ΑΛΕΒΗΔΕΣ

Πέρα από τα όσα άκριτα, αυθαίρετα καί ανιστόρητα λέγονται καί γράφονται στην Ελλάδα την τελευταία κυρίως δεκαετία, τα καθοδηγημένα από την Αγκυρα τερατουργήματα καί αναίσχυντα ψεύδη με ιδιοτέλειες καί σκοπούς ολότελα ορατούς, τα υποκριτικά, υστερόβουλα καί κατάλληλα διασκευασμένα "ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ" δημοσιεύματα των κέντρων της Δύσης, ποίοι καί τί επιτέλους είναι οι Αλεβήδες της Μικράς Ασίας; Ποιά η σχέση τους με την Κεντρική Ασία, τον Ελληνισμό αφ' ενός καί την Ορθοδοξία αφ' ετέρου; Ποιά η σημερινή τους κατάσταση μέσα στην Τουρκία καί την Δυτική Ευρώπη; Η προοπτική τους στο μέλλον καί η δυναμική μιάς σχέσης επανεύρεσης της ιστορικής πραγματικότητας που τους συνδέει με τους Έλληνες της Μικράς Ασίας;
Μέσα στα στενά περιθώρια που μας παρέχει ο χώρος θα τολμήσουμε λοιπόν ένα σύντομο περίπατο, μία περιπλάνηση σε δύσκολο πραγματικά τοπίο. Φυσικά θα κατορθώσουμε (;) να αγγίξουμε μόνον, απαλά καί στιγμιαία τις παρυφές του χώρου καί τίποτε παραπάνω. Παρ' όλα αυτά, αξίζει πολλαπλά τον κόπο.
ΤΟΠΟΓΡΑΦΙΑ-ΙΣΤΟΡΙΚΑ-ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑ
Οταν το 1240 ο "ΙΔΡΥΤΗΣ" του τάγματος των Μπεκτασήδων ΧΑΤΖΗ ΜΠΕΚΤΑΣ ΒΕΛΗ ήλθε στην Μικρά Ασία από το σημερινό Τουρκιστάν, η κατάσταση ήταν συγκεχυμένη καί η χώρα ανάστατη. Η δυναστεία των Σελτζουκίδων είχε αποξενωθεί από τον λαό. Κάτω από την επιρροή της Περσικής καί της Αραβικής κουλτούρας η συμπεριφορά τους έναντι των Τουρκομάνων εποίκων ήταν βίαια, άδικη καί προσβλητική. Οι κάθε καταγωγής χριστιανικοί, μουσουλμανικοί, αρχαιόθρησκοι πληθυσμοί της επικράτειάς τους στέναζαν κάτω από τις θρησκευτικές έριδες, την κρατική αυθαιρεσία, την βία καί τίς αρπαγές, τους στρατιωτικοπολιτικούς ανταγωνισμούς. Οι χριστιανικοί πληθυσμοί είχαν ζωντανή ακόμη την ανάμνηση της τραυματικής εμπειρίας τους από τα αποτελέσματα των ενεργειών καί της στάσης του κράτους της Κωνσταντινούπολης από το 1025 και μετά, που τους είχαν οδηγήσει στην μιζέρια, την αιχμαλωσία, τον εξανδραποδισμό, την αποστασία, την δουλεία. Πικραμένοι από τον βίο καί την πολιτεία των δυνατών της Μικράς Ασίας οι οποίοι τους είχαν αναίσχυντα πουλήσει στον "ΑΓΑΡΗΝΟ"........ Οι Τουρκομανικοί πληθυσμοί κυνηγημένοι ανελέητα από τους Μογγόλους, προσβεβλημένοι από την εγωπαθή καί καταπιεστική εξουσία των Περσών, παραγκωνισμένοι καί περιφρονημένοι από τους ομοεθνείς τους, νικητές τώρα καί κύριους των Αββασιδών, να προσπαθούν να βρούν καταφύγιο καί να ριζώσουν στην στοργική αγκαλιά της Μικρασίας αναμιγνυόμενοι με τό χριστιανικό στοιχείο. Πιστοί στις παραδόσεις των φυλών τους, στην ανάμνηση του Μακεδονικού Ελληνισμού, Μουσουλμάνοι ΡΗΧΟΙ και ΑΔΙΑΦΟΡΟΙ έως ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ και ΑΠΟΣΤΑΤΕΣ. Πού κατοικούσαν και κατοικούν ακόμη οι Τουρκομάνοι-Αλεβήδες; Στις χριστιανικές επισκοπές οι οποίες επεβίωσαν μετά την απώλεια των Μικρασιατικών εδαφών από την αυτοκρατορία της Ρωμαϊκής Ανατολής (Βυζαντινής). Γιατί σε κατ' εξοχήν ορεινές και απόμακρες περιοχές; Μακριά από τα βλέμματα της εξουσίας; Με το σύστημα του κοινοτισμού; Το σημερινό τους φυλετικό γνώρισμα, γεγονός γνωστό πλέον σε δυτικούς ερευνητές αποτελείται από την επιμειξία μέσω γάμων των Τουρκόπουλων (εκχριστιανισμένοι ακρίτες), των γηγενών χριστιανικών πληθυσμών, τουρκομανικών πληθυσμών, Κούρδων και ολίγων φυγάδων Σελτζούκων, Κιρκασίων και Γεωργιανών. Οθωμανοί ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΠΟΤΕ ΥΠΗΡΞΑΝ ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΔΕΙΓΜΑ.
Όσο ζούσε ο ΧΑΤΖΗ ΜΠΕΚΤΑΣ δεν υπήρξε κανένα τάγμα με τον ορισμό του ΜΠΕΚΤΑΣΙΣΜΟΥ. Αυτά που ονομάζουμε "ΜΠΕΚΤΑΣΙΣΜΟΣ" και "ΑΛΕΒΙΣΜΟΣ" δημιουργήθηκαν μετά τον θάνατο του ίδιου ως τάγματα μοναστικά ή συστήματα πίστης. Την κίνηση αλλά και την σκέψη αυτή συστηματοποίησε και πραγματοποίησε ο ΜΠΑΛΟΥΜ ΣΟΥΛΤΑΝ σε συνεργασία με την μητέρα του, διακόσια χρόνια μετά τον θάνατο του ΧΑΤΖΗ ΜΠΕΚΤΑΣ. Πάλι ο ΜΠΑΛΟΥΜ ο ίδιος έφερε την αρχή της αγαμίας, του Γέροντα, της θείας Μεταλήψεως, του αγώνα γιά την Θέωση, της πλήρους αφοσιώσεως στον Θεό, της ακηδίας, του ησυχασμού. Περί ΜΠΑΛΟΥΜ ΣΟΥΛΤΑΝ όμως περισσότερα στο δίτομο έργο μου περί Αλεβίδων-Μπεκτασήδων το οποίο πρόκειται να εκδοθεί πρίν από τα Χριστούγεννα του 1996. Αρκεί προς το παρόν να αναφέρουμε ότι ήταν ο μοναδικός γυιός Ελληνίδας πριγκήπισσας από την Μακεδονία και του οπαδού του ΧΑΤΖΗ ΜΠΕΚΤΑΣ, δερβίση ΣΕΡΣΕΜ ΑΛΗ ΜΠΑΜΠΑ (Γέρων Αλή, ο κατά Θεόν Σαλός).
Στο αδύναμο, θνησιγενές "ΕΛΕΥΘΕΡΟ"(;) Βασίλειο της Νίκαιας τα πράγματα ήσαν επίσης θλιβερά από κάθε άποψη. Ο γυιός του άπληστου καί πολυμήχανου Θεόδωρου, ο Ιωάννης Βατάτζης βασίλευε κατά τον πλέον περίεργο καί δυσνόητο τρόπο. Ο κορμός του λαού της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (βυζαντινής) είχε κατακερματισθεί τραυματικά καί μή ανατρέψιμα. "ΟΙ ΤΟΥΡΚΙΚΕΣ ΕΙΣΒΟΛΕΣ, ΠΑΡ' ΟΛΟ ΠΟΥ ΕΙΧΑΝ ΑΝΑΧΑΙΤΙΣΘΕΙ ΤΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΟΡΕΣ, ΕΙΧΑΝ ΚΑΤΑΛΗΞΕΙ ΣΤΗΝ ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥ ΜΕΡΟΥΣ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ ΠΟΥ ΗΤΑΝ Ο ΚΥΡΙΩΤΕΡΟΣ ΣΙΤΟΒΟΛΩΝΑΣ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ Η ΠΗΓΗ ΑΠΟ ΟΠΟΥ ΑΝΤΛΟΥΣΕ ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΔΥΝΑΜΙΚΟ ΤΗΣ. Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΖΩΗ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ ΕΙΧΕ ΣΧΕΔΟΝ ΝΕΚΡΩΘΕΙ. Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΗΤΑΝ ΕΜΠΕΡΙΣΤΑΤΗ ΚΑΙ ΥΠΕΦΕΡΕ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ. ΠΟΛΛΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΕΙΧΑΝ ΚΑΤΑΦΥΓΕΙ ΣΤΑ ΠΑΡΑΛΙΑ Η ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ. ΑΛΛΟΙ ΕΙΧΑΝ ΠΡΟΣΧΩΡΗΣΕΙ ΣΤΗΝ ΝΙΚΗΤΡΙΑ ΠΙΣΤΗ ΤΟΥ ΙΣΛΑΜ. ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΕΙΧΑΝ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΣΑΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΝΗΣΙΔΕΣ ΙΝ PATRIBUS INFIDELIUM, ΕΝΔΕΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΕΔΟΝ ΑΠΟΜΩΝΟΜΕΝΟΙ" (STEVEN RUNCIMAN - Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΝ ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ- ΤΟΜΟΣ Β!)
Αυτοί οι υπόλοιποι καί ενδεείς θα δημιουργούσαν τον ΑΛΕΒΙΣΜΟ-ΜΠΚΕΚΤΑΣΙΣΜΟ της Μικράς Ασίας σε συνεργασία με τους οδηγούς-δερβίσες των απλών καί καταφρονεμένων Τουρκομάνων σαν κοινωνικό κίνημα αντίδρασης-αντίστασης στην δυστυχία, την απελπισία και την σύγχυση της εποχής. Στον δογματισμό του κλήρου της Κωνσταντινούπολης του άκαμπτου και δογματικού Σουννιτισμού. Γενναίοι, υπερήφανοι και ανένταχτοι, απλοί, έντιμοι και πηγαίοι. Από το 1025 και έως σήμερα, είναι ότι καλλίτερο έχει να επιδείξη η ιστορία της Μικράς Ασίας, μέγιστο μέρος του οποίου ανήκει δικαιωματικά και στην ιστορία του Ελληνισμού της καθ' ημάς Ανατολής. Στο σημείο αυτό θα αποτίσουμε τιμής στον οίκο των ΔΑΝΙΣΜΕΝΤΙΔΩΝ, η πολιτική και κοινωνική προσφορά, ανεξιθρησκεία και ανοχή του οποίου προς τους υπηκόους του είναι άξια προσοχής και ιδιαίτερης μελέτης.
Ο ΧΑΤΖΗ ΜΠΕΚΤΑΣ είχε έλθη στην Μικρά Ασία ως μέλος του σουφικού τάγματος των Γεσεβήδων από την Τουρκμενία. Είναι γεγονός οτι ο Γεσεβησμός είχε δεχθή τον μουσουλμανισμό και ακολουθούσε τις θρησκευτικές πεποιθήσεις και το τυπικό του Σουννιτισμού. Με άλλα λόγια, ο ΧΑΤΖΗ ΜΠΕΚΤΑΣ όταν πάτησε το πόδι του στην Μικρά Ασία ήταν ένας Σουννίτης Γεσεβή Δερβίσης. Τι συνέβη όμως αμέσως μετά την άφιξη και εγκατάστασή τού; Ποιοί και τι τον μετέτρεψαν σε ΠΡΩΤΟ ΓΕΡΟΝΤΑ και ΗΓΕΤΗ των Αλεβήδων; Γιά ποιόν ειδικά λόγο δεν σχετίσθηκε ποτέ με τα μέλη του οίκου των Οσμανιδών; Τι πραγματικά γνώριζε γι' αυτούς; Οι απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά -σήμερα πλέον γνωστές- είναι συγκλονιστικές αλλά και συνταρακτικές από κάθε άποψη.
Παρατηρούμε την ευρύτατη επικράτηση του ΒΑBAILIK (ΓΕΡΟΝΤΙΣΜΟΥ) κατά την παράδοση και τάξη του Ορθόδοξου Μοναχισμού, με πλέρια κοινωνική αποδοχή και επικράτηση από μέρους των λαϊκών στρωμάτων του πληθυσμού ανεξάρτητα από θρησκεία και καταγωγή. Ο ΒΑΒΑ-ΓΕΡΩΝ είναι αδιαμφισβήτητος ηγέτης και οδηγός. Η κάθε προσδοκία γιά δικαιοσύνη, προστασία, καθοδήγηση, ηθική διδασκαλία, εναποτίθεται σε αυτόν. Είναι άνθρωποι άγιοι και ευλογημένοι. Αποτελούν το στήριγμα και την κοινή συνισταμένη των κατατρεγμένων λαϊκών στρωμάτων και της αγροτιάς, ανεξάρτητα από την θρησκευτική τους πίστη και φυλετική ταυτότητα. Έπρεπε επίσης να προφυλαχθούν οι πληθυσμοί από την διείσδυση του Περσικού Σιιτισμού με κάθε μέσον και τρόπο. Μήπως ο Οθωμανός Σουλτάνος ΜΠΑΓΕΖΗΤ δεν είχε στείλη κάποτε τον ΜΠΑΛΟΥΜ ΣΟΥΛΤΑΝ, τον γιο της Ελληνίδας πριγκιποπούλας από την Θράκη, στην Μικρά Ασία με μυστικές εντολές προς τους ΓΕΡΟΝΤΕΣ ώστε να προφυλαχθούν οι πληθυσμοί από τον Περσικό θρησκευτικό ιμπεριαλισμό; Από πού και ως πού οι Αλεβήδες είναι μουσουλμάνοι και μάλιστα Σιίτες; Η σχέση με τον γαμβρό του Μωάμεθ, τον ΑΛΗ, είναι κάτι το τελείως ξεχωριστό, στοιχείο εσωτερισμού-μυστικισμού, ζήτημα σημαντικής και ιδιαίτερης σημασίας ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΝΑΤΟΛΗ!........, Ο στενός χώρος δεν επιτρέπει δυστυχώς την συζήτησή του.
Ο ΒΑΒΑ ISHAK (Γέρων Ισαάκ) είχε εγκατασταθή στην Μικρά Ασία τον 13ο αιώνα. Ήταν ένας φημισμένος δερβίσης από το ΧΟΡΑΣΑΝ της Τουρκμενίας. Τον αγάπησε όλη η Μικρά Ασία μα περισσότερο η Αμισσός (ΑΜΑΣΕΙΑ) και τον απεκάλεσε "BABA RESUL ALLAH" δηλαδή "ΓΕΡΟΝΤΑ ΑΠΕΣΤΑΛΜΕΝΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ". Ήταν κάτοχος βαθύτατης σοφίας και γνώσης, με σπάνιες αρετές, ζωή υποδειγματική. Μόρφωση και παιδεία πολυποίκιλη, ευρύτατη, θαυμαστή. Κατάρτιση στην θεολογία και την φιλοσοφία. Δεχόταν συνεχώς απόφοιτους των φημισμένων σχολών της MERV, FERGANA, KASCHGAR, SEMERKAND, HORASAN τελειοποιημένους στην γνώση του Αριστοτέλη, του Πλάτωνα, των νεο-Πλατωνικών, των Ελληνιζόντων φιλοσόφων και σχολιαστών του Ισλάμ AL-KINDI, AL-FARABI, IBN-SINA, AL-GHAZALI, IBN-RUSHD, AL-RAZI, AL-BIRUNI, IBN-HAYTHAM.
Οι σχολές της Τρανσοξιανής-Τουρκμενίας λειτουργούσαν κατά ένα τρόπο ως νόμιμες κληρονόμοι της σχολής που είχαν ιδρύση στο JUNDI SHAPUR οι έξη Έλληνες νεο-Πλατωνικοί σοφοί όταν αναγκάσθηκαν να βρουν καταφύγιο στην Περσία μετά το κλείσιμο της Ακαδημίας των Αθηνών από τον Ιουστινιανό, την διακοπή λειτουργίας του πανεπιστημίου της Βαγδάτης, καθώς επίσης και την αδυναμία εις την οποία είχε περιπέση η Ακαδημία της Κωνσταντινούπολης εξ' αιτίας της Λατινικής κατάκτησης. Ο ιδρυτής του σουφισμού ΑΧΜΕΤ ΓΕΣΕΒΗ και οι οπαδοί του καθώς και ο ΧΑΤΖΗ ΜΠΕΚΤΑΣ ΒΕΛΗ ήσαν άριστοι γνώστες της Ελληνικής φιλοσοφίας και παιδείας, ικανότατοι μελετητές και αναλυτές του νεο-Πλατωνικού ρεύματος. Απόρησαν σαν βρήκαν όλα τούτα ξεχασμένα, παραμελημένα ή εγκαταλελειμμένα στην Ρωμαϊκή Μικρά Ασία, την κατ' εξοχήν κληρονόμο τους, με στοιχείο κυρίαρχο την αμάθεια, την δεισιδαιμονία, την θρησκοληψία, την τραγική αδιαφορία.
Οι πολυπληθείς οπαδοί του BABA ISHAK ήσαν Τουρκομάνοι μουσουλμάνοι αλλά και αρχαιόθρησκοι, Χριστιανοί γηγενείς κάθε δόγματος, Κούρδοι. Παρατηρούσε την συνύπαρξη του χριστιανισμού, ισλάμ, αρχαίας λατρείας, ζωροαστρισμού, πλήθους θρησκευτικών τάσεων, ποικίλων αναζητήσεων και ρευμάτων στην Ανατολία. Εγνώριζε οτι κάποτε ο γεωγραφικός της χώρος θα ενωνόταν κάτω από την κυριαρχία ενός από τους σκληρά ανταγωνιζόμενους αντιπάλους. Τότε ακριβώς θα ήταν απαραίτητη μία υπέρβαση της χριστιανικής θρησκείας της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και του Ισλάμ. Θα χρειαζόταν μιά σύνθετη και ενωτική θρησκευτική αναφορά για την λαϊκή μάζα που θα εμπεριείχε επιλεγμένα στοιχεία από όλες τις θρησκείες και τις φιλοσοφικές τάσεις. Οι Τουρκομάνοι από την μία έφερναν μαζί τους την ουράνια τους θρησκευτική πίστη και ένα ζωντανό σαμανισμό, ζυμωμένο σε κάποια επίπεδα με τα στοιχεία του περάσματος του μακεδονικού ελληνισμού από τα μέρη τους. Δεν αρκούσαν. Από την άλλη η Μικρασιατική Χριστιανοσύνη ήταν πληγωμένη και αδύναμη. Είχε γονατίση από τις επιθέσεις που είχε δεχθή από Δύση και Ανατολή. Το Ισλάμ απλά δεν αρκούσε και αυτό. Η Ελληνική σκέψη θα χρησιμοποιόταν όπωσδήποτε σαν θεμέλιος λίθος. Δεν υπήρχε άλλος τρόπος.
Ο BABA ISHAK δέχεται το Ισλάμ επιλεκτικά, κριτικά και σε ορισμένες μόνον πτυχές του. Από εδώ αρχίζει η άρνηση, η διάσταση και η αποστασία. Η εχθρότητα των Τούρκων ενάντια στους Αραβες και μάλιστα την δυναστεία των Ομμαϋάδων είναι συνειδητή και δεδομένη. Αραβικό Ισλάμ δεν δέχονται με κανένα τρόπο. Ισλάμ όμως δίχως τους Αραβες δεν μπορεί ποτέ να υπάρξη. Καταργείται αυτόματα. Είναι συγκινητικό να παρατηρεί κανείς τα έργα των Γερόντων του Αλεβισμού-Μπεκτασισμού να ξεχειλίζουν από νεο-Πλατωνικούς. Όταν ο ΧΑΤΖΗ ΜΠΕΚΤΑΣ ΒΕΛΗ ερχόταν στην Μικρά Ασία από την Κεντρική Ασία, ο JAMAL AL-DIN IBN AL-QUIFTI που πέθανε το 1248, συμπλήρωνε την ανθολογία των πνευματικών απόψεων των Ελλήνων σοφών που είχε συντάξη ο ελληνίζων φιλόσοφος IBN HINDU, σύγχρονος του μεγάλου καθ' όλα AL-BIRUNI (973-1048).
Ο βίαιος και αναγκαστικός προσηλυτισμός των Τουρκικών και Τουρκογενών πληθυσμών της Μικράς Ασίας είχε διαρκέση για περισσότερο από τρείς αιώνες το μόνο δε που είχε καταφέρη ήταν να τους καταστήση τίποτε άλλο παρά ΕΠΙΦΑΝΕΙΑΚΟΥΣ-ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΟΥΣ-ΙΔΙΟΤΕΛΕΙΣ-ΚΑΙΡΟΣΚΟΠΟΥΣ-ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΣ μουσουλμάνους και ΚΑΤ' ΟΝΟΜΑ μόνον. Ο εξισλαμισμός της ντόπιας κοινωνίας της Μικράς Ασίας είχε γίνη από τρείς μεριές: 1) Τους φανατικούς νεοφώτιστους Τούρκους που επεδίωκαν πλούτη και εξουσία στις νέες χώρες, 2) τους πράκτορες της Περσίας που επεδίωκαν δικούς τους σκοπούς, 3) τους Ομμαϋάδες και την βίαιη συμπεριφορά τους. Καταπιεσμένοι λοιπόν και προσβεβλημένοι οι γηγενείς της Μικρασίας και οι έποικοι Τουρκομάνοι δημιούργησαν ένα Ισλάμ στα δικά τους μέτρα, μεταλλαγμένο μέσα στα πολυάριθμα στοιχεία του δικού τους πολιτισμού, άσχετο με τα δεδομένα και τις υπαγορεύσεις της Ορθόδοξης Σούννα. Η περί του Θείου αντίληψη των Γερόντων του Αλεβισμού καθώς και οι σχολιασμοί τους περί του Ισλάμ είναι κάθετα αντίθετοι προς κάθε αρχή και διδασκαλία του. Τους βλέπουμε να προβάλλουν το τρισυπόστατο ALLAH-MHAMMED-ALI (ΘΕΟΣ-ΜΩΑΜΕΘ-ΑΛΗ), το ο "ΑΛΗ ΕΙΝΑΙ ΘΕΟΣ", και άλλα όπως γιά παράδειγμα την "ΘΕΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ". Εναντιώθηκαν σε κάθε μορφή λειτουργικού τυπικού και λατρείας του Ισλάμ. Δεν του αναγνώρισαν ποτέ κανένα περιεχόμενο αποκάλυψης, μυστηρίων, εσωτερικού μηνύματος. ΕΠΑΝΕΦΕΡΑΝ ΣΤΗΝ ΕΝΔΥΜΑΤΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥΣ ΤΟ ΒΑΣΙΛΙΚΟ ΧΡΩΜΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗΣ ΔΥΝΑΣΤΕΙΑΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΡΩΜΑΪΚΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ. Κόκκινη η καυκία τους και η κάθε είδους καλύπτρα του κεφαλιού τους! Μαύρος ο χιτώνας τους, κόκκινα τα υποδήματά τους!
Ακόμη και σήμερα το τζάκι όπου καίει η φωτιά (ΕΣΤΙΑ) θεωρείται ιερό και απαραβίαστο από τους Αλεβήδες. Το να λερώση κανείς τα νερά θεωρείται αμάρτημα σοβαρό. Οι πηγές είναι ιερές, σ' αυτές λούζονται οι Νύμφες! Ο Ήλιος Θεός αήττητος, Θεά η Σελήνη. Θεματοφύλακας της Ελληνικής Μυθολογίας και της ΩΓΥΓΙΑΣ είναι ο Εσωτερικός-Ερμητικός Μπεκτασισμός. Συγκληρονόμος της Μακεδονικής παρουσίας στην Μικρασία και τα πέρατα της Κεντρικής Ασίας. Δυστυχώς όλοι ανεξαίρετα έκαναν το παν για να εξαλείψουν από την γνώση των Αλεβήδων την αλήθεια αυτή. Συνεχίζουν και σήμερα ΜΕ ΑΜΕΙΩΤΗ ΕΝΤΑΣΗ, ΜΕ ΤΡΟΠΟ ΛΥΣΣΩΔΗ θα έλεγα να θάψουν την υπόθεση και να στερήσουν τους Αλεβήδες από την πραγματική τους ταυτότητα. Η ΑΓΚΥΡΑ ΤΩΝ ΝΕΟΤΟΥΡΚΩΝ και Η ΑΘΗΝΑ ΤΩΝ ΝΕΟΕΛΛΗΝΩΝ ευρίσκονται σε αγαστή σύμπνοια και σύμπλευση ως προς το ζήτημα αυτό, σε πιστή εφαρμογή κελευσμάτων Δυτικής κυρίως προέλευσης.......
Οι κορυφές των βουνών είναι ιερές γιά τους Αλεβήδες και τραγουδιούνται. Τόματα και θυσίες προσφέρονται στους τάφους ιερών ανθρώπων και αγίων. Η σχέση μεταξύ του ΧΑΤΖΗ ΜΠΕΚΤΑΣ και της KADINCIK ANA (ΚΥΡΟΥΛΑΣ ΜΑΝΑΣ) θυμίζει την σχέση ΙΗΣΟΥ-ΠΑΝΑΓΙΑΣ. Φτάνει να γνωρίζει κανείς την θέση της ΜΑΝΑΣ στις κοινότητες των Αλεβήδων, αλλά και της γυναίκας γενικώτερα.
Η μυστηριακή ιδιότητα και ιερότητα του "DEM" (ΙΕΡΟΥ ΟΙΝΟΥ) και του "LOCMA" (ΑΡΤΟΥ-ΤΡΟΦΗΣ ΓΕΝΙΚΑ) και η μετάληψή τους κατά την διάρκεια των συνάξεων των Αλεβήδων μαρτυρεί αδιάσειστα την Μικρασιανή παρουσία και ανεξίτηλη σφραγίδα. Ο παραλληλισμός του ΙΗΣΟΥ και των δώδεκα μαθητών του με τον ΑΛΗ και τους ΔΩΔΕΚΑ ΙΜΑΜΗΔΕΣ δεν είναι σύμπτωση. Η αναφορά στους ΣΑΡΑΝΤΑ γίνεται προς τιμή των ΣΑΡΑΝΤΑ ΜΑΡΤΥΡΩΝ της Σεβάστειας, μέγιστο προσκύνημα των χριστιανών και των Αλεβήδων της Μικρασίας. Τέλος, ο Μπεκτασισμός ιδρύεται και αναπτύσσεται στην περιοχή όπου ήκμασαν οι πολιτισμοί της Φρυγίας και της Λυδίας κατά τους οποίους το κρασί είναι ιερό. Ιερό παραμένει και γιά όλους τους Αλεβήδες-Μπεκτασήδες ανεξαίρετα.
Για συμπέρασμα μπορούμε να υποστηρίξουμε οτι ο ΧΑΤΖΗ ΜΠΕΚΤΑΣ και οι κληρονόμοι του, μέσα σε ένα κεκαθαρμένο, αυστηρά επιλεγμένο και αποκαταστημένο Ισλαμικό πλαίσιο που πλέον δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μιά νέα άποψη της Μικρασιανής Χριστιανικής αντίληψης και πεποίθησης συνέδεσαν και συνέθεσαν τον χριστιανισμό της Ανατολής με τα ήθη και έθιμα, τις παραδόσεις της Κεντρικής Ασίας, μαζεύοντας έτσι γύρω τους προστατευτικά ντόπιους και έποικους οι οποίοι έπεφταν εξαιρετικά μακρυά στο Ορθόδοξο Ισλάμ, δεν το κατανοούσαν, το αρνιόντουσαν με πείσμα, πάλευαν για την διατήρηση και διαφύλαξη της πολιτισμικής τους ταυτότητας, σε κοινό σημείο αναφοράς, συμβίωσης και συνύπαρξης.
Ήσαν όλοι τους αφοσιωμένοι οπαδοί του νεο-Πλατωνισμού και αποφασισμένοι συνεχιστές του έργου του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Τα περί πρακτόρων των Σελτζουκίδων, Οθωμανών κ.λ.π. που λέγονται για τους Δερβήσες αποδεικνύονται φλυαρίες ανοήτων και στην καλλίτερη περίπτωση αναζήτηση αποδιοπομπαίων τράγων για την παραπλάνηση του κοινού σχετικά με τις αδυναμίες, τα σφάλματα, την αβελτηρία και τις ανομίες των ιδικών μας ΧΡΙΣΤΙΑΝΟ-ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ-ΡΩΜΑΙΩΝ-ΒΥΖΑΝΤΙΝΩΝ ιθυνόντων και πνευματικών ανθρώπων, η στάση των οποίων είναι γνωστή και προκαλεί βαθύ πόνο και θλίψη.

ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ-ΔΥΝΑΜΙΚΗ-ΣΥΝΕΥΡΕΣΗ
Η εξέταση του ζητήματος των Αλεβήδων από την θρησκευτική και μόνο άποψη είναι λανθασμένη. Το μεγαλύτερο μέρος του αποτελεί ένα σοβαρό και τεράστιο κοινωνικό γεγονός της ιστορίας, τελείως ανεξάρτητο και αποκομμένο από κάθε ρεύμα και κίνημα μέσα στον κόσμο του Ισλάμ, αμέτοχο από κάθε πλευρά στα δρώμενα και τις διάφορες εξελίξεις μέσα και έξω από τα όριά του. Ο Αλεβισμός-Μπεκτασισμός δεν έχει θέση μέσα στο Ισλάμ. Ούτε και το Ισλάμ χωράει μέσα στον Αλεβισμό. Είναι ξένο σώμα και θα παραμείνει τέτοιο εσσαεί. Οι Αλεβήδες δεν είναι μουσουλμάνοι. Ο Αλεβισμός της Μικράς Ασίας είναι τρόπος και στάση ζωής. Είναι καθαρά ζήτημα κουλτούρας και πολιτισμού. Αποτελεί καυτό θέμα ταυτότητας και προσδιορισμού. Περισσότερο από του να είναι θρησκευτικό ή φυλετικό είναι ένα κοινωνικό κίνημα με αυξανόμενη δυναμική. Μιά φιλοσοφία και συνειδητή επιλογή τρόπου ζωής. Οι Έλληνες συμμετέχουμε στην δημιουργία του και αποτελεί ένα ακόμη δείγμα της διαχρονικής μας παρουσίας. Θέλομε δεν θέλομε, είμαστε υπεύθυνοι για τον Αλεβισμό-Μπεκτασισμό της Μικρασίας και υποχρεωμένοι να τον συμπαρασταθούμε. Είναι ότι καλλίτερο υπάρχει ακόμη πάνω στην γραμμή που διέσχισε ο Μέγιστος του Ελληνισμού και της Ανθρωπότητος ολόκληρης, ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ. Είναι ότι καλλίτερο μπορεί να υπόσχεται το μέλλον στην περιοχή μας. Ο Αλεβισμός εδώ και 700 χρόνια τώρα δίνει τον καλό αγώνα με ποταμούς αίματος και δακρύων, επιβεβαιώνοντας στην πράξη τις αξίες και τις αρχές τις οποίες αναζητούν ακόμη σήμερα στην θεωρία οι σύγχρονες δημοκρατίες της τεχνολογίας και του κυνικού ωφελισμού.
Ο ΑΛΕΒΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΝΟΗΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΠΑΥΣΕ ΠΟΤΕ ΝΑ ΦΥΣΑΕΙ ΣΤΗΝ ΓΗ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΤΡΙΣΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ. ΤΙ ΚΑΙ ΑΝ ΟΙ ΔΥΝΑΤΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΕΡΓΟΛΑΒΙΣΚΟΙ ΤΟΥΣ ΜΑΣ ΑΝΑΓΚΑΣΑΝ ΝΑ ΤΗΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΟΥΜΕ; ΑΦΗΣΑΜΕ ΠΙΣΩ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΑΣ, ΤΟΝ ΣΠΟΡΟ ΠΟΥ ΠΛΕΟΝ ΕΧΕΙ ΦΥΤΡΩΣΗ. Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΚΔΙΚΕΙΤΑΙ ΠΑΝΤΟΤΕ ΤΟΥΣ ΒΙΑΣΤΕΣ ΤΗΣ. Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΛΑΟΙ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ ΘΑ ΣΥΝΑΝΤΗΘΟΥΝ ΚΑΙ ΠΑΛΙ. ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΤΑΓΗ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ Η ΟΠΟΙΑ ΕΚΦΕΥΓΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΝΑΜΙΞΗ ΚΑΙ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΤΩΝ ΚΑΘΕ ΛΟΓΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΩΝ-ΣΧΕΔΙΑΣΤΩΝ-ΣΥΜΒΟΥΛΩΝ.
Η κατάσταση των Αλεβήδων στην Τουρκία είναι δυστυχώς δυσάρεστη και ανησυχητική λόγω της κρατικής συμπεριφοράς και της δράσης των οργάνων της εναντίον τους. Επικρέμεται πάντοτε ο κίνδυνος ενός αιματηρού διωγμού εναντίον τους. Τα περυσινά γεγονότα και οι δολοφονίες Αλεβήδων στον συνοικισμό ΓΚΑΖΗ της Κωνσταντινούπολης αποτελούν αδιάψευστη μαρτυρία. Εξήντα χωριά έχουν ισοπεδωθή τελείως σε περιοχή της Σεβάστειας όπου κατοικούν συμπαγείς μάζες Αλεβήδων. Κρατούνται μόνιμα σε απόσταση, περιθωριοποιημένοι, οικονομικά εξαθλιωμένοι, καταπιεσμένοι, μακριά από δυνατότητες μόρφωσης, απογυμνωμένοι τέλεια από κάθε νόμιμο δικαίωμα που αναγνωρίζεται διεθνώς σε εθνότητες, κοινότητες κ.λ.π. Η επίσημη Τουρκία τους αναγνωρίζει ως Τούρκους πολίτες μουσουλμάνους κατά το θρήσκευμα (!) και τίποτε περισσότερο. Ο απηνής διωγμός των Οθωμανών εναντίον τους έχει αναβιώση στην Κεμαλική Τουρκία.
Οι όποιες εγγυήσεις τους είχαν δοθεί το 1920 από τον Μουσταφά Κεμάλ, πετάχτηκαν στον κάλαθο των αχρήστων. Η κατάστασή τους δεν βελτιώθηκε καθόλου. Την φορά αυτή, η Κεμαλική Τουρκία τους ανάγκασε να εγκαταλείψουν τις πατρογονικές τους εστίες στην Μικρά Ασία και να μεταναστεύσουν στις μεγάλες πόλεις του εσωτερικού (Κων/πολη, Σμύρνη, Αττάλεια, Αδανα κ.λ.π.) αλλά και στην Δυτική Ευρώπη. Απαριθμούν περί τα 24 εκατομμύρια οι Αλεβήδες δηλ. το 38% του μη Κουρδικού πληθυσμού της Τουρκίας. Για την ειρήνη στην περιοχή, την πρόοδο, την φιλία και την συνεργασία επιβάλλεται η αποκατάσταση της ταυτότητος των Αλεβήδων και η κατοχύρωση όλων ανεξαίρετα των δικαιωμάτων τους. Οι ίδιοι γνωρίζουν καλά την σχέση τους με τον Ελληνισμό. Η φράση "RUM VE ALEVI HALKARI BIRDIR" (Ο Ελληνικός και ο Αλεβίδηκος λαός είμαστε ένα) είναι σημείο αναγνώρισης και ιστορικής επαλήθευσης-επαναβεβαίωσης. Την χρησιμοποιούν οι Αλεβήδες σε κάθε ευκαιρία. Είμαστε πραγματικά οι μόνοι που μπορούν αλλά και δικαιούνται να σταθούν κοντά τους. Στην Δυτική Ευρώπη όπου είναι εγκατεστημένοι ως εργαζόμενοι μετανάστες οργανώνονται συνεχώς μέσα από σωματειακούς φορείς και κάνουν διεθνώς γνωστή την ύπαρξή τους. Έχουν μεγάλη ανάγκη από συμπαράσταση και κάθε λογής υποστήριξη.
Πρέπει να τους ανασύρουμε μέσα από το τέλμα στο οποίο τους βύθισε η εξουσία στην Τουρκία. Προκλητική, αναίσχυντη η Δύση και παραπλανητική όταν επισείει τον κίνδυνο ενός φανταστικού φανατικού Ισλάμ και του φονταμενταλισμού στην χώρα. Το αντίδοτο, το πλέον αποτελεσματικό όπλο ενάντια σε ένα τέτοιο κίνδυνο είναι οι Αλεβήδες και φυσικά οι Κούρδοι μετά από αυτούς. Το Ισλάμ στην Τουρκία είναι ένα Ισλάμ κατασκευασμένο τεχνητά από την ίδια την Αγκυρα, ως άλλο δείγμα σατανικής επινόησης, το οποίο όμως βρίσκει κυνική υποδοχή και κατανόηση-ανταπόκριση από τις ανεκδιήγητες Δυτικές Δυνάμεις. Τι πραγματικά περιμένουν ακόμη για να αρχίσουν να ομιλούν σχετικά με τους Αλεβήδες εφ' όσον πραγματικά αγωνιούν τόσο σε ότι αφορά τον Ισλαμικό κίνδυνο;
Σύμμαχοι του Ελληνισμού στην προσπάθειά του αυτή οι άλλες εθνότητες που ζουν στην Μικρά Ασία, οι Τουρκογενείς Δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας, οι Κούρδοι, ομάδες-κύκλοι της Δύσης με υγιά την όραση και τις εγκεφαλικές τους λειτουργίες εν γένει, έντιμοι και ειλικρινείς.
Γνωρίζουμε στα βάθη του συλλογικού ιστορικού μας υποσυνείδητου ότι πέρα από τα νερά του Αιγαίου, στην Ανατολή, ζεί, ελπίζει και περιμένει, ακόμη ένας λαός, αδελφικά θερμός απέναντί μας: ΟΙ ΑΛΕΒΗΔΕΣ!
Να κλείσουμε την αναφορά με ένα τετραστιχο του μεγάλου βάρδου και μάρτυρα του Αλεβισμού-Μπεκτασισμού PIR SULTAN ABDAL, στο όνομα του οποίου θυσιάστηκαν στην πυρά τριάνταεπτά διανοούμενοι στην διάρκεια εκδηλώσεων της Σεβάστειας το 1994:

Πως να κελαϊδήση το αηδόνι
σε κήπους χαλασμένους, ερημικούς;
Σαν λείπουν από μέσα τους τα ρόδα,
η ηδονή και η γαλήνη της ψυχής;
Πώς να ψηθή η πληγή, μα πώς να κλείση;
Χωρίς το βάλσαμο, την γιατριά;
Δοσμένα από στοργικό χέρι, πατρικό
που άγρυπνα πάντα το περιμένω;

ΔΟΞΗΣ Δ. ΖΩΝΙΟΣ
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ