Ο κόσμος άρχισε σιγά, σιγά να ξυπνάει. Άρχισε να καταλαβαίνει τους παπάδες και τις μεθοδεύσεις τους.
Οι Έλληνες έπαψαν να πιστεύουν πως ότι λέει το ιερατείο είναι επικυρωμένο από τον θεό, μια πραγματικότητα που τους ενθάρρυνε να βαφτίζουν τα οράματα χειροπιαστές αποδείξεις, τα όνειρα θεϊκές παρουσίες, να κατασκευάζουν ψευτοθαύματα και να παρουσιάζουν κάποιες ανύπαρκτες φωνές από τον ουρανό σαν εκδηλώσεις του θεού, που τρέχει να προλάβει όλες τις επιθυμίες των ιερωμένων.
Οι Έλληνες πρέπει να μάθουν τι ήταν οι περισσότεροι από τους χριστιανούς αγίους. Ένα μεγάλο μέρος ήταν σφαγείς των Ελλήνων, άλλοι φανατικοί μισέλληνες και άλλοι υβριστές και καταραστές της Ελλάδας και κανένας φιλέλληνας.
Ποιός τους αγίασε; Το ιερατείο. Ποιος συγχώρεσε τους σφαγείς των προγόνων μας; Οι χριστιανοί πατριάρχες και επίσκοποι, με το επιχείρημα ότι οι σφαγείς μετάνιωσαν ειλικρινά. Πώς το διαπίστωσαν ότι μετάνιωσαν; Ρώτησαν μήπως κανέναν από τα θύματα αν συγχώρεσε τον σφαγέα άγιο; Ποιός τους εξουσιοδότησε να συγχωρούν αυτοί αντί των θυμάτων; Μήπως αναστήθηκαν οι σφαγιασθέντες γιατί μετάνιωσαν οι ιεροί δολοφόνοι; Γατί έπρεπε πρώτα να σκοτώσουν και μετά να μετανοήσουν και δεν τήρησαν την εντολή «ου φονεύσεις»; Έστω ας τους συγχώρησαν σαν ελάχιστη παραχώρηση· γιατί έπρεπε να επιβραβεύσουν τα εγκλήματά τους, αγιάζοντας εγκληματίες αντίθετα με το κήρυγμα του Χριστού;
Ερωτήματα λογικά μεν, αλλά αμαρτωλά, που δημιουργούν οργή στο ιερατείο που έχει εξομοιωθεί
με τον ίδιο τον Θεό.
Η καθολική εκκλησία είχε το θάρρος να ζητήσει έστω και ετεροχρονισμένα πολλές φορές συγγνώμη για τα λάθη της. Αντίθετα η ορθόδοξη εκκλησία, δεν έχει τέτοιες ευαισθησίες παρά το πλήθος των ανομημάτων της. Οι Έλληνες σε λίγα χρόνια θα αξιώσουν την υποβολή συγγνώμης από την εκκλησία για τις καταστροφές που προκάλεσε το χριστεπώνυμο πλήρωμα σε βάρος της Ελλάδας. Έχει υποχρέωση ν’ αλλάξει γραμμή πλεύσης, και όχι να απειλεί με διχασμούς αφορισμούς και αναθέματα.
Το κοινοτικό δίκαιο είναι ισχυρότερο του Εθνικού και μπορεί μια ομάδα είκοσι ατόμων, να δημιουργήσει επισήμως δική του θρησκεία.
Η εκκλησία έχει περιθώρια να διορθώσει τα λάθη της, να ζητήσει συγγνώμη από την Ελλάδα, να ξεχάσει το μίσος του δόγματος και να γίνει πραγματική θρησκεία αγάπης. Για να συμβούν όλα αυτά πρέπει να πάρει γενναίες αποφάσεις.
- Επιβάλλεται να άρει τα αναθέματα σε βάρος της
Ελλάδας από την Ζ’ Οικουμενική Σύνοδο και όλα
τα αναθέματα και τους αφορισμούς σε βάρος της
Επανάστασης του 1821 και των ηρώων που ελευθέρωσαν την Ελλάδα και κατά παντός λογίου Έλληνα που αφόρισε η εκκλησία, γιατί διαφωνούσε με το δόγμα της.
- Επιβάλλεται να αφαιρέσει μέσα από τα ιερά κείμενα όλες τις ύβρεις κατά της Ελλάδας. Ύβρεις που
διαβάζονται στις εκκλησιαστικές ακολουθίες από τους εβραιολάτρεις ιερωμένους, κατά των Ελλήνων, την ώρα που πηγαίνουν να προσευχηθούν.
Μέσα στις ψαλμωδίες ακούγονται οι έπαινοι γι’ αυτούς που έκαψαν και γκρέμισαν τους ελληνικούς ναούς τα ελληνικά ιερά και αγάλματα που αποκαλούσαν αντιστοίχως, οίκους δαιμόνων και ξόανα απωλείας. Η ελληνική σοφία καλείται απ’ αυτούς μωρία, αρχαίκακη παγίδα, αγκάθι ειδωλομανίας σκοτάδι πλάνης, πλάνη διαβόλου, πλάνη ειδώλων, δυσώδης πλάνη και αγκάθι αγνωσίας: «Άχραντε σταυρέ σοφούς και ρήτορες, πάντας καταισχύνατε….» κλπ. (Ακολουθία χαιρετισμών - Παρακλητική).
- Επιβάλλεται να καταργήσει τους αγίους σφαγείς
του Ελληνισμού, όπως τον Μ. Κωνσταντίνο, Μ. Θεοδόσιο, Ιουστινιανό, Ειρήνη Αθηναία, τη Θεοδώρα και τόσους άλλους που έχουν εγκληματήσει σε βάρος της Ελλάδας.
Η Αγγλικανική εκκλησία το 1979 κατάργησε 29 αγίους, γιατί δεν πληρούσαν τις προϋποθέσεις αξιοποίησής τους, ο άγιος Γεώργιος διασώθηκε λόγω αμφιβολιών.
- Να καταργήσει τις υμνολογίες μέσα στις εκκλησίες, υπέρ του αγίου Ισραήλ και των εκλεκτών του θεού Εβραίων και να προσεύχεται υπέρ της Ελλάδας και των Ελλήνων και τότε θα δεχθούμε να ονομάζεται Ελληνοχριστιανισμός, γιατί σήμερα είναι Εβραιοχρισαανισμός, αφού δεν αναφέρεται πουθενά το όνομα Ελλάδα ή Έλληνες,
Ή έστω, σαν τελική παραχώρηση, ένα ελληνικό όνομα.
Αντί η εκκλησία να εξετάσει το αμαρτωλό παρελθόν της και να προσπαθήσει να δικαιολογήσει τη στάση της, γίνεται προκλητική και μιλά για εθνικούς διχασμούς. Η μετάνοια ισχύει για όλους, λαϊκούς και ιερωμένους.
Οι Έλληνες δεν θα πέσουν στην παγίδα του διχασμού που καλλιεργεί η δογματική ακαμψία της εκκλησίας. Προτιμούν να ζήσουν χωρίς θρησκεία παρά χωρίς πατρίδα όπως ζούσε η εκκλησία χίλια πεντακόσια χρόνια επαναστατούσε ακόμα και στην ιδέα της ελευθερίας.
Το ελληνικό πνεύμα άρχισε να αναγεννιέται. Από ιστορική μοίρα για άλλη μία φορά έχει παγκόσμιο προορισμό να λάμψει και πάλι σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Βέβαια η εκκλησία θορυβημένη έχει επιδοθεί σε μια συνεχή επίθεση προσπαθώντας να αναβιώσει το κλίμα του μεσαιωνισμού που τόσο καλά γνωρίζει. Και για να γίνει πιστευτή επικαλείται την προστασία της Ελλάδας από το κίνδυνο των αιρέσεων.
Η Ελλάδα δεν κινδυνεύει από τις θρησκευτικές αιρέσεις αλλά από τις υπερβολικές ανησυχίες της εκκλησίας. Η τακτική της ευτυχώς είναι γνωστή και το ενδιαφέρον της πολύ όψιμο.
Αν κάνουμε έναν ισολογισμό της δήθεν προσφοράς της εκκλησίας προς την Ελλάδα σε σχέση με τις καταστροφές που προξένησε σε βάρος της, τότε η ανύπαρκτη προσφορά εξανεμίζεται τελείως.
Αποτελεί τόλμημα ψυχής να ορθώσουμε φωνή διαμαρτυρίας στη θρησκευτική ασυδοσία, των κοσμικών αφεντάδων, των άτυπων δημοψηφισμάτων και λαοσυνάξεων κατά της Ελλάδας.
Επιβάλλεται να αξιώσουμε τον σεβασμό της Ελλάδας από την εκκλησία, η οποία δεν αισθάνθηκε ποτέ Ελληνική αλλά ενεργεί σαν εβραϊκό παράρτημα, που βλάπτει συνέχεια την Ελλάδα χωρίς διακοπή για εικοσι αιώνες.
Καιρός να επιστρέψουμε στις πατρογονικές μας αξίες και αφετηρίες και ας μας χαρακτηρίσουν αιρετικούς, γιατί ψάχνουμε το πολιτισμικό παρελθόν της Ελλάδας. Καλύτερα Ελληνες και αιρετικοί παρά πρόβατα στο ποίμνιο του θρησκευτικού τσοπάνη. Καλύτερα ελεύθεροι όπως δίδαξε ο Χριστός, παρά δούλοι των θεϊκών αφεντάδων.
Καλύτερα απόγονοι του Δευκαλίωνα παρά του Αβραάμ. Καλύτερα Έλληνες αμφισβητίες παρά πιστοί στο τίποτα των εβραϊκών παραμυθιών και ονείρων. Καλύτερα με Ελληνικά ιδανικά, παρά με τα εβραικά σκοτάδια. Προτιμότερο το φως του Φοίβου Απόλλωνα από τα σκοτάδια της χριστιανικής κόλασης. Καλύτερα το γέλιο των Μουσών παρά το σκυθρωπό πρόσωπο των αγίων.
Οι Ελληνες δεν νοιώθουν αμαρτωλοί γιατί ένας πεινασμένος Εβραίος έφαγε το μήλο του θεού από έναν ξέφραγο κήπο. Και τι μας πειράζει εμάς αν οι Εβραίοι γεννήθηκαν αμαρτωλοί; Από συμπαράσταση πρέπει να αισθανόμαστε εμείς κολασμένοι από τη γέννηση μας; Ζούμε στο 2007 και οι ιερές παράνοιες δεν γίνονται πιστευτές από κανέναν.
Οι Ελληνες δεν χρειάζονται προστάτες αγίους που τους έσφαζαν και το παρουσίαζαν σαν θέλημα του θεού. Δεν έχουν ανάγκη σωτηρίας από ανύπαρκτα αμαρτήματα που ποτέ δεν έκαναν. Οι Έλληνες δεν θέλουν ξενόφερτους Θεούς και λαθρομετανάστες αγίους που αφάνισαν την Ελλάδα.
Δεν θέλουν ουράνιους δεσπότες και γήινους ποιμενάρχες. Δεν χρειάζονται μαντριά, στρούγκες και στάνες. Ανακάλυψαν ποιοι είναι και πού ανήκουν. Χρειάζονται αλλαγή στη γραμμή πλεύσης, επαναπροσδιορισμό της εθνικής πορείας και επανελλήνιση όλων των Ελλήνων.
Ο αριθμός των υποψιασμένων Ελλήνων αυξάνει συνέχεια. Αναζητούν μέσα στα ερείπια των ιερών τους το συκοφαντημένο από την εκκλησία παρελθόν τους. Ξαφνιάζει ο πνευματικός ξεσηκωμός των Ελλήνων. Τα ξενόφερτα είδωλα ετοιμάζονται να επιστρέψουν στη μοναξιά της ασιατικής ερήμου.
Χρειάζεται υπέρβαση των ιερών και σε καμία περίπτωση σύγκρουση με το ιερατείο που την επιδιώκει.
Δεν είμαστε εμείς, εχθροί της εκκλησίας επειδή διαφωνούμε. Ο μεγαλύτερος εχθρός της είναι ο ίδιος ο εαυτός της, που ξέχασε το κήρυγμα του Χριστού και την αποστολή της, αφού μαστίζεται από πλήθος ανομημάτων και σκανδάλων.
Ο τυφλός μπορεί να περπατά χωρίς να βλέπει, να διαβάζει χωρίς μάτια, να σκέφτεται και ας μην είδε ποτέ το φως. Το ποίμνιο των λογικών προβάτων, δεν βλέπει, δεν ακούει, δεν σκέφτεται.
Ας βγούμε από το μαντρί της εκκλησίας και των μαυροφορεμένων τσοπάνηδων. Ας διδαχτούμε από τα λάθη που έχουμε κάνει. Επιβάλλεται να αδειάσουμε το μυαλό μας από τις θρησκευτικές κατηχήσεις για να μπορέσουμε να σκεφθούμε. Ας αφήσουμε το πνεύμα μας και πάλι να πετάξει. Ας ανοίξουμε νέα σελίδα στην Ελληνική ιστορία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου