Χανουκά - Η Εβραϊκή γιορτή των Φώτων

Γιατί οι ήρωες της ιστορίας του Χανουκά λέγονται «Μακαμπί»;

Η λέξη μακαμπί είναι μια ακροστιχίδα που δημιουργήθηκε από τα πρώτα γράμματα των Εβραϊκών λέξεων Μι Καμοχά ΜΠα'ελίμ Αδονάι που σημαίνει «Ποιος ανάμεσα στους ισχυρούς είναι σαν Εσένα, Ω Θ-έ;». Σύμφωνα με μία θεωρία, «μακαμπί» ήταν η πολεμική ιαχή των Εβραίων πατριωτών που αντιστάθηκαν στους Ελληνοσύριους, το 165 ΠΚΕ. Σύμφωνα με μια άλλη θεωρία, μακαμπί είναι η Εβραϊκή λέξη για το «σφυρί» που προέρχεται από τη λέξη μακάβ. Ο Γεουντά, ο ηγέτης της εξέγερσης κατά των Ελληνοσυρίων, πήρε το όνομα Μακαμπί, λόγω της μεγάλης του δύναμης.

ΤΙ ΛΕΝΕ ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

http://www.chabad.gr/templates/articlecco_cdo/aid/101863

Μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, η απέραντη αυτοκρατορία του μοιράστηκε στους στρατηγούς του. Μετά από ένα σκληρό πόλεμο για την κατάκτηση της εξουσίας, στον οποίο ενεπλάκησαν όλα τα έθνη της Μέσης Ανατολής, οι Εβραίοι βρέθηκαν
το 175 π.Χ. κάτω από την κυριαρχία της Δυναστείας των Σελευκιδών και του Σύριου βασιλιά Αντιόχου. Ο αλλαζών Αντίοχος, που δεν δίστασε να αυτοαποκαλεστεί "Ο Επιφανής", πίστεψε ότι η διάδοση και η υιοθέτηση του Ελληνιστικού Πολιτισμού από τους Εβραίους θα αποτελούσε το "εργαλείο" για την πλήρη αφομοίωσή τους. Κήρυξε ιερό πόλεμο εναντίον τους εφαρμόζοντας την απαγόρευση της διατήρησης των παραδόσεών τους και την εξάσκηση των θρησκευτικών τους καθηκόντων, τις συστηματικές διώξεις και τις δολοφονίες. Το Μπέτ-Αμικντάσς συλλήθηκε και λεηλατήθηκε από όλους τους θησαυρούς του. Αποφασισμένος να εξαφανίσει το παραμικρό που θύμιζε την Εβραϊκή θρησκεία, ο Αντίοχος εγκατέστησε το άγαλμα του Δία μέσα στον Ιερό Ναό, απαγόρευσε με ποινή θανάτου την τήρηση του Σσαμπάτ και των άλλων θρησκευτικών εορτών καθώς και τις τελετές περιτομής (Μπερίτ-Μιλά).
Η συνεχής καταπίεση των Εβραίων, η ιεροσυλία του Ναού και το φάσμα της πλήρους εξαφάνισης οδήγησε μία χούφτα πιστούς να επαναστατήσουν.
Η προσπάθεια ανατροπής του (Eλληνο)-Συριακού ζυγού κράτησε πολλά χρόνια. Έχοντας να αντιμετωπίσουν πολυάριθμο και άριστα εκπαιδευμένο στρατό, οι Εβραίοι επαναστάτες ακολούθησαν την τακτική του ανταρτοπολέμου: την ημέρα κρύβονταν στα βουνά και την νύχτα επιτίθονταν εναντίον του εχθρού.

Μετά από την θριαμβευτική νίκη τους στο χωριό Μπέτ-Τσούρ και ύστερα από πολλά χρόνια σκληρών πολέμων, οι Μακαβαίοι κατόρθωσαν να αποτινάξουν τον ζυγό των Συρίων και να απελευθερώσουν την πατρίδα τους.
Το Χανουκά, η Γιορτή των Φώτων (Χάγκ Αουρίμ) γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 25 του Εβραϊκού μήνα Κισλέβ και διαρκεί οκτώ ημέρες (φέτος από το βράδυ της Κυριακής 21 Δεκεμβρίου 2008 έως και την Δευτέρα 29 Δεκεμβρίου 2008 - τελευταίο άναμμα της Χανουκιγιά το βράδυ της Κυριακής 28 Δεκεμβρίου)

http://www.chabad.gr/templates/articlecco_cdo/aid/101866
ΤΙ ΛΕΝΕ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ
Η ΕΒΡΑΙΚΗ ΧΑΝΟΥΚΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΥΠΕΡΜΙΣΟΣ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ ΕΝΑΝΤΙΩΝ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ!!!

Η εβραική "χανούκα" (hanukkah)είναι η Μέγιστη εορτή των εβραίων γιορτάζεται για μία ολόκληρη εβδομάδα και αναφέρεται στην νίκη των εβραίων μακαβαίων εναντίων των ΕΛΛΗΝΩΝ που ζούσαν στην περιοχή της Συρίας...

Κατά την διάρκεια της εβραίκής χανούκα εκφράζεται απύθμενο υπερμίσος και υπέρβρισιές εναντίων των Ελλήνων!!!
... και κάποιοι υπνωτισμένοι από τα εβραιοελεγχόμενα Μ.Μ.Ε. (Τηλεόραση και εβραική προπαγάνδα 'ολοκαυτώματος') "Ελληνες" Βουλευτές πάνε να την γιορτάσουνε ΠΡΟΔΟΤΙΚΑ την χανούκα με τους εβραίους...
Σχετική βιβλιογραφία στο βιβλίο "ΑΡΜΑΓΕΔΩΝ" του Παναγιώτη Τραϊάνου,2008, τηλ αγορας του 210-7280932
Britannica, λήμμα Hanukka: «(Εβραϊκά: "Εγκαινιaσμός", γράφεται επίσης Hanukkah, Chanukah, ή Chanukkah, αποκαλείται επίσης Γιορτή του Εγκαινισμού, Γιορτή των Φώτων, ή Γιορτή των Μακκαβαίων, εβραϊκή θρησκευτική τελετή όπου τιμάται η επαναλειτουργία (164 π.Χ.) του Δεύτερου Ναού της Ιερουσαλήμ μετά τη βεβήλωσή του τρία χρόνια νωρίτερα κατόπιν διαταγών του Αντίοχου Δ΄ του Επιφανή.»
Από το Ταλμούδ της Βαβυλώνας

(www.come-and-hear.com/shabbath/shabbath_21.html)

«Ποια είναι η [αιτία για τον εορτασμό της] Χανουκά; Οι Ραββίνοι μας δίδαξαν: την εικοστή πέμπτη [ημέρα] του [μηνός] Κισλέβ [αρχίζουν] οι ημέρες της Χανουκά, που είναι οχτώ και στις οποίες απαγορεύεται ο θρήνος για τους νεκρούς και η νηστεία. Γιατί όταν οι Έλληνες μπήκαν στο Ναό βεβήλωσαν όλα τα λάδια εκεί, και όταν η δυναστεία των Ασμοναίων υπερίσχυσε και τους νίκησε, αυτοί έψαξαν και βρήκαν μόνον ένα δοχείο με λάδι που έφερε ακόμα τη σφραγίδα του Αρχιερέα, αλλά που περιείχε αρκετό μόνον για το άναμμα μιας ημέρας. Ωστόσο ένα θαύμα έγινε εκεί και άναψαν [τη λυχνία] με αυτό για οχτώ ημέρες. Την επόμενη χρονιά αυτές [οι ημέρες] ορίστηκαν Γιορτή.»

Ακολουθεί μία σημείωση των μεταφραστών του Ταλμούδ:

«Αυτό το άναμμα έλαβε χώρα το 165 π.σ.ε. Ακριβώς τρία χρόνια πριν, την ίδια ημέρα, ο Αντίοχος ο Επιφανής έστησε ένα παγανιστικό βωμό στο Ναό, πάνω στον οποίο προσφέρονταν θυσίες [Μακκαβαίων Α΄, 41-64]. Πέρα από την ταλμουδική αιτία που αναφέρεται εδώ, ο Ιούδας Μακκαβαίος επέλεξε την 25η του Κισλέβ ως την επέτειο της βεβήλωσης του ναού, και ο εγκαινισμός του νέου βωμού γιορτάστηκε με φώτα για οχτώ ημέρες ... η εξέγερση στρεφόταν κατά των Συρίων, των οποίων βασιλιάς ήταν ο Αντίοχος ο Επιφανής... η Αυτοκρατορία των Σελευκιδών αποτελούσε τμήμα μιας αρχαιότερης Αυτοκρατορίας που είχε ιδρυθεί από τον Αλέξανδρο των Μέγα της Μακεδονίας, και επειδή [σ.σ. η εξέγερση] αποτελούσε εναντίωση κατά του επιχειρούμενου εξελληνισμού της Ιουδαίας. Τα ιστορικά στοιχεία αναφέρονται στο Πρώτο Βιβλίο των Μακκαβαίων».
Όπως και τόσες άλλες εξεγέρσεις στην ιστορία, η εξέγερση των Ασμοναίων-Μακκαβαίων παρά το θρησκευτικό της προσωπείο ήταν σαφέστατα πολιτική και πολιτιστική. Και δεν στρεφόταν μόνον κατά των βλακωδών επιλογών του Αντίοχου, αλλά και κατά μεγάλου τμήματος των Ιουδαίων που είχαν εξελληνιστεί. Είναι χαρακτηριστικό ότι όταν ο Ιούδας Μακκαβαίος κατέλαβε την Ιερουσαλήμ το 164 π.Χ., «γκρέμισε όλα τα ελληνιστικά κτίσματα, επανέφερε τη λατρεία του Γιαχβέ κι έσφαξε όλους τους συνεργάτες των Σελευκιδών» [Μ. Βερέττας, Η Βίβλος και οι Έλληνες, τ. Α΄, σελ.170].