Συχνά ακούμε ότι οι απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί και οι βρισιές που έγραψαν οι πατέρες της εκκλησίας αναφέρονταν μόνο στους ειδωλολάτρες.
Κατ'αρχήν ωραία συμπεριφορά έστω και αν πρόκειτω για μη χριστιανούς.
Οι μη χριστιανοί δεν ήταν ειδωλολάτρες επειδή προσκυνούσαν είδωλα, τουλάχιστον όχι περισσότερο από του χριστιανούς που προσκυνάνε και φυλάνε εικόνες.
Όμως δείτε εδώ:
Mέγας Βασίλειος, Αρχιεπίσκοπος Καισαρείας (Ο Άγιος Βασίλης)
«Είναι εχθροί οι Έλληνες, διότι διασκεδάζουν καταβροχθίζoντας με ορθάνοιχτο στόμα τον Ισραήλ. Στόμα δε λέγει εδώ ο προφήτης (βλ. Ησαΐας Θ΄11) την σοφιστική του λόγου δύναμη η οποία τα πάντα χρησιμοποίησε για να παραπλανήσει τους εν απλότητι πιστευσάντων.» - Βασίλειος Καισαρείας, εις Προφήτην Ησαϊα 9.230.8
«Προσταγή: Μη δειλιάζετε από των Ελληνικών πιθανολογημάτων... τα οποία είναι σκέτα ξύλα, μάλλον δε δάδες που απώλεσαν και του δαυλού την ζωντάνια και του ξύλου την ισχύ, μη έχοντας δε ούτε και του πυρός την φωτεινότητα, αλλά σαν δάδες καπνίζουσες καταμελανώνουν και σπιλώνουν όσους τα πιάνουν και φέρνουν δάκρυα στα μάτια όσων τα πλησιάζουν. Έτσι και (των Ελλήνων) η ψευδώνυμος γνώση σε όσους την χρησιμοποιούν.» - Βασίλειος ο Μέγας, (330-379 μ.Χ.) εις τον Προφήτην Ησαΐαν Προοίμιον 7.196.3
Ιωάννης Χρυσόστομος, Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως
«Αν στα ενδότερα (των ελληνικών σκέψεων) κοιτάξεις θα δεις, τέφρα και σκόνη και υγιές ουδέν, αλλά τάφος ανεωγμένος ο λάρυγξ αυτών, (των Ελλήνων φιλοσόφων!) τα πάντα δε γεμάτα ακαθαρσίες και ιχώρ, (έμπυο!) και πάντα τα δόγματα τους βρίθουν σκωλήκων... Αυτά γέννησαν και αύξησαν οι Έλληνες, από των φιλοσόφων λαβόντες... Ημείς δε ου παραιτούμεθα της κατ’ αυτών μάχης.» - Ι. Χρυσόστομος (344-407 μ.Χ.), εις Άγιον Ιωάννην τον Ευαγγελιστήν, Ομιλία ξς΄ 59.369.12 - 370.11
Ο Φιλοβαρβαρικός Ανθελληνισμός του Ι. Χρυσοστόμου
«Όσο πιο βάρβαρο ένα έθνος φαίνεται και της ελληνικής απέχει παιδείας, τόσο λαμπρότερα φαίνονται τα ημέτερα... Ούτος ο (πιστός) βάρβαρος, την οικουμένη ολάκερη κατέλαβε... και ενώ πάντα τα των Ελλήνων σβήνουν και αφανίζονται, τούτου (του πιστού βάρβαρου) καθ’ έκαστη λαμπρότερα γίνονται.» - Ι. Χρυσόστομος εις Ιωάννην 59.31.33
Ο Χρυσόστομος με Εμπριστικές Δηλώσεις του Υπονόμευσε Αφανιστικά την Μεγάλη Αλεξανδρινή Βιβλιοθήκη
«Τί λοιπόν, άγιος έσται ο ναός του Σεράπιδος (Αλεξανδρινή βιβλιοθήκη) δια τα βιβλία; Μη γένοιτο!... αλλά δαίμονες οικούσι τον τόπον... μάλλον δε και αυτών (των Ελλήνων) όντων δαιμόνων... και παρ’ αυτών βωμός στέκει απάτης αόρατος εις τον οποίον ψυχάς ανθρώπων θυσιάζουσι... κατάλαβε λοιπόν και φανέρωσε (διέδωσε!) ότι δαίμονες κατοικούν εκεί.» (Δαίμονες ηταν λοιπόν, κατά τον "σοφό" ιεράρχη, τα βιβλία της Αλεξανδρινής Βιβλιοθήκης και δαιμονικά ψυχοθυσιαστήρια οι βιβλιοθήκες των Ελλήνων!) - Ι. Χρυσόστομος, Λόγοι Κατά Ιουδαίων 48.851.38 έως 852.35
Ο Χρυσόστομος Απαγόρευσε τα Ελληνικά Ονόματα
«Κανείς δεν πρέπει στα παιδιά του, των (Ελλήνων) προγονών να καλεί τα ονόματα, του πατέρα, της μητέρας, του παππού και του προπάππου, αλλά αυτά των δικαίων, (της Παλαιάς Διαθήκης).» - Ι. Χρυσόστομος, Περί Κενοδοξίας και πώς δει τους Γονείς Ανατρέφειν τα Τέκνα (690) 641.65
Ο Χρυσόστομος Επιστράτευσε Μισθοφόρους για την Συστηματική Κατεδάφιση των Ελληνικών Μεγαλουργημάτων
«Ο δε μέγας Ιωάννης (ο Χρυσόστομος) ασκητάς πυρπολούμενους από ζήλον θεού (φανατισμένους καλόγερους) συνέλεξε, με βασιλικούς δε νόμους αυτούς οπλίσας, κατά των ειδωλικών (ελληνικών) έπεμψε τεμενών, τα δε χρήματα για τους κατεδαφιστές και τους βοηθούς, δεν έλαβε απ’ τα βασιλικά ταμεία, αλλά από πλούσιες γυναίκες που φιλοτίμως να παρέχουν κατέπειθε, ώστε με την λαμπρή τους πίστη να κερδίσουν την ευλογία. Έτσι με τον τρόπο αυτόν τους υπολειπόμενους Σηκούς (ελληνικούς ναούς) με τούτον τον τρόπον εκ βάθρων ανέσπασεν.» - Θεοδώρητου, Εκκλησιαστική Ιστορία (Τομ. 5ος σελίδες 328 - 330)
Ο Πατριάρχης Αλεξάνδρειας Θεόφιλος, Κατεδάφισε Τελικά το 391 ΜΑΧΧ την Βιβλιοθήκη Αλεξάνδρειας
«Στην Αλεξάνδρεια πάντα τα οικοδομήματα του Σεράπειου όπως στους ποιητικούς μύθους των Γιγάντων έγιναν... Θεοδοσίου δε βασιλεύοντος και (πατριάρχου) Θεοφίλου (της επιθέσεως) πρωτοστατούντος... του Σεράπειου τα αναθήματα κατελυμένοντο. Τους δε αν-δριάντες και τα αναθήματα τόσο "γενναία" εμάχοντο ώστε όχι μόνο "νικούσαν", αλλά και έκλεπτον... του δε Σεράπειου μόνο το έδαφος δεν απέσπασαν κι’ αυτό δια το βάρος των λίθων, αυτοί δε (οι θεμέλιοι λίθοι) ήσαν αμετακίνητοι. Οι πολεμικότατοι δε αυτοί φιλοχρήματοι "γενναίοι"... την ασέβεια αυτή εις έπαινον αυτών των ιδίων καταλόγιζαν. Έπειτα εισέβαλαν οι καλούμενοι μοναχοί, άνθρωποι (μόνο) κατά το είδος, ο δε βίος αυτών συώδης (γουρουνώδης!) και πάσχοντες εμφανώς, μύρια εποίουν κακά και ανείπωτα, αλλά αυτά ευσέβειαν ενόμιζαν... τότε πας άνθρωπος μέλαιναν (μελανή) φορών εσθήτα (ράσα) τυραννικήν είχεν εξουσίαν και δημοσίως να ασχημονεί ημπορούσε. Σε τόση "αρετή" άλλαξε (η νέα θρησκεία) τον άνθρωπο.» - Ευνάπιος (346-414 μ.Χ.) Βίοι Φιλόσοφων και Σοφιστών 6.11
Ευσέβιος, Επίσκοπος Καισαρείας Παλαιστίνης (265-340 ΜΑΧΧ)
«Τον πτωχόν και πένητα λαόν σήκωσες από... της κοπριάς των Ελληνικών μυσαγμάτων (βδελυγμάτων) και κάθισες αυτόν μετά των αρχόντων του Ισραήλ, τον όντος λαόν αυτού.» - Ευσέβιος ευαγγ. προπαρ. / εις τους ψαλμούς / αλληλούϊα. ριβ΄ 23.1352.34
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΟΙ ΥΠΟΤΙΤΛΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΕΥΣΕΒΙΟΥ:
- Πράξη σωφροσύνης είναι η εγκατάλειψη της ελληνικής πλάνης.
- Εγκαταλείψτε όσα οι Έλληνες φυσικοί φιλόσοφοι περί αρχών εισηγήθηκαν.
- Μαγγανείες μετέρχονται (οι Έλληνες!) και μ’ αυτήν εξαναγκάζουν την ανθρώπινη γνώμη.
- Τα αγάλματα τους μαγικά κατασκευάζουν (οι Έλληνες) και στην μαγεία προτρέπουν.
- Περί των αρχαιότερων Εβραίων και γιατί τας γραφάς αυτών, από των Ελληνικών λόγων προτιμήσαμε.
- Τα πάντα παρά βαρβάρων οι Έλληνες ωφελήθηκαν.
- Περί του κλέφτες (ιδεών!) είναι οι Έλληνες.
- Γιατί μετά από λογική κρίση και σώφρονα λογισμό την ιστορία των Εβραίων παραδεχθήκαμε.
(Ευσέβιος "Κλείς Πατρολογίας.")
Γεώργιος, Μοναχός Χρονογράφος
«Εγώ δε την παρ’ Ελλήνων παιδείαν φληναφίαν (μωρολογία) κακού δαίμονος και χαλεπωτάτη (θλιβερότατη) υπόθεσιν είναι λέγω» - Γ. Μοναχός ο Χρονογράφος Κ΄ Περί Θάρρα
Συνοπτική περιγραφή Εγκλημάτων Χριστιανισμού κατά του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ - Μέρος 2ο
ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΚΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ ΤΩΝ ΔΙΩΓΜΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΣΤΟΝ 5ο ΑΙΩΝΑ μ.ν.χ.
400 μ.ν.χ.
Ο επίσκοπος Νικήτας καταστρέφει το μαντείο του Διονύσου στις Βάσσες και «βαπτίζει» δια της βίας χριστιανούς τους κατοίκους της πόλης.
401 μ.ν.χ.
Ο χριστιανικός όχλος της Καρχηδόνας καταστρέφει ναούς και είδωλα. Ο «άγιος» Πορφύριος ολοκληρώνει το έργο του στη Γάζα, καταστρέφοντας και τα τελευταία 9 εθνικά ιερά, καίγοντας βιβλία και λυντσάροντας εθνικούς.
404-406 μ.ν.χ.
Ο «άγιος» Χρυσόστομος στέλνει τις ορδές των παρανοϊκών μοναχών να διαλύσουν όλα τα αγάλματα και τους ναούς στην Παλαιστίνη. Πείθει με γλυκόλογα διάφορες πλούσιες «νεοφώτιστες» χριστιανές να χρηματοδοτήσουν τις «ειδωλοφαγικές» δραστηριότητες αυτού και του όχλου του. Ο ναός της Εφεσίας Αρτέμιδας, ένα από τα 7 θαύματα του αρχαίου κόσμου πυρπολείται και εκθεμελιώνεται από τους ροπαλοφόρους του και τα περίφημα γλυπτά γίνονται οικοδομικά υλικά για εκκλησιές και σπίτια. Στη Σαλαμίνα της Κύπρου ο «άγιος» Επιφάνιος καταστρέφει και ληστεύει τον εκεί ναό του Δία. Ο «άγιος» Ευτύχιος καταστρέφει το μαντείο και το ναό της Αφροδίτης.
407 μ.ν.χ.
Για ακόμα μια φορά οι μη χριστιανικές γιορτές και ιεροπραξίες απαγορεύονται δια νόμου.
408 μ.ν.χ.
Κοινό διάταγμα του αυτοκράτορα της Ανατολής Αρκαδίου και της Δύσης Ονώριου απαγορεύει την οποιαδήποτε κατοχή εθνικών γλυπτών, ενώ διατάσσεται η αφαίρεση όλων των αγαλμάτων από τους ναούς των εθνικών και η μετατροπή των ναών σε εκκλησίες. Νέες σφαγές και διωγμοί του ελληνικού και εθνικού στοιχείου της αυτοκρατορίας και νέες πυρπολήσεις βιβλίων. Την ίδια εποχή ο Αυγουστίνος (άγιος κι αυτός) σφαγιάζει στη Δύση εκατοντάδες, και με τη βοήθεια του χριστιανικού όχλου και του αυτοκρατορικού στρατού γκρεμίζει πολλά εθνικά ιερά.
409 μ.ν.χ.
Ο Θεοδόσιος ο Β΄ απαγορεύει την αστρολογία και τις μεθόδους μαντείας δια ποινής θανάτου.
415 μ.ν.χ.
Στην Αλεξάνδρεια, σωματοφύλακες (παραβολάνοι) του εκεί πατριαρχείου, βρίσκουν στο δρόμο τη μαθηματικό και νεοπλατωνική φιλόσοφο Υπατία, ένα από τα πιο φωτεινά πνεύματα της εποχής. Τη συλλαμβάνουν και τη σέρνουν μέσα στην εκκλησία του Αγίου Μιχαήλ, της ξεσκίζουν τα ρούχα, γδέρνουν το δέρμα της με κοφτερά όστρακα, της σπάνε τα κόκαλα, την κόβουν σε μικρά κομμάτια και τα πετάνε μαζί με τα έργα της στην πυρά και στα αδέσποτα σκυλιά. Η μόνη αιτία του ειδεχθέστερου εγκλήματος όλων των αιώνων, το γεγονός ότι η Υπατία ήταν μαθηματικός και φιλόσοφος, άρα μάγισσα για τους χριστιανούς και το σημαντικότερο, κοινωνός του ελληνικού πνεύματος. Φυσικά κανένα από τα κτήνη που ευθύνονταν για τον θάνατό της δεν τιμωρήθηκε. Το αντίθετο μάλιστα. Ο πατριάρχης Αλεξάνδρειας Κύριλλος, ο ηθικός αυτουργός της άγριας δολοφονίας, ΑΓΙΟΠΟΙΗΘΗΚΕ! Νέοι διωγμοί των εθνικών στην Αφρική όπου οι τρόποι εκτέλεσης είναι δύο: σταύρωση ή θάνατος στην πυρά.
416 μ.ν.χ.
Στην Αβησσυνία ο μοναχός Υπάτιος ο αποκαλούμενος και «σπάθα του θεού» μαζί με ροπαλοφόρους περιδιαβαίνουν την περιοχή καταστρέφοντας ναούς, καίγοντας ιερά άλση και σκοτώνοντας λυσσωδώς κρυφούς εθνικούς ιερείς. Όσοι αξιωματούχοι εμμένουν στους πατρώες θρησκείες χάνουν τις θέσεις τους.
423 μ.ν.χ.
Ο Θεοδόσιος ο Β΄ με διάταγμά του χαρακτηρίζει τις εθνικές λατρείες ως δαιμονικές και απειλεί με φυλακίσεις και βασανιστήρια όσους τις ασπάζονται.
429 μ.ν.χ.
Ροπαλοφόροι μοναχοί γκρεμίζουν το χρυσελεφάντινο άγαλμα της Αθηνάς από τον Παρθενώνα, καταστρέφουν τη σκεπή του ναού και τον λαφυραγωγούν. Οι Αθηναίοι εθνικοί διώκονται.
435 μ.ν.χ.
Ο Θεοδόσιος ο Β΄ διατάζει την ποινή του θανάτου για τους Έλληνες εθνικούς. Επίσης ορίζει ότι νόμιμη θρησκεία στην αυτοκρατορία εκτός από τη χριστιανική είναι και ο Ιουδαϊσμός.
438 μ.ν.χ.
Μεγάλος λοιμός πέφτει το χειμώνα του έτους αυτού στην αυτοκρατορία και ο Θεοδόσιος ο Β΄ κατηγορεί ως υπαίτιους τους εθνικούς, γιατί λατρεύουν τους δαίμονες! Νέοι διωγμοί και εγκλήματα κατά των Ελλήνων.
440-450 μ.ν.χ.
Οι χριστιανοί γκρεμίζουν όσους εθνικούς ναούς απόμειναν. Ο Θεοδόσιος ο Β΄ διατάζει το κάψιμο όλων των μη χριστιανικών βιβλίων και κυρίως αυτών του νεοπλατωνικού φιλοσόφου Πορφύριου μαθητή του Πλωτίνου. Στα κείμενά του ‘’κατά χριστιανών’’ αποδείκνυε ότι πολλά βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης είχαν γραφτεί κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Αντίοχου του Επιφανούς και καταδείκνυε τις αντιφάσεις της χριστιανικής θρησκείας. Οι ναοί της Αφροδισίας καταστρέφονται και η πόλη μετονομάζεται σε Σταυρούπολη.
451 μ.ν.χ.
Νέος νόμος του Θεοδόσιου Β΄ ορίζει ως ποινή για κάθε μορφή «ειδωλολατρίας» το θάνατο.
457-491 μ.ν.χ.
Σποραδικές εκτελέσεις εθνικών σ’ όλη την αυτοκρατορία. Οι Έλληνες της Μικράς Ασίας εξεγείρονται. Η εξέγερση καταστέλλεται και οι έλληνες σφάζονται από τον αυτοκρατορικό στρατό. Μεγάλες μορφές της αυτοκρατορίας με την κατηγορία πως είναι Έλληνες εκτελούνται, όπως ο Ζώσιμος, ο Ισίδωρος, ο Σεβηριανός και άλλοι, ενώ λαμβάνει χώρα η περίφημη δίκη του φιλοσόφου Ισοκάσιου. Στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου χριστιανοί αξιωματούχοι διαπομπεύουν, βασανίζουν και εκτελούν πολλούς κρυφούς εθνικούς ιερείς.
474 μ.ν.χ.
Αυτοκράτορας αναλαμβάνει ο Ζήνων. Επί βασιλείας του το 484, εκδηλώνεται νέα εξέγερση των Ελλήνων κατά του χριστιανικού κατεστημένου με ηγέτες το Λεόντιο, τον Ίλλο και τον αθηναίο φιλόσοφο Παμπρέπιο. Παρά το γενναίο αγώνα των Ελλήνων, 4 χρόνια μετά και οι τελευταίοι επαναστάτες θανατώνονται. Στην Ίμβρο ο προσηλυτιστής Κόνων ακολουθούμενος από λυσσαλέο πλήθος ειδωλοφάγων μοναχών εκτελεί όλους τους Έλληνες του νησιού.
Από Επικούρειος Απόλλων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου