, καθώς εκδηλώνεται ταυτόχρονα στην Παλαιστίνη, στην Αίγυπτο, στην Κυρηναϊκή και στην Κύπρο. Θα επακολουθήσει η σφαγή στην Κυρηναϊκή από τους εβραίους 240.000 Ελλήνων υπερμάχων της πατρώας Ελληνικής θρησκείας, ενώ στην Κύπρο, οι ιουδαίοι θα κατασφάξουν 90.000 'Ελληνες και θα καταστρέψουν την πρωτεύουσα της νήσου, Σαλαμίνα. Είναι συγκλονιστικό το γεγονός ότι η θανάτωση χιλιάδων Ελλήνων επήλθε στην πυρά όταν παραδόθηκαν, ενώ ήταν εγκλωβισμένοι μέσα σε τεράστια αγάλματα του Μολώχ. Ήταν μια θυσία προς το θεό των εβραίων. Ο Ερνέστος Ρενάν αναφέρεται διεξοδικά στην εβραϊκή εξέγερση και χαρακτηριστικά τονίζει ότι η φρενίτιδα που κατέλαβε τους ιουδαίους ήταν τέτοια, ώστε έτρωγαν ωμά τα κρέατα των θυμάτων τους, τα δε έντερά των τα χρησιμοποιούσαν ως ζώνες...
Μεθοδεύσεις επίσης, όπως αυτής της βασίλισσας της Παλμύρας Ζηνοβίας -εβραϊκής καταγωγής (Μπαθ-Ζαβάι)- η οποία στην προσπάθειά της να καθυποτάξει τον Ελληνισμό της Ανατολής, βάπτισε το γιο της Βααλβαθάν, Αθηνόδωρο, ισχυριζόμενη ότι κατάγεται από την Κλεοπάτρα και εμφανιζόμενη παράλληλα δήθεν ως οραματίστρια της επανιδρύσεως του βασιλείου των Σελευκιδών, μόνο δολιότητα αποπνέουν.
Η εγκληματική δραστηριότητα των εβραίων συνεχίζεται απρόσκοπτα με την πάροδο των αιώνων. Παράλληλα επιδίδονται και στην συστηματική πλαστογράφηση και αλλοίωση των αρχαιοελληνικών κειμένων. Η εκτεταμένη αυτή πλαστογράφηση πραγματοποιήθηκε κυρίως από τους εβραίους, αλεξανδρινούς συγγραφείς, υπό την καθοδήγηση ραββίνων, κατά τον 3ο μ.Χ. αιώνα, φθάνοντας μάλιστα στο σημείο να ισχυρίζονται ότι «Πλάτων εστί Μωϋσής αττικίζων». Μία τεραστίων διαστάσεων παραχάραξη και διαστρέβλωση της πραγματικότητας συντελέσθηκε και εξακολουθεί με αμείωτη ένταση και σήμερα να συντελείται, με προκαθορισμένο στόχο την εξόντωση του Ελληνικού πνεύματος.
Οι Φιλισταίοι λοιπόν, φορείς μίας υψηλής πολιτιστικής παραδόσεως που όμοιά της δεν είχαν ποτέ γνωρίσει οι νομάδες σημίτες, επεκτείνονται σε ολόκληρη την περιοχή της Παλαιστίνης. Τότε ακριβώς επιχειρείται λυσσωδώς η εκδίωξή τους από τους Χανανίτες και τους ευρισκόμενους σε πρωτόγονη κατάσταση περιφερόμενους ιουδαίους. Μέχρι να επέλθει η επιβολή των Φιλισταίων, προηγήθηκε ένας αγώνας αδυσώπητος, σηματοδοτώντας την αρχή της συγκρούσεως, ανάμεσα στον Ελληνισμό και στον εβραϊσμό.
Στο σημείο αυτό αξίζει να επισημανθεί, ότι τους Φιλισταίους οι Αιγύπτιοι τους αποκαλούσαν «Παλαισάτι», δηλαδή πρόσφυγες, ονομασία από την οποία προήλθε αργότερα η λέξη «Παλαιστίνιος». Ανιχνεύοντας τις πηγές του παρελθόντος, προκύπτει ότι η χώρα της Παλαιστίνης, ουσιαστικά γη Ελληνική, έλαβε την ονομασία της από τον Ηρόδοτο. Το δε νότιο τμήμα της Παλαιστίνης, της γης δηλαδή των «Παλαισάτι» - Φιλισταίων, ονομαζόταν από τους εβραίους «νεγέβ των Χερεθί», φράση η οποία σημαίνει «νότος των Κρητών» ακριβώς λόγω της κυρίαρχης παρουσίας των Φιλισταίων στην περιοχή.
Οι εβραίοι, ουδέποτε συμβιβάστηκαν με την Ελληνική παρουσία στην Παλαιστίνη. Αντιπροσωπευτικό δε των αισθημάτων που έτρεφαν και που εξακολουθούν να τρέφουν για τους Έλληνες, είναι το ακόλουθο απόσπασμα, προερχόμενο από τον «προφήτη» Σοφωνία (6ος αιώνας π.Χ.), έναν από τους απειράριθμους συγγραφείς περικοπών της Παλαιάς Διαθήκης: «Αλίμονον εις τους κατοικούντας εις τα παράλια της θαλάσσης, εις το έθνος των Κρητών. Ιδού ο λόγος του κυρίου εναντίον σας: Θα σε ταπεινώσω, χώρα των Φιλισταίων, θα σε ερημώσω, ώστε ουδείς κάτοικος να υπάρχη. Και θα γίνει λιβάδιον, βοσκότοπος δια τους ποιμένας και μάνδρα δια τα πρόβατα. Αύτη θα μοιρασθή δια κλήρου εις το υπόλοιπον του Οίκου του Ιούδα...»
Εξ άλλου η επινόηση και διαιώνιση του μύθου της κατατροπώσεως του Φιλισταίου Γολιάθ από τον ισχνό εβραίο Δαυίδ αποτελεί έναν μύθο που συνιστά κωδικοποίηση μιας οδυνηρής πραγματικότητας, η οποία αλληγορεί την προσπάθεια που κατέβαλλε δια δόλου ο σιωνισμός, προκειμένου να επιτύχει την εξόντωση του πανίσχυρου μυικά, αλλά άδολου Γολιάθ (Ελληνισμού), με σκοπό την τελική εξόντωσή του. Υποδηλώνει την σύγκρουση της δολιότητας με τη δύναμη και την επικράτηση της πρώτης.
Επανερχόμενοι στο κυρίως θέμα, πρέπει να τονίσουμε ότι την Ελληνικότητα των Φιλισταίων δεν διανοούνται να την αμφισβητήσουν ούτε τα ίδια τα φερέφωνα του εβραϊσμού. Χαρακτηριστική επ' αυτού είναι η περίπτωση του πρέσβη Γ. Τσορμπατζή, γνωστού φιλοσιωνιστή, ο οποίος σε βιβλίο που εξέδωσε το 1905 υπό τον τίτλο «Ηώς της Εβραϊκής Παλιγγενεσίας», αναφορικά με την καταγωγή των Φιλισταίων, παραθέτει τα ακόλουθα αποκαλυπτικά στοιχεία: «Οι Φιλισταίοι ήταν 'Ελληνες, Κρήτες ιδία, αποικήσαντες εις Παλαιστίνην κατά το 1500 ή 1800 π.Χ., ήτοι επί της εποχής του Μυκηναϊκού Πολιτισμού. Παρά την Βηθλεέμ ευρέθη μία των κυριοτέρων πόλεων, η Μητρόπολις ίσως των Φιλισταίων, εκτισμένη επί ερειπίων ετέρας πόλεως των αρχαίων ιθαγενών Χαναναίων, ηττηθέντων προφανώς υπ' εκείνων. Τα εν τοις τάφοις των Φιλισταίων ευρεθέντα χαλκά ή αργυρά κοσμήματα και πήλινα αγγεία, προδίδουν αριδήλως την Μυκηναϊκήν τέχνην των, αντιθέτως προς τα εν τοις συγχρόνοις τάφοις ευρήματα, πάντα ευτελούς και πρωτογόνου σχεδόν νεολιθικής εποχής, ενώ και τα οστά των τάφων των Φιλισταίων, καταδεικνύουν ομοίως την ανθρωπολογικήν διαφοράς της φυλής. Ετέρα έκπληξις την οποίαν επεφύλαττεν εις την Ελληνικήν Ιστορίαν η αρχαιολογική σκαπάνη, είναι ότι δεν παρελάβομεν ημείς την γραφήν των Φοινίκων, αλλ' οι Φοίνικες παρά των Φιλισταίων υπό τον αρχαιότατον ιερογλυφικόν τύπον, 22 γράμματα του οποίου απετέλεσεν την βάσιν του βραδύτερον μεταδοθέντος εκ Φοινίκης αλφαβήτου...»
Κατά πολύ αργότερα, οι έχοντες σημιτική καταγωγή Φοίνικες, θα πολεμήσουν λυσσαλέα τον Ελληνισμό σε όλες τις περιοχές του, με σκοπό να καταστούν ισχυρή ναυτική δύναμη. Οι Φοίνικες θα συνεργασθούν στενά με τους Πέρσες εναντίον των Ελλήνων και το 498 π.Χ., έτος κατά το οποίο οργανώθηκε από τον Αρισταγόρα και τον Ιστιαίο η Ιωνική Επανάσταση κατά των Περσών, οι 'Ιωνες θα κατατροπώσουν τον φοινικικό στόλο πλησίον της Σαλαμίνας της Κύπρου.
Θα επακολουθήσει μία δυσμενής έκβαση των θαλασσίων επιχειρήσεων τις οποίες διεξήγαν οι Έλληνες, η οποία θα ολοκληρωθεί με τη διάλυση του στόλου των Ιώνων από τους Φοίνικες, ύστερα από ναυμαχία που δόθηκε κοντά στη νήσο Λόδη το 596 π.Χ. Αιτία της ήττας ήταν η οργανωτική αδυναμία του Ιωνικού στόλου, ήττα η οποία θα ανοίξει το δρόμο στους Πέρσες για την κατάληψη της Μιλήτου και την εξόντωση των κατοίκων της. Μία άγνωστη πτυχή στους ελληνοπερσικούς πολέμους αποτελεί το γεγονός ότι στην εκστρατεία του Ξέρξη κατά της Ελλάδας, σημαντικότατο παρασκηνιακό ρόλο διαδραμάτισε η σύζυγος του Πέρση βασιλιά, η εβραία Εσθήρ. Η Εσθήρ προκειμένου να επηρεάσει αποφασιστικά τη γνώμη του Ξέρξη, αναφορικά με το ζήτημα της εκστρατείας, εξόντωσε το φιλέλληνα σύμβουλό του Αμμάν και σε πλήρη σύμπνοια με τον επίσης εβραϊκής καταγωγής πρωθυπουργό Μαρδοχαίο, έστρεψαν τον Πέρση αυτοκράτορα κατά των Ελληνικών πόλεων.
'Όταν ο Ξέρξης θα εκστρατεύσει κατά της Ελλάδος, το 480 π.Χ. ο φοινικικός στόλος με το βασιλιά της Σιδώνας Τετρανέστο, της Τύρου Μάπεν και της Αράδου Μερβαάλ, θα μεταφέρει το μηδικό ασκέρι στα ελληνικά εδάφη. Οι φοίνικες όμως δεν περιορίσθηκαν σε αυτές τους τις ανθελληνικές ενέργειες, αλλά επετέθηκαν και στην Μεγάλη Ελλάδα κατά των Ελλήνων, σε σύμπραξη με τους αποίκους τους Καρχηδονίους. Ωστόσο τα μισελληνικά τους σχέδια δεν ευοδώθηκαν. Την ημέρα κατά την οποία ο περσικός στόλος που είχε φοινικική ηγεσία καταστράφηκε στην ένδοξη ναυμαχία της Σαλαμίνας, το 480 π.χ., ο τύραννος των Συρακουσών Γύλων, νικούσε τα στρατεύματα των Φοινίκων στην μάχη που διεξήχθη κοντά στην Ιμέρα, κατά την οποία μάλιστα σκοτώθηκε και ο αρχηγός των Φοινίκων Αμίλκας. Δεν θα πρέπει, οπωσδήποτε, να διαφύγει της προσοχής μας το γεγονός ότι ο προδότης στη μάχη των Θερμοπυλών, ο μηδίσας Εφιάλτης, ήταν γεφυραίος...
Όμως οι εβραϊκές ραδιουργίες δεν σταματούν στο σημείο αυτό. Ο «περιούσιος λαός» εμπνεόμενος από τον ιουδαίο ιστορικό Φλ. Ιώσηππο, ο οποίος στα έργα του «Λόγοι κατ' Απίωνος» και «Ιουδαϊκή Αρχαιολογία» επιχειρεί να υποβαθμίσει την ζωτική συμβολή των Ελλήνων στη γένεση του Πολιτισμού, επιδίδεται στην διαστροφή της αλήθειας.
Πληθώρα ιστορικών στοιχείων αποδεικνύουν ότι ανάμεσα στο 1000 και στο 500 π.Χ. κλιμακώνεται εντονότατα η αντίθεση ανάμεσα στους 'Ελληνες και στους Φοίνικες εμπόρους. Η κυριαρχία στη Μεσόγειο, αποτελεί ζωτικό στόχο αμφοτέρων των πλευρών, η επίτευξη του οποίου συνεπάγεται τον έλεγχο της οικονομικής ζώνης της ευρύτερης περιοχής. Κάτω από αυτή την εξήγηση παρέχεται μία επαρκής απάντηση στο ερώτημα, γιατί οι φοίνικες εξέθρεψαν ένα πρωτοφανές μίσος κατά των Ελλήνων και έγιναν μηδίσαντες. Είναι απόλυτα τεκμηριωμένο ότι οι Γεφυραίοι (σημιτικής καταγωγής) συνετέλεσαν αποφασιστικά τόσο στην συνθηκολόγηση της Μιλήτου και της Αλικαρνασσού, όσο και στην υπονόμευση της άμυνας της Εφέσου, την οποία ανενδοίαστα κατέστρεψαν. Ο δε Γεφυραίος, με εξελληνισμένο όνομα, Ηρόστρατος, πυρπόλησε και κατέστρεψε το ναό της Αρτέμιδος στην Έφεσο, δημιούργημα που συγκαταλεγόταν στα Επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου.
'Έκδηλη υπήρξε επίσης η αντίδραση των εβραίων στην προσπάθεια την οποία κατέβαλλε ο Μ. Αλέξανδρος δια της οποίας απέβλεπε στην πολιτική ένωση του Ελληνισμού. Είναι ιστορικά γνωστό, ότι η μοναδική πόλη που αντιστάθηκε στο ενωτικό κήρυγμα του Αλεξάνδρου, πριν ξεκινήσει την εκστρατεία του προς την Ασία, ήταν η Θήβα. Η πόλη των Θηβών, αποτελούσε την ισχυρότερη, εντός Ελλάδος, κοινότητα των γεφυραίων, οι οποίοι υπήρξαν προγενέστερα οι πρώτοι μηδίσαντες στρεφόμενοι κατά του Ελληνισμού. Επίσης οι γεφυραίοι πρωτοστάτησαν στην εισαγωγή του του νοσηρού φαινομένου της ομοφυλοφιλίας και της παιδεραστίας στον ελλαδικό χώρο. Η καταστροφή της κοινότητας των γεφυραίων και η εξάλειψη της ισχύος τους, επέφερε την ενότητα του Ελληνισμού. Κατά την διεξαγωγή της εκστρατείας του Μ. Αλεξάνδρου προς την Ασία και συγκεκριμένα κατά τη διέλευση της Μικράς Ασίας, ο μακεδόνας στρατηλάτης έγινε μάρτυρας σωρείας ανθελληνικών ενεργειών που διέπραξαν οι γεφυραίοι, τους οποίους απέπεμψε από όσες Ελληνικές πόλεις απελευθερώθηκαν.
Ακόμα είναι γνωστό ότι ο Αλέξανδρος τους επέβαλλε, σαν ανταπόδοση και ελάχιστη τιμωρία για τα επαίσχυντα εγκλήματά τους, σκληρές οικονομικές κυρώσεις, ενώ πολλοί από αυτούς πλήρωσαν τις πράξεις τους με την ποινή του θανάτου. Στο σημείο αυτό αξίζει να τονισθεί, ότι ιδιαίτερα σθεναρή αντίσταση στα στρατεύματα του Αλεξάνδρου προέβαλλε η σημιτική Τύρος, μία στάση η οποία ερμηνεύεται ως προσπάθεια του ιουδαϊσμού, να ανακόψει την ακάθεκτη προέλαση του στρατηλάτη και την ευεργετική επίδραση του Ελληνικού πνεύματος στην ευρύτερη περιοχή της Παλαιστίνης. Επακολούθησε η αναίμακτη είσοδος των Ελληνικών στρατευμάτων στην Ιερουσαλήμ, η οποία ύστερα από την καταστροφή της Τύρου κατελήφθη αμαχητί. Πανικόβλητοι οι εβραίοι, δεν τόλμησαν να προβάλλουν την ελάχιστη αντίσταση, προκειμένου να μην έχουν την τύχη των κατοίκων της Τύρου. Μετά την είσοδό του στα Ιεροσόλυμα, ο Μ. Αλέξανδρος, σύμφωνα με τη συνήθειά του να πραγματοποιεί θυσίες στους Θεούς των υποταγμένων λαών, θυσίασε και προς τον γιαχβέ. Όμως σε ένδειξη της απόλυτης κυριαρχίας του, εισέδυσε, παρά τις σαφείς απαγορεύσεις, στο άδυτο των αδύτων του Ναού του Σολομώντα, μία πράξη στην οποία προσδώθηκε από τους Ιουδαίους προσβλητικό περιεχόμενο.
Οι ιουδαϊκές ραδιουργίες ωστόσο δεν σταμάτησαν. Συνεχίσθηκαν, φθάνοντας στην αποκορύφωσή τους κατά τα χρόνια του Αντίοχου του Επιφανή. Ο Αντίοχος ωστόσο επεφύλαξε στους Ιουδαίους την επιβεβλημένη αντιμετώπισή τους. 'Οχι μόνο κατέπνιξε τις ιουδαϊκές αντιδράσεις στην περιοχή της Παλαιστίνης, αλλά παράλληλα κατέστρεψε τον Ναό του Σολομώντα, ανεγείροντας στην ίδια ακριβώς θέση μεγαλοπρεπή ναό αφιερωμένο στο Δία.
Επί της κυριαρχίας του Αντίοχου του Επιφανή, ο ιουδαϊσμός περιορίσθηκε θανάσιμα, συρρίκνωση την οποία οι εβραίοι δεν συγχώρεσαν ποτέ. Ενδεικτικά για το ανθελληνικό μένος που έτρεφαν οι εβραίοι, είναι τα βιβλία των Μακαβαίων. Το περιεχόμενό τους αναφέρεται στους πολέμους τους οποίους διεξήγαγαν οι εβραίοι κατά των Ελλήνων Αντιγόνων και αποτελούν μνημεία ανθελληνισμού.
Αξίζει να παρατεθεί το απόσπασμα που αναφέρεται στο θάνατο του Αντίοχου του Επιφανή, για του λόγου το αληθές: «Ο δε πανεπόπτης κύριος ο θεός του Ισραήλ, επάταξεν αυτόν ανιάτω και αοράτω πληγή, άρτι δε καταλήξαντος τον λόγον έλαβεν αυτόν ανήκεστος των σπλάχνων αλγηδών και πικραί των ένδον βάσανοι πάνυ δικαίως τον πολλαίς και ξενίζουσαις συμφοραίς ετέρων σπλάχνα βασανίζοντα»*
'Οταν το βασίλειο των Πτολεμαίων αντικαταστάθηκε από εκείνο των Σελευκιδών, οι εβραίοι εκμεταλλεύτηκαν την αστάθεια που δημιούργησε η μετάπτωση αυτή και υπό την καθοδήγηση των Μακκαβαίων, εξεγέρθηκαν αρχίζοντας έναν ένοπλο αγώνα με σκοπό την επικράτησή τους. Μετά από αιματηρές μάχες, οι Μακαββαίοι κατόρθωσαν να επιβάλλουν τον μωσαϊκό νόμο σε κάποιες περιοχές της Παλαιστίνης, εκμεταλλευόμενοι στο έπακρο εσωτερικές διαμάχες των Ελλήνων.
Το 63 π.Χ. εκδηλώθηκε νέα εξέγερση των εβραίων κατά των Ελλήνων αλλά και κατά των Ρωμαίων, κυριάρχων πλέον της Παλαιστίνης. Το 66 π.Χ. λαμβάνει χώρα στην Παλαιστίνη και νέα ιουδαϊκή ένοπλη επανάσταση, η οποία έφερε ως αποτέλεσμα την επικράτηση των εβραίων στην Ανθηδόνα, στην Ασκαλώνα καθώς και στη Γάζα, με αποτέλεσμα την γενικευμένη σφαγή των Ελλήνων. Ωστόσο, γρήγορα άρχισε η ανασύνταξη των Ελληνικών και ρωμαϊκών δυνάμεων, οι οποίες υπό την κάλυψη των ρωμαϊκών λεγεώνων του Τιβερίου, ξεκλήρισαν τουλάχιστον 50.000 εβραίους στην Αλεξάνδρεια.
Ουδέποτε σταμάτησε το υπονομευτικό έργο των εβραίων κατά του Ελληνισμού. Μεταξύ 115 και 116 μ.Χ., σημειώνεται μεγάλη εβραϊκή εξέγερση, η οποία συμπίπτει με τη νικηφόρα προέλαση του αυτοκράτορα Τραϊανού κατά των Περσών. Η εξέγερση θα προσλάβει πολυμέτωπο χαρακτήρα, καθώς εκδηλώνεται ταυτόχρονα στην Παλαιστίνη, στην Αίγυπτο, στην Κυρηναϊκή και στην Κύπρο. Θα επακολουθήσει η σφαγή στην Κυρηναϊκή από τους εβραίους 240.000 Ελλήνων υπερμάχων της πατρώας Ελληνικής θρησκείας, ενώ στην Κύπρο, οι ιουδαίοι θα κατασφάξουν 90.000 'Ελληνες και θα καταστρέψουν την πρωτεύουσα της νήσου, Σαλαμίνα. Είναι συγκλονιστικό το γεγονός ότι η θανάτωση χιλιάδων Ελλήνων επήλθε στην πυρά όταν παραδόθηκαν, ενώ ήταν εγκλωβισμένοι μέσα σε τεράστια αγάλματα του Μολώχ. Ήταν μια θυσία προς το θεό των εβραίων. Ο Ερνέστος Ρενάν αναφέρεται διεξοδικά στην εβραϊκή εξέγερση και χαρακτηριστικά τονίζει ότι η φρενίτιδα που κατέλαβε τους ιουδαίους ήταν τέτοια, ώστε έτρωγαν ωμά τα κρέατα των θυμάτων τους, τα δε έντερά των τα χρησιμοποιούσαν ως ζώνες...
Μεθοδεύσεις επίσης, όπως αυτής της βασίλισσας της Παλμύρας Ζηνοβίας -εβραϊκής καταγωγής (Μπαθ-Ζαβάι)- η οποία στην προσπάθειά της να καθυποτάξει τον Ελληνισμό της Ανατολής, βάπτισε το γιο της Βααλβαθάν, Αθηνόδωρο, ισχυριζόμενη ότι κατάγεται από την Κλεοπάτρα και εμφανιζόμενη παράλληλα δήθεν ως οραματίστρια της επανιδρύσεως του βασιλείου των Σελευκιδών, μόνο δολιότητα αποπνέουν.
Η εγκληματική δραστηριότητα των εβραίων συνεχίζεται απρόσκοπτα με την πάροδο των αιώνων. Παράλληλα επιδίδονται και στην συστηματική πλαστογράφηση και αλλοίωση των αρχαιοελληνικών κειμένων. Η εκτεταμένη αυτή πλαστογράφηση πραγματοποιήθηκε κυρίως από τους εβραίους, αλεξανδρινούς συγγραφείς, υπό την καθοδήγηση ραββίνων, κατά τον 3ο μ.Χ. αιώνα, φθάνοντας μάλιστα στο σημείο να ισχυρίζονται ότι «Πλάτων εστί Μωϋσής αττικίζων». Μία τεραστίων διαστάσεων παραχάραξη και διαστρέβλωση της πραγματικότητας συντελέσθηκε και εξακολουθεί με αμείωτη ένταση και σήμερα να συντελείται, με προκαθορισμένο στόχο την εξόντωση του Ελληνικού πνεύματος.
TAΛΜΟΥΘ ΤΟ ΙΕΡΟΤΕΡΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ.
Το Ταλμούδ αποτελεί το ιερότερο βιβλίο του ιουδαϊσμού. Η εξουσία που διαθέτει πάνω στη θρησκευτική ζωή των εβραίων προέχει εκείνη της Παλαιάς Διαθήκης. Αυτό επιβεβαιώνεται και από το ίδιο το Ταλμούδ στο Erubin 21b ('Εκδοση Soncino): "Υιέ μου, να προσέχεις περισσότερο στην παρατήρηση των λόγων των Γραφών, παρά στους λόγους της Παλαιάς Διαθήκης". Οι Γραφές υποστηρίζουν ότι το Ταλμούδ είναι μερικώς μια συλλογή παραδόσεων που έδωσε ο ίδιος ο Μωϋσής σε προφορική μορφή. Ο Χριστός κατεδίκασε τις παραδόσεις του Mishnah (πρώιμο Ταλμούδ) και εκείνους που το εδίδασκαν (Γραμματείς και Φαρισαίοι), επειδή εκμηδένιζε τις βιβλικές διδασκαλίες. Στο Mishnah, οι ραββίνοι αργότερα προσέθεσαν τα Gemara (ραββινικοί σχολιασμοί) και μαζί συνέστησαν το σημερινό Ταλμούδ. Υπάρχουν 2 διαφορετικές εκδόσεις του, εκείνο των Ιεροσολύμων και το Βαβυλωνιακό, με το δεύτερο να θεωρείται ως το αυθεντικότερο : "H εξουσία του Βαβυλωνιακού Ταλμούδ είναι επίσης ανώτερη εκείνης του Ιεροσολυμικού. Σε περιπτώσεις αμφιβολίας πρέπει κανείς να συμβουλεύεται το πρώτο προκειμένου να πάρει την απόφασή του." (R.C. Musaph-Andriesse, From Torah to Kabbalah: A Basic Introduction to the Writings of Judaism, σελ. 40).
Συνιστά τυπική τακτική παραπληροφόρησης των Φαρισαίων να αρνούνται την ύπαρξη των ακολούθων γραφών και να ισχυρίζονται ότι πρόκειται για ψευδή κατασκευάσματα των 'αντι-σημιτών'. Αυτά τα επιχειρήματα μπορούν να κερδίσουν οπαδούς μόνο ανάμεσα σε όσους είναι αρκετά νωθροί για να επισκεφθούν τις βιβλιοθήκες όπου βρίσκονται τουλάχιστον οι αγγλικές μεταφράσεις του Ταλμούδ και να ελέγξουν τα αποσπάσματα αυτά και μόνοι τους. Ο ηρωϊκός ομότιμος καθηγητής του εβραϊκού Πανεπιστημίου Prof. Israel Shahak επιβεβαιώνει στο μνημειώδες έργο του, Jewish History, Jewish Religion" (London:Pluto Press), την κακοβουλία και τον ρατσισμό που περιέχεται στο Ταλμούδ.
ΕΚΤΕΤΑΜΕΝΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΤΑΛΜΟΥΔ
"Οι εβραίοι αποκαλούνται ανθρώπινα όντα, αλλά οι μη-εβραίοι δεν είναι άνθρωποι. ΕΙΝΑΙ ΚΤΗΝΗ". TALMUD: Baba Mezia, 114b
"Ο Akum (μη-εβραίος) είναι σαν το σκυλί. Ναι, η γραφή λέει να τιμούμε το σκύλο περισσότερο από το μη-εβραίο" TALMUD: Ereget Raschi Erod, 22 30
"Αν και ο Θεός δημιούργησε τον μη-εβραίο, αυτός παραμένει ΖΩΟ με ανθρώπινη μορφή. Δεν είναι πρέπον για έναν εβραίο να υπηρετείται από ένα ζώο. Επομένως θα υπηρετείται από ζώα με ανθρώπινη μορφή" TALMUD: Midrasch Talpioth, σελ.225, Warsaw 1855
"Μια έγκυος εβραία δεν είναι καλύτερη από ένα έγκυο ΖΩΟ. " TALMUD: Coschen Hamischpat 405
"Αν και ο μη-εβραίος διαθέτει την ίδια σωματική δομή με τον εβραίο, συγκρίνεται με τον εβραίο όπως ο πίθηκος με τον άνθρωπο." TALMUD: Schene luchoth haberuth, σελ.250b
"Οι ψυχές των μη-εβραίων προέρχονται από ακάθαρτα πνεύματα και αποκαλούνται ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ." TALMUD: Jalkut Rubeni gadol 12b
"Αν φας μαζί με έναν μη-εβραίο είναι σαν να τρως με ένα σκύλο." TALMUD: Tosapoth, Jebamoth 94b
"Αν ένας εβραίος έχει έναν μη-εβραίο υπηρέτη η καμαριέρα που πεθάνει, κανείς δε θα πρέπει να συλληπηθεί τον εβραίο. Θα πρέπει να πείτε στον εβραίο : 'Ο Θεός θα αποκαταστήσει την 'απώλειά' σου', σαν ακριβώς να είχε ψοφήσει ένα από τα ζώα του." TALMUD: Jore Dea 377
"Η σεξουαλική επαφή μεταξύ των μη-εβραίων είναι όπως η συνουσία των ζώων." TALMUD: Sanhedrin 74b
"ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Η ΘΑΝΑΤΩΣΗ ΕΝΟΣ ΜΗ-ΕΒΡΑΙΟΥ." TALMUD: Sepher Ikkarim III c 25
"Είναι ο νόμος να θανατώνεται οποιοσδήποτε αρνείται το Torah. Οι Χριστιανοί συγκαταλέγονται στους αρνητές του Τorah." TALMUD: Coschen Hamischpat, Hagah 425
"'Εναν αιρετικό μη-εβραίο μπορείτε να τον σκοτώσετε ευθέως με τα ίδια σας τα χέρια." TALMUD: Abodah Zara, 4b
"Κάθε εβραίος που χύνει το αίμα των αθέων (μή εβραίων), κάνει το ίδιο με μια θυσία προς το Θεό." TALMUD: Bammidber raba c 21 & jalkut 772
"Οποιοσδήποτε δείχνει ανυπακοή στους ραββίνους είναι άξιος θανάτου και θα τιμωρηθεί με το να βραστεί σε καυτά κόπρανα στην κόλαση." Erubin 21b.
"Αν ένας εβραίος μπει στον πειρασμό να διαπράξει κακό, θα πρέπει να πάει σε μια πόλη όπου θα είναι άγνωστος και να κάνει το κακό εκεί." Moed Kattan 17a .
Στο Kerithoth 6b κάτω από την υποκεφαλίδα "Oil of Anointing" ('Ελαιο του Χρίσματος) και στο Berakoth 58a οι γυναίκες των απίστων εξισώνονται με ζώα ("γαϊδούρες").
Οι εβραίοι είναι Θεϊκοί : Sanhedrin 58b. "Αν ένας ειδωλολάτρης (μη-εβραίος) χτυπήσει έναν εβραίο, ο μη-εβραίος πρέπει να θανατωθεί. Το να χτυπήσει κανείς έναν εβραίο είναι το ίδιο με το να χτυπήσει το Θεό."
Οι εβραίοι μπορούν ελεύθερα να εξαπατούν τους απίστους : Sanhedrin 57a . "'Ένας εβραίος δε χρειάζεται να πληρώσει σε έναν μη-εβραίο τους χρωστούμενους μισθούς για τη δουλειά του."
Οι εβραίοι διαθέτουν υψηλότερο νομικό κύρος : Baba Kamma 37b. "Αν ένα βόδι ισραηλίτη σκοτώσει το βόδι ενός Κανανίτη δεν υπάρχει ευθύνη, αλλά αν το βόδι ενός Κανανίτη σκοτώσει το βόδι ενός ισραηλίτη...η πληρωμή πρέπει να αποδωθεί στο ακέραιο."
Οι εβραίοι μπορούν να κλέψουν τους μη-εβραίους : Baba Mezia 24a. "Αν ένας εβραίος βρει ένα αντικείμενο χαμένο από κάποιον μη-εβραίο("ειδωλολάτρη") δε χρειάζεται αυτό να επιστραφεί." (Επιβεβαιώνεται επίσης στο Baba Kamma 113b).
"Ο Θεός δε θα λυπηθεί έναν εβραίο που παντρεύει την κόρη του με έναν γέρο άνδρα ή που βρίσκει γυναίκα για τον μικρό ακόμη υιό του ή επιστρέφει ένα χαμένο αντικείμενο σε έναν άπιστο..." Sanhedrin 76a .
Οι εβραίοι δικαιούνται να ληστεύουν και να φονεύουν μη-εβραίους : Sanhedrin 57a. "Όταν ένας εβραίος φονεύει έναν μη-εβραίο δεν ισχύει η θανατική ποινή. Οτιδήποτε κλέψει ένας εβραίος από έναν άπιστο μπορεί να το κρατήσει.
"Οι μη-εβραίοι είναι εκτός της προστασίας του νόμου και ο Θεός έχει 'εκθέσει τα χρήματά τους στο ισραήλ'." Baba Kamma 37b.
Οι εβραίοι μπορούν να πουν ψέμματα σε μη-εβραίους : Baba Kamma 113a. "Οι εβραίοι μπορούν να χρησιμοποιήσουν ψέμματα (τεχνάσματα) για να κατατροπώσουν έναν μη-εβραίο".
Τα παιδιά των μη-εβραίων είναι υπάνθρωποι : Yebamoth 98a. "Όλα τα παιδιά των απίστων είναι ζώα."
"Τα κορίτσια των μη-εβραίων βρίσκονται σε κατάσταση niddah (ακαθαρσίας) από τη γέννα τους." Abodah Zarah 36b.
"Οι μη-εβραίοι προτιμούν να συνουσιάζονται με αγελάδες" Abodah Zarah 22a-22b.
"Τα σκεύη των μη-εβραίων αναδίδουν μια χειρότερη γεύση στο φαγητό που έχει μαγειρευτεί μέσα τους."Abodah Zarah 67b.
Προσβολές προς την Παναγία : Sanhedrin 106a. Η μητέρα του Ιησού ήταν μια πόρνη : "Εκείνη που ήταν απόγονος βασιλέων και κυβερνητών έκανε την πόρνη στους μαραγκούς." Επίσης στην Υποσημείωση #2 του Shabbath 104b δηλώνεται ότι στην 'αλογόκριτη' έκδοση του Ταλμούδ γράφεται ότι η μητέρα του Ιησού, "Miriam η κομμώτρια" είχε κάνει έρωτα με πολλούς άνδρες.
Κακεντρέχειες για τον πρόωρο θάνατο του Χριστού : Ένα κείμενο από το Sanhedrin 106 κομπάζει επιδοκιμαστικά για την πρώιμη ηλικία στην οποία πέθανε ο Ιησούς : "Δεν έχεις ακούσει πόσο χρονών ήταν ο Balaam (Ιησούς); - Απάντησε εκείνος : Δε δηλώνεται ακριβώς, αλλά, όπως είναι γραμμένο, οι Αιματηροί και απατηλοί άνδρες δε θα ζήσουν το μισό των ημερών. Συνεπάγεται ότι ήταν 33ων ή 34ων ετών."
Ο Ιησούς ήταν Μάγος : Sanhedrin 43a . Λέει ότι ο Ιησούς ("Yeshu" και στην Υποσημείωση #6, Ιησούς "ο Ναζωραίος") εκτελέστηκε επειδή εξασκούσε μαγεία.
Στο Gittin 57a αναφέρεται ότι ο Ιησούς (Υποσημείωση #4) βράζεται σε "καυτά σκατά".
Σύμφωνα με το Sanhedrin 43a, ο Ιησούς άξιζε την εκτέλεση : "Την παραμονή του Πάσχα, ο Ιησούς κρεμάστηκε...Νομίζεις μήπως ότι ήταν κάποιον για τον οποίο θα έπρεπε να υπάρξει κάποια υπεράσπιση; Δεν ήταν ένας Mesith (πλάνος);"
"Οι Χριστιανοί ("minim") και όλοι οι υπόλοιποι που απορρίπτουν το Ταλμούδ θα πάνε στην κόλαση και θα τιμωρούνται εκεί για όλες τις γενιές." (βλ. Υποσημείωση #11 για τον ορισμό των "minim") Rosh Hashanah 17a .
"Αυτοί που διαβάζουν την Καινή Διαθήκη (μη κανονικά βιβλία, βλ. Υποσημείωση #9) δε έχουν θέση στον κόσμο που έρχεται Sanhedrin 90a .
"Οι εβραίοι πρέπει να καταστρέψουν τα βιβλία των Χριστιανών, π.χ. την Καινή Διαθήκη" Shabbath 116a (σελ. 569). Βλ. Υποσημείωση #6.
Ο Israel Shahak αναφέρει ότι οι Σιωνιστές έκαψαν εκατοντάδες Καινές Διαθήκες στην Κατεχόμενη Παλαιστίνη στις 23 Μαρτίου του 1980 (παραπομπή Jewish History, Jewish Religion, σελ. 21).
Διεσταμμένες και Παρανοικές Διδασκαλίες : Gittin 69a : "Για να θεραπεύσει τη σάρκα του ένας εβραίος, θα πρέπει να πάρει τη σκόνη που βρίσκεται στη σκιά μιας υπαίθριας τουαλέτας, να την ανακατέψει με μέλι και να την φάει".
Στο Shabbath 41a δίδεται ο νόμος που κανονίζει πως οι εβραίοι θα ουρούν με ιερό τρόπο(!!!)
Το Yebamoth 63a δηλώνει ότι ο Αδάμ συνουσιαζόταν με όλα τα ζώα του Κήπου της Εδέμ(!)
To Yebamoth 63a δηλώνει επίσης ότι η γεωργία είναι η ευτελέστερη των ενασχολήσεων
"'Ενας εβραίος δικαιούται να παντρευφθεί ένα τρίχρονο κορίτσι (συγκεκριμένα τριών ετών "και μιας ημέρας")". Sanhedrin 55b.
"'Ενας εβραίος μπορεί να συνουσιαστεί με ένα παιδί, αρκεί το παιδί να είναι λιγότερο από 9 ετών." Sanhedrin 54b.
"Δεν είναι σημαντικό όταν ένας άντρας συνουσιάζεται με ένα μικρό κοριτσάκι." Kethuboth 11b.
"Μια γυναίκα που συνουσιάστηκε με ζώο δικαιούται να παντρευθεί έναν εβραίο ιερέα. Μια γυναίκα που συνευρέθηκε με έναν δαίμονα επίσης δικαιούται να παντρευθεί έναν εβραίο ιερέα." Yebamoth 59b.
Το Abodah Zarah 17a δηλώνει ότι δεν υπάρχει ούτε μια πόρνη στον κόσμο με την οποία δε πήγε ο Ραββίνος Eleazar.
Το Hagigah 27a αναφέρει ότι κανένας ραββίνος δε μπορεί να πάει ποτέ στην κόλαση (θα έχουν το ακαταλόγιστο φαίνεται...).
"'Ενας ραββίνος έρχεται σε διαλεκτική σύγκρουση με τον Θεό και Τον νικά. Ο Θεός παραδέχεται τον ραββίνο ότι νίκησε στη σύγκρουση" Baba Mezia 59b.
Στο Gittin 70a. οι ραββίνοι διδάσκουν : "Με το που θα εξέλθει κάποιος από μια υπαίθρια τουαλέτα, δε θα πρέπει να έρθει σε σεξουαλική επαφή μέχρι να έχει αναμείνει αρκετά ώστε να περπατήσει μισό μίλι, επειδή ο δαίμονας της τουαλέτας (!) βρίσκεται μέσα του στο ενδιάμεσο διάστημα. Αν παρόλα αυτά συνουσιαστεί, τα παιδιά του θα γεννηθούν επιληπτικά.."
Η έμμονες ιδέες με τις τουαλέτες και τα ανθρώπινα περιττώματα ξεδιπλώνονται σε ολόκληρο το Ταλμούδ και εξετέθησαν από τον Spielberg στην προπαγανδιστική Λίστα του Σίντλερ όπου ο εβραϊκής καταγωγής Χολυγουντιανός σκηνοθέτης επιδεικνύει ένα εβραιόπουλο να πηδά μέσα στο κάθισμα μιας τουαλέτας και να πέφτει μέσα σε μια λίμνη περιττωμάτων. Εκεί το παιδί συναντά άλλα δυο μισοβυθισμένα εβραιόπουλα που πληροφορούν τον παρείσακτο ότι αυτή η απεχθής λίμνη είναι το αποκλειστικό τους κρυσφύγετο και ότι θα πρέπει να ψάξει να βρει το δικό του. Αυτό είναι το είδος των αηδιαστικών και αρρωστημένων εικόνων στις οποίες εκτίθενται διαρκώς οι θεατές σε αυτή κινηματογραφική Ολοκαυτωματική λειτουργία, όπως άλλωστε αρρωστημένο είναι και το ίδιο το Ταλμούδ που μαθαίνουν από μικροί οι εβραίοι να υπακούουν..
"Για να θεραπεύσει ένας εβραίος την ασθένεια της πλευρίτιδος ("catarrh") πρέπει να πάρει τα κόπρανα ενός άσπρου σκύλου και να ζυμώσει με βάλσαμο, αλλά αν μπορέσει να το αποφύγει καλύτερα να μη τα φάει γιατί χαλαρώνει τα σκέλη." Gittin 69b (σελ. 329).
"Απαγορεύεται τα σκυλιά, οι γυναίκες ή τα φοινικόδενδρα να περνούν ανάμεσα από δυο άνδρες, ούτε πρέπει εκείνοι να περνούν ανάμεσα από σκυλιά, γυναίκες ή φοινικόδενδρα. Ειδικοί κίνδυνοι ενέχονται αν οι γυναίκες έχουν περίοδο ή κάθονται σε ένα σταυροδρόμι." Pesahim 111a.
"Ένας εβραίος άνδρας είναι υποχρεωμένος να λέει την ακόλουθη προσευχή κάθε ημέρα: Σε ευχαριστώ Θεέ που δε με έκανες άπιστο, γυναίκα ή σκλάβο." Menahoth 43b-44a.
"Επειδή οι εβραίοι είναι ιεροί δε συνουσιάζονται κατά τη διάρκεια της ημέρας, εκτός αν σκοτεινιάσουν το εσωτερικό του σπιτιού τους. Ένας εβραίος σοφός μπορεί να κάνει sex την ημέρα αν χρησιμοποιήσει τα ρούχα του σαν τέντα για να προκαλέσει σκοτάδι." Shabbath 86a-86b.
Αν νομίζετε ότι τα παραμύθια αναφορικά με Ολοκαυτώματα είναι τωρινό σύμπτωμα του 'εκλεκτού λαού του Θεού, θα πρέπει ενδεχομένως να ρίξετε μια ματιά σε δυο πρώιμες χονδροκοπιές από το Ταλμούδ. Το Gittin 57b. αναφέρει ότι 4 δισεκατομμύρια εβραίοι (! - όσος περίπου δηλαδή ολόκληρος ο παγκόσμιος πληθυσμός στις ημέρες μας) σκοτώθηκαν από τους Ρωμαίους στην πόλη Bethar. Σαν να μην έφθανε αυτή η εξόφθαλμη ανοησία, το Gittin 58a. ισχυρίζεται ότι 16 εκατομμύρια εβραιοπαίδες τυλίχθηκαν σε παπύρους από Ρωμαίους (φαίνεται λοιπόν ότι το σύμπλεγμα κατωτερότητος, κακόγουστης ψευδολογίας και μαζικής καταστροφολογίας καταδιώκει τους διεθνείς παραμυθάδες από πολύ παλιά. Αξίζει να σημειώσουμε εδώ ώστε να συνειδητοποιηθεί το φαιδρό του πράγματος ότι τα δημογραφικά στοιχεία που διαθέτουμε από την ελληνορωμαϊκή εποχή καταδεικνύουν ότι δεν υπήρχαν εκείνο το καιρό 16 εκατομμύρια εβραίοι σε ολόκληρο τον κόσμο, πόσο μάλλον 4 δις.)
Μια αποκαλυπτική παραδοχή : Abodah Zarah 70a. "Ερωτήθηκε ο ραββίνος αν κάποιο κρασί που κλάπηκε από στην Pumbeditha μπορεί να χρησιμοποιηθεί ή αν μιάθηκε εξαιτίας του γεγονότος ότι οι κλέπτες μπορεί να ήταν μη-εβραίοι (ένας 'εθνικός' που θα άγγιζε το κρασί θα το καταστούσε ακάθαρτο). Ο ραββίνος λέει ότι δεν πρέπει να υπάρξει ανησυχία και ότι επιτρέπεται να χρησιμοποιηθεί από εβραίους, επειδή η πλειοψηφία των κλεπτών στην Pumbeditha, το μέρος στο οποίο κλάπηκε το κρασί, είναι εβραίοι."
Φαρισαϊκές Τελετές : Erubin 21b (σελ. 150). "Ο ραββίνος Akiba του είπε, 'Δώσε μου λίγο νερό να νίψω τα χέρια μου.' -'Δε θα επαρκέσει για πόση', παραπονέθηκε ο άλλος. -'Μήπως θα επαρκέσει για να νίψεις τα χέρια σου;' -'Τι να πράξω;' Ο τελευταίος απάντησε 'Πότε αξίζει κανείς το θάνατο για την ανυπακοή στους λόγους των ραββίνων; Ελιναι προτιμότερο να θανατωθώ εγώ ο ίδιος, παρά να φανεί ότι παραβαίνω τη γνώμη των συναδέλφων μου.' [Αυτή είναι η τελετή της νίψεως των χειρών που κατεδικάσθη από τον Ιησού στο Ματθαίο 15: 1-9].
'Μέγας ραββίνος' εξαπατά μια γυναίκα : Kallah 51a (Soncino Minor Tractates). Διδάσκει ότι ο Θεός εγκρίνει τους ραββίνους που ψεύδονται : "Κάθονταν κάποτε οι πρεσβύτεροι στην πύλη, όταν δυο νέοι πέρασαν δίπλα τους. Ένας είχε καλυμμένο το πρόσωπό του και ο άλλος ακάλυπτο. Για εκείνον που είχε ακάλυπτο το κεφάλι του, ο ραββίνος Eliezer σχολίασε ότι είναι μπάσταρδος. Ο ραββίνος Joshua σχολίασε ότι είναι υιός μιας niddah (μιαρής - μιας δηλαδή που συνέλαβε κατά τη διάρκεια της γυναικείας εμμήνου ρύσεως). Ο ραββίνος Akiba είπε ότι είναι εξίσου μπάσταρδος και υιός μιαρής. Είπαν : 'Τι σε οδήγησε να έρθεις σε αντίθεση με τη γνώμη των συναδέλφων σου;' Απάντησε 'Θα το αποδείξω ότι ισχύει σχετικά με αυτόν. Πήγε στην μητέρα του νέου και τη βρήκε να κάθεται στην αγορά πουλώντας φασόλια. Της είπε : 'Κόρη μου, αν μου απαντήσεις στην ερώτηση που θα σου θέσω, θα σε φέρω στον ερχόμενο κόσμο.' (αιώνια ζωή). Εκείνη του είπε : 'Ορκίσου το μου'. O ραββίνος Akiba, 'παίρνοντας τον όρκο με τα χείλη του, αλλά ακυρώνοντάς τον στην καρδιά του', της είπε : 'Ποιά είναι η κατάσταση του υιού σου;' Αυτή απάντησε : ''Οταν ήρθα σε γάμου κοινωνία, είμουν μιαρή (περίοδος) και ο σύζυγός μου με κρατούσε σε απόσταση, όμως ο κουμπάρος μου έκανε έρωτα μαζί μου και μου γεννήθηκε αυτό το παιδί.' Επομένως, το παιδί ήταν εξίσου νώθο και παιδί μιας niddah. 'Ετσι ανακυρήχθηκε '...Ευλογημένος να είναι ο Θεός του ισραήλ που απεκάλυψε το μυστικό του στο ραββίνο Akiba...'.
Επιπρόσθετα προς το θέμα ότι ο Θεός ανταμοίβει τους εξύπνους κλέπτες, η προηγούμενη συζήτηση αναφέρεται στην πραγματικότητα στον Χριστό (το παιδί που 'ξεκάλυψε τη κεφαλή του'). Η αναφορά στη μητέρα του νέου είναι για τη μητέρα του Ιησού Μαρία (αποκαλούμενη Miriam και ορισμένες φορές, Miriam ή κομμώτρια, στο Ταλμούδ).
Η γενοκτονία εγκρίνεται από το Ταλμουδ: Minor Tractates, Soferim 15, Κανών 10 : Αυτό είναι το ρητό του ραββίνου Simon ben Yohai: Tob shebe goyyim harog ("Ακόμα και οι καλύτεροι των μη-εβραίων θα πρέπει όλοι τους να θανατωθούν").
Το παραπάνω απόσπασμα δεν προέρχονται από την έκδοση Soncino, αλλά από την αυθεντική εβραϊκή του Βαβυλωνιακού Ταλμούδ όπως αυτό αναφέρεται στην εβραϊκή Εγκυκλοπαίδεια του 1907 (εκδοθείσα υπό των Funk και Wagnalls και συντεθείσα από τον Ισίδωρο Singer) στο λήμμα 'Gentile' (Εθνικός-μή ιουδαίος). Οι ισραηλίτες συμμετέχουν ετήσια στο εθνικό τους προσκύνημα μπροστά στον τάφο του Simon ben Yoha, προκειμένου να τιμήσουν τη μνήμη αυτού του ραββίνου που ήταν υπέρμαχος της εξόντωσης των μη-εβραίων. ("Jewish Press" της 9ης Ιουνίου, 1989, σελ. 56B)
Κατά το Purim, στις 25 Φεβρουαρίου 1994, ο αξιωματούχος του ισραηλινού στρατού Baruch Goldstein, ένας ορθόδοξος εβραίος από το Brooklyn, κατασφάγιασε 40 Παλαιστίνιους πολίτες, συμπεριλαμβανομένων παιδιών, ενώ εκείνα γονάτιζαν σε στάση προσευχής σε ένα τζαμί. Ο Goldstein ήταν πιστός του φανατικού ραββίνου Kahane που έχει δηλώσει ότι η άποψή του για τους 'Αραβες ως 'σκύλους' είναι παρμένη 'από το Ταλμούδ." (CBS "60 Minutes", "Kahane").
Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Ιερουσαλήμ Ehud Sprinzak περιέγραψε την οργάνωση Kahane και τη φιλοσοφία του Goldstein : 'Πιστεύουν ότι είναι θέλημα Θεού να διαπράττουν βία ενάντια στα goyim, ένας εβραϊκός όρος για τους μη-εβραίους.' (NY Daily News, 26 Φεβρουαρίου 1994, σελ. 5).
Ο ραββίνος Yitzhak Ginsburg διεκύρυξε : "Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι το εβραϊκό αίμα και το αίμα των απίστων δεν είναι το ίδιο πράγμα". (NY Times, June 6, 1989, σελ.5). Σε παρόμοιο ρατσιστικό και μισαλλόδοξο τόνο τα λόγια του ραββίνου Yaacov Perrin : " Ένα εκατομμύριο Άραβες δεν αξίζουν ούτε όσο ένα εβραϊκό νύχι." (NY Daily News, Feb. 28, 1994, σελ 6).
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)